ერიხ მარია რემარკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1930]] წელს რემარკი რუტ ალბუს რჩევით სურათებსა და ხელოვნების ნიმუშებს ყიდულობს. ამავე წელს იგი გაეყარა პირველ ცოლს. [[1931]] წელს გამოდისხდება ნაწარმოების „დასავლეთის ფრონტი უცვლელია“ პირველი ეკრანიზაცია. მის პრემიერაზე ბერლინში მოეწყო [[ნაციონალ-სოციალისტები]]ს აქცია ფილმის აკრძალვის მოთხოვნით, საბოლოოდ ფილმი [[გერმანია]]ში აიკრძალა. რემარკი მშობლიურ ქალაქში დაბრუნდა,ბრუნდება ,სადაც მუშაობას დაბრუნებაზე აგრძელებს. წლის ბოლოს გაზეთში „გზა შინისაკენ“ გამოქვეყნდა.

[[1931]] წელს გერმანიაში გაიმართა ფართომასშტაბიანი ბატალიები რემარკის მომხრეებსა და მოწინააღმდეგეებს შორის. რემარკმა გამოსცა პუბლიკაცია „რემარკი და სინამდვილე“ სადაც ასახა თავისი პოზიცია. იმავე წელს რუტრუთ ალბუს ინიციატივით მან იყიდა შვეიცარიაში ვილა, სადაც მალევე გადასახლდა. [[1932]] წლიდან მან დაიწყო რომან „პატზე“ მუშაობა, რომელიც შემდგომ „[[სამი მეგობარი]]ს“ სახელწოდებით გამოვიდა.

[[1933]] წლიდან, როდესაც გერმანიაში ნაციონალ-სოციალისტები მოვიდნენ ხელისუფლებაში, რემარკის ვილაზევილაში შვეიცარიაში თავს აფარებენ გერმანიიდან დევნილები. ამ დროს გერმანიაში მოხდა მისი რომანის „დასავლეთის ფრონტი უცვლელიას“ საჯარო დაწვა და მისი რომანების გაყიდვიდან ამოღება. [[1935]] წელს მას მოსთხოვეს გერმანიაში დაბრუნება, რაზეც რემარკმა უარი განაცხადა. იგი ამ პერიოდში ხშირად მოგზაურობდა [[პარიზი|პარიზში]], სადაც მონაწილეობა მიიღო დევნილ მწერალთა კონფერენციაში.

[[1938]] წელს რემარკი და მისი პირველი ცოლი ხელმეორედ დაქორწინდნენ, მიუხედავად ამისა მისი რომანები მარლენ დიტრიხთან და რუტრუთ ალბუსთან გრძელდებოდა. იმავე წელს მან დაიწყო მუშაობა რომანებზე „[[შეიყვარე მოყვასი შენი]]“ და „[[ტრიუმფალური თაღი]]“. „სამი მეგობარის“ პირველი ეკრანიზაცია გამოვიდამოხდა პარიზში. გერმანიის მთავრობამ კი ცოლ-ქმარ რემარკებს მოქალაქეობა ჩამოართვა.

[[1939]] წელს, როდესაც [[ევროპა]] [[მეორე მსოფლიო ომი|ომის]] ალში გაეხვა, რემარკი, როგორც ბევრი სხვა გერმანელი, [[აშშ]]-ში წავიდა ემიგრაციაში, სადაც პირველად გამოიცა მისი „შეიყვარე„გიყვარდეს მოყვასი შენი“ ინგლისურ ენაზე, რომანის ეკრანიზაცია კი [[1941]] წელს მოხდა სახელით „ასე სრულდება ჩვენი ღამე“. [[1942]] წელს რემარკი აშშ-ში აქტიურ ანტინაცისტურ მოღვაწეობას ეწევა, იგი ასევე ყველაფრით ცდილობს გერმანიიდან ემიგრანტებისთვის დახმარებას. [[1943]] წელს რემარკი იტყობს, რომ მისი და ელფრიდა გერმანიაში გაასამართლეს და სიკვდილით დასაჯეს. შემდეგ წელს იგი აქტიურად მუშაობს ამერიკის სახელმწიფო სტრუქტურებთან გერმანიაში ნაციზმის დაცემის შემდეგ ჩასატარებელ აღმზრდელობით სამუშაოებზე.