ნამეტია ბერძენიშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნამეტია ბერძენიშვილის ინიციატივით შეგროვებული იქნა თანხა, რომლითაც შეძენილ იქნა მიწა ქართული სასაფლაოსთვის და მოეწყო ლევილის ქართული სასაფლაო. მანამდე პარიზში და მის ახლომახლო მცხოვრები ქართველებიც სულ სხვადასხვა ადგილას საფლავდებოდნენ. ადგილობრივმა კომუნამ ემიგგრანტ ქართველებს ლევილს გარეთ მცხოვრებ ქართველების დასაფლავების ნებაც დართო.<ref>''ლ. ფაღავა'' „გუშაგი“ N17 — პარიზი, 1988</ref> ამის გამო ნამეტიას „ლევილის დედა“ შეარქვეს. 1970-იანი წლების დამდეგს საფრანგეთში ქართული სათვისტომოს გამგეობამ, პირველად სათვისტომოს ისტორიაში, ნამეტიას საპატიო წევრის წოდება მიანიჭა.<ref>''გ. წერეთელი'', „ჩვენი დროშა“ — პარიზი, 1988</ref>