ვალერიან კანდელაკი (დრამატურგი): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ვალერიან ლაზარეს ძე კანდელაკი''' (დ. [[19 ივლისი]], [[1918]], [[სუფსა (ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტი)|სუფსა]], [[ოზურგეთის მაზრა]] — გ. [[2 აპრილი]], [[1983]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] დრამატურგი, საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე (1961).

1940 წლიდან მუშაობდა ბათუმში ქალაქის აღმასკომის იურისტად, შემდგომში კი ბათუმის თეატრის მსახიობად. იმ პერიოდში ბათუმის თეატრს სათავეში ედგა [[არჩილ ჩხარტიშვილი]], რომლის სპექტაკლების გამო კანდელაკმა დაიწყო პიესების წერა. თეატრმა მოიწონა და 1944 წელს დადგა მისი რამდენიმე ნაწარმოები, მათ შორის დიდი სამამულო ომისადმი მიძღვნილი პიესა „ბაბუა თევდორე“, რომელიც ასევე წარმატებით იდგმებოდა ჭიათურის თეატრის სცენაზე. 1945 წლიდან იყო აჭარის დამცველთა კოლეგიის წევრი. 1952 წელს გამოქვეყნდა მისი პირველი წიგნი „ამაღლებული სოფელი“.

ამას მოჰყვა „სარეველა“ (1953), „მაია წყნეთელი“ (1955), „ქართლის ჩირაღდნები“ (1960), „ნაკრძალში“ (1966), „დრო-24 საათი“ (1970), „გრძელი დღე“ (1974), „ოქროს საწმისი“, „აიეტი“ (1975) და სხვა. დრამატურგს ეკუთვნის „მაია„[[მაია წყნეთელის“წყნეთელი (ფილმი)|მაია წყნეთელის]]“ (1959) კინოსცენარი, რომელიც [[რეზო ჩხეიძე]]მ გადაიღო. ფილმს დიდი წარმატება ხვდა წილად. მისივე სცენარით განხორციელდა სატელევიზიო დადგმები „მოლოდინი“ (1967) და „იხატებოდა სურათი“ (1968).