ჩერქეზული ენები: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ჩერქეზული (ადიღეურ-ყაბარდოული) ენები'''<ref>მ. ქურდიანი, „იბერიულ-კავკასიური ენათმეცნიერების საფუძვლები“, თსუ, 2007</ref> (შემოკ. — ''ჩერქ.'') — [[იბერიულ-კავკასიური ენები|იბერიულ-კავკასიურ ენათა ოჯახისწრის]], [[აფხაზურ-ადიღური ენები|აფხაზურ-ადიღურ ენათაადიღური ჯგუფის]] ერთ-ერთი შტო. შედისმოიცავს [[ადიღეური ენა|ადიღეურიადიღეურს]] და, [[ყაბარდოული ენა|ყაბარდოულიყაბარდოულსა]] და უბიხურს ენები. ორივეადიღეური და ყაბარდოული ახალდამწერლობიანისამწერლობო ენააენებია. [[ადიღელები]]ც, [[ყაბარდოელები]]ც და [[ჩერქეზები]]ც მშობლიურ ენას უწოდებენ ადიღეურადიღურ ენას (''ადიღა-ბზა''). ადიღური ენების პარალელურად საენათმეცნიერო ლიტერატურაში ამავე მნიშვნელობით იხმარება ტერმინი „ჩერქეზული ენები“.