იური სიხარულიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

სოფელ გოგოლესუბნის დაწყებითი სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ, [[1938]] წელს სწავლა განაგრძო [[ბათუმი]]ს პედაგოგიური ტექნიკუმის საბაზო-სანიმუშო სკოლაში, საიდანაც [[1940]] წელს სასწავლებლად გადაიყვანეს [[ჩოხატაური]]ს [[ნიკო მარი]]ს სახელობის სკოლაში, რომელიც [[1944]] წელს დაამთავრა, იმავე წელს სწავლა განაგრძო მოსკოვის იურიდიული ინსტიტუტის ბათუმის სასწავლო პუნქტში. [[1945]] წელს საქართველოში დაბრუნებული [[ექვთიმე თაყაიშვილი]]ს რჩევით პარალელურად სწავლობდა პედაგოგიური ინსტიტუტის ისტორიის ფაკულტეტზე, რომელიც წარჩინებით დაამთავრა [[1949]] წელს და იმავე წელს ჩაირიცხა [[საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია|საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის]] ასპირანტურაში (ხელმძღვანელი აკადემიკოსი [[ნიკო ბერძენიშვილი]]) და პარალელურად დაინიშნა ბათუმის პედაგოგიურ ინსტიტუტში ასისტენტის თანამდებობაზე. [[1953]] წელს იური სიხარულიძემ დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია თემაზე "„[[გურიის 1841 წლის აჯანყება]]"“. [[1954]] წელს იგი აირჩიეს ბათუმის [[შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტი]]ს დოცენტად. [[1969]] წელს დაიცვა სადოქტორო დისერტაცია თემაზე: "ქართველი„ქართველი ხალხის ბრძოლა თათარ-მონღოლთა მფლობელობის წინააღმდეგ XIII-XIV საუკუნეებში"საუკუნეებში“, [[1974]] წელს აირჩიეს პროფესორის თანამდებობაზე. [[1979]] წლიდან სათავეში ედგა საქართველოს არქიტექტორთა კავშირის ბათუმის სამუზეუმო კვლევითი მუზეუმის ისტორიის განყოფილებას. [[1983]] წელს იური სიხარულიძე [[საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია]]ში წარადგინეს, ხოლო [[1987]] წელს [[საბჭოთა კავშირის მეცნიერებათა აკადემია]]ში, თუმცა ორივე შემთხვევაში დამოუკიდებელ მიზეზთა გამო არ მოხდა არჩევა.