თავისუფლების დიდი ქარტია: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 8:
[[File:King John from De Rege Johanne.jpg|thumb|left|alt=An illuminated picture of King John riding a white horse and accompanied by four hounds. The King is chasing a stag, and several rabbits can be seen at the bottom of the picture.|მეფე [[John, King of England|ჯონი]] on a [[Deer hunting|ნადირობისას]]]]
ქარტიის პირველი სამუშაო ვერსია შეიქმნა კანტერბერის მთავარეპისკოპოსის მიერ, რომელიც ცდილობდა, დაემყარებინა მშვიდობა არაპოპულარულ მეფესა და აჯანყებულ ბარონთა ჯგუფს შორის. ქარტიით იგი დაჰპირდა ეკლესიას,რომ დაცული იქნებოდა მათი უფლებების, ბარონები დაზღვეული იქნებოდნენ უკანონო პატიმრობიდან, სამართლიანობა უფრო სწრაფად იქნებოდა ხელმისაწვდომი და შეიზღუდებოდა სამეფო გვირგვინის ფეოდალური გადასახადები. განსახორციელებლად 25 ბარონიანი საბჭოს მეშვეობით უნდა განხორციელდეს.თუმცა არცერთმა მხარემ არ აიღო ვალდებულებები და წესდების ანულირება მოახდინა პაპმა [[ინოკენტი III]]- მ, რამაც იგი ბარონების პირველ ომამდე მიიყვანა.
[[File:Innozenz3.jpg|thumb|left[[პაპი ინოკენტი III]]]]
 
ჯონის გარდაცვალების შემდეგ, მისი მემკვიდრე გახდა მცირეწლოვანი ვაჟი [[ჰენრი III]], რომლის რეგენტებიც მართავდნენ ქვეყანას და აღნიშნულმა მმართველობა სასულიერო ხელისუფლებას მოთხოვა, გადაესინჯათ დოკუმენტი. შედეგად, 1216 წელს გამოიცა ქარტიის განახლებული ვერსია, რომელიც აუქმებდა რამდენიმე მუხლს და ძირითადად კერძო საკუთრების უფლებებს ეხებოდა. 1217 წლის ომის დასასრულს დოკუმენტმა შეიძინა სახელი მაგნა კარტა, რათა განესხვავებინათ იგი ტყის მცირე ქარტიისგან, რომელიც ამავე დროს გამოიცა.1225 წელს [[ჰენრი III]] სრულწლოვანი გახდა და ქვეყნის დამოუკიდებლად მართვის ნებართვა მოიპოვა, რის შემდეგაც ხელახლა გამოაქვეყნა ქარტია, სწორედ ქარტიის ეს ვერსია განიხილება ნორმატიული კანონის საწყისად, რომელსაც მხარს უჭერდნენ გვიანი შუა საუკუნეების ინგლისის მეფეები. მისმა ვაჟმა, ედუარდ I- მ, გაიმეორა მამის ინიციატივა 1297 წელს, ამჯერად მან დაადასტურა თავისუფლების დიდი ქარტია როგორც ნაწილი ინგლისის წესდების კანონისა. ქარტია გახდა ინგლისური პოლიტიკური ცხოვრების ნაწილი და, როგორც წესი, ყველა მონარქი ანახლებდა მას მისი მმართველობის პერიოდსი, თუმც დროდადრო ინგლისის ახლანდელმა პარლამენტმა მიიღო სხვადასხვა კანონები და ქარტიამ დაკარგა თავისი პრაქტიკული მნიშვნელობა.