მიგელ ანხელ ასტურიასი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მიგელ ანგხელანხელ ასტურიასი დაიბადა [[გვატემალა (ქალაქი)|გვატემალაში]], 1899 წლის 19 ოქტომბერს. მამა, ერნესტო ასტურიას გირონის, პირველიიყო შვილი, იურისტისაიურისტი და მოსამართლისა,მოსამართლე. დადედა - მარია როსალეს დე ასტურიასის, კი სკოლის მასწავლებლისმასწავლებელი. <ref name="Callan, p.11">Callan, p.11</ref> ორი წლის შემდეგ დაიბადა მისი ძმა, მარკო ანტონიო. ასტურიასის მშობლები წარმოშობით ესპანეთიდან იყვნენ და მნიშვნელოვნად განსხვავებდებოდნენ ერთმანეთისგან: მამის ოჯახი კოლონისტები იყვნენ, რომლებიც გვატემალაში ჩავიდნენ 1660-იან წლებში;. მისი დედა კი შერეული წარმომავლობის მქონე პოლკოვნიკის ქალიშვილი იყო. 1905 წელს, როდესაც მწერალი ექვსი წლის იყო, ასტურიასთა ოჯახი საცხოვრებლად გადავიდა ასტურიასის ბაბუების სახლში, სადაც მათ უფრო კომფორტული საცხოვრებელი პირობები ჰქონდათ . <ref>{{Cite|Martin|2000}}</ref>

ნათესაური პრივილეგიის მიუხედავად, ასტურიასის მამა დაუპირისპირდა [[ მანუელ ესტრადა კაბრერა |მანუელ ესტრადა კაბრერას]] დიქტატურას, რომელიც ხელისუფლებაში მოვიდა 1898 წლის თებერვალში. <ref>"Mis padres eran bastante perseguidos, pero no eran conjurados ni cosa que se parezca." Qtd. in {{Cite|Martin|2000}}</ref> ბაბუას ფერმაში ცხოვრებისას ასტურიასი პირველად დაუკავშირდა გვატემალის ძირძველ ხალხს;. მისი ძიძა, ლოლა რეიზი, იყო ადგილობრივი მკვიდრი ქალი, რომელმაც მას მოუყვა ისტორიები მათი მითებისა და ლეგენდების შესახებ, რომლებმაც მოგვიანებით დიდი გავლენა მოახდინეს მის საქმიანობაზე. <ref>{{Cite|Martin|2000}}</ref>

1908 წელს, როდესაც ასტურიასი ცხრა წლის იყო, მისი ოჯახი დაბრუნდა გვატემალის ქალაქის გარეუბნებში. აქ მათ შექმნეს მომარაგების მაღაზია, სადაც ასტურიასმა გაატარა მოზარდობა. <ref name="C14">{{Cite|Carrera|1999}}</ref> ასტურიასასტურიასი ჯერ სწავლობასწავლობდა ''პადრე პედროს კოლეჯში'' და შემდეგ, ''პადრე სოლესის კოლეჯში'' . სტუდენტობისას ასტურიასმა დაიწყო მოთხრობების წერა''.'' <ref>{{Cite|Franco|1989}}</ref>

1920 წელს ასტურიამასტურიასმა მონაწილეობა მიიღო დიქტატორ [[ მანუელ ესტრადა კაბრეასკაბრერა |მანუელ ესტრადა კაბრერას]] წინააღმდეგ აჯანყებაში . მან აქტიური როლი შეასრულა საშუალო სკოლაში გაფიცვების ორგანიზებაში დოდა დიქტატურის დამხობაში. <ref>Castelpoggi, p. 14</ref>

1922 წელს, ასტურიასმა და სხვა სტუდენტებმა დააარსეს სახალხო უნივერსიტეტი, საზოგადოებრივი პროექტი, რომელიც "საშუალო„საშუალო ფენას სთავაზობდა უფასო კურსებისსასწავლო სწავლებასკურსებს."“ <ref name="Callan11">{{Cite|Callan|1970}}</ref> <ref name="W65">{{Cite|Westlake|2005}}</ref> ასტურიასმა მოიპოვა სამართლის ხარისხი 1923 წელს და მიიღო გალვესის პრემია ინდოეთისინდიელთა პრობლემების შესახებ დისერტაციისთვის. <ref name="Callan, p.11">Callan, p.11</ref> ასტურიასასტურიასს ასევე მიენიჭა ფაკულტეტის საუკეთესო სტუდენტის წოდება. ლიტერატურაზე დაყრდნობით, ასტურიასი წინააღმდეგობას უწევდა დიქტატურას და ეს ყოველივე აისახა „სენიორ პრეზიდენტის“ სცენებში. ასტურიაასტურიასი აგვარად ჩაერთო პოლიტიკაში; .

ასტურიასის სადიპლომო ნაშრომი "ინდიელთა„ინდიელთა სოციალური პრობლემა"პრობლემა“ გამოიცა 1923 წელს. <ref name="Frenz">{{Cite|Frenz|1969}}. See {{Cite web|title=Biography|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1967/asturias-bio.html|publisher=NobelPrize.org|accessdate=2008-03-11}}</ref> იმავე წელს მისი, სამართლის ხარისხის მიღების შემდეგ, ასტურიასი ევროპაში გადავიდა. მას თავდაპირველად ჰქონდა დაგეგმილი ინგლისში ცხოვრება და პოლიტიკური ეკონომიკის შესწავლა, მაგრამ გადაიფიქრა. <ref name="W65">{{Cite|Westlake|2005}}</ref> იგი მალე პარიზში გადავიდა, სადაც ის სწავლობდა [[ეთნოლოგია|ეთნოლოგიას]] [[პარიზის უნივერსიტეტი|სორბონში]] ( [[პარიზის უნივერსიტეტი]] ) და მოექცა ერთგული სიურრეალისტის, ფრანგი პოეტის და ლიტერატურის თეორეტიკოსის [[ანდრე ბრეტონი|ანდრე ბრეტონის]] გავლენის ქვეშ. <ref name="EB">{{Cite|McHenry|1993}}</ref> 1930 წელს ასტურიამასტურიასმა გამოაქვეყნა თავისი პირველი რომანი ''გვატემალის ლეგენდები'' . <ref name="Callan, see Chronology">Callan, see Chronology</ref> ორი წლის შემდეგ, პარიზში, ასტურიასმა მიიღო სილა მონსეგურის პრემია ''გვატემალის ლეგენდების'' ფრანგული თარგმანებისთვის. <ref name="Castelpoggi, p. 26">Castelpoggi, p. 26</ref> 1933 წლის 14 ივლისს, პარიზში ათწლიანი ცხოვრების , შემდეგ იგი დაბრუნდა გვატემალაში. <ref>Castelpoggi, p. 16</ref>

ასტურიამასტურიასმა თავისი პოლიტიკური ენერგიის დიდი ნაწილი დაუთმო [[ხაკობო არბენს გუსმანი|ხაკობო არბენს გუსმანის]] მთავრობის მხარდაჭერას. <ref name="Franco 1989 867">{{Cite|Franco|1989}}</ref> ასტურიასს , როგორც ელჩს, თხოვეს ელ [[სალვადორი|სალვადორელი]] მეამბოხეების აჯანყების ჩახშობაში მონაწილეობის მიღება. მიუხედავად იმისა, რომ მის ძალისხმევას მხარს უჭერდნენ აშშ და სალვადორელი მმართველები, აჯანყებულებმა მოახერხეს გვატემალაში შეჭრა და 1954 წელს დაამხეს ხაკობო არბენის მმართველობა. როდესაც ხაკობო არბენსის მთავრობა დაეცა, ასტურიასი გააძევეს ქვეყნიდან . მას ჩამოართვეს გვატემალის მოქალაქეობა და საცხოვრებლად [[ბუენოს-აირესი|ბუენოს აირესში]] და [[ჩილე|ჩილეში]] გაემგზავრა, სადაც მან ცხოვრების კიდევ რვა წელი გაატარა. როდესაც არგენტინაში ხელისუფლება კიდევ ერთხელ შეიცვალა, მას კიდევ ერთხელ მოუწია ახალი სახლის ძებნა და ასტურიასი ევროპაში გადავიდა. <ref name="leal781">{{Cite|Leal|1968}}</ref> [[გენუა|გენუასგენუაში]], გადასახლებაში ცხოვრებისას, მისიმწერლის რეპუტაცია გაიზარდა, მისი რომანის, - ''მულატა დე ტალის'' (1963) ''გამოცემით'' . <ref>{{Cite|Pilón de Pachecho|1968}}</ref>

ასტურიასი პირველ ცოლზე, კლემენცია ამადოზე, დაქორწინდა 1939 წელს. მათ ორი ვაჟი შეეძინათ, მიგელი და როდრიგო ანხელი. 1947 წელს განქორწინდნენ. ასტურიასმა შემდეგ გაიცნო და დაქორწინდა მეორე მეუღლეზე, ბლანკა მორა ი არაუჯოზეარაუჯო (1903–2000), და დაქორწინდა მეორედ 1950 წელს. <ref>{{Cite|Leal|1968}}</ref> მორა ი არაუჯო იყო არგენტინელი, და როდესაც ასტურიასი გვატემალიდან გადაასახლეს 1954 წელს, ის საცხოვრებლად გაემგზავრა [[არგენტინა|არგენტინის]] დედაქალაქ [[ბუენოს-აირესი|ბუენოს -აირესში]] . ის რვა წლის განმავლობაში ცხოვრობდა ცოლის სამშობლოში. ასტურიამ თავისი რომანი ''„შაბათ-კვირა გვატემალაში“'' მიუძღვნა მეუღლეს, ბლანკას. <ref name="Callan, see Chronology">Callan, see Chronology</ref> ისინი დაქორწინდნენ 1974 წელს ასტურიასის სიკვდილამდე.