იუსტუს ლიბიხი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 36:
როცა მინდორი მარტო ნააკელით ნოყიერდება, ყოველწლიურად განიცდის იმ ნივთიერებების უკმარისობას, რომლებიც ნიადაგიდან მცენარეს მიაქვს, ამიტომ ლიბიხმა ჩამოაყალიბა მცენარეების მიერ ნიადაგიდან აღებული მინერალური მივთიერებების „დაბრუნების კანონი“. იგი წერდა, რომ ნაკელთან ერთად ნიადაგში აუცილებელია მინერალური ნივთიერებების შეტანა, ხოლო იმ მეურნეებს, ვინც არ იცავდა „დაბრუნების კანონს“ უწოდებდა დამტაცებლებს, ნიადაგის ნაყოფიერების გამფლანგველებს და შთამომავლობის კეთილდღეობისადმი უსულგულოდ და გულგრილაად განწყობილ პიროვნებებს.
[[ფაილი:Liebig-Muenchen.jpg|200px|მინი|მარცხნივ|ლიბიხის ქანდაკება მიუნხენში ]]
[[კარლ მარქსი]] მაღალ შეფასებას აძლევდა „დაბრუნების კანონს“: „ლიბიხის ერთ-ერთი უკვდავი დამსახურებაა თანამედროვე მიწათმოქმედების უარყოფითი მხარეების გამორკვევა ბუნებისმეტყველების თვალსაზრისით“,- წერდა იგი. მსხვილმა მიწისმფლობელებმა და მემამულეებმა
მინერალური სასუქების გამოყენების პროპაგანდამ, რასაც ლიბიხი მრავალი წლის განმავლობაში ეწეოდა, უკვე სიცოცხლეშივე გამოიღო ნაყოფი. მინერაული სასუქები არა მარტო იცავდა, არამედ ნიადაგს გამოფიტვისაგან და უნარჩუნებდა ნაყოფიერების იმდროინდელ დონეს, არამედ ზრდიდა მოსავალს. ამ გარემოებას საბოლოოდ უარყო ბურჟუაზიული მონაჭორი „კლებადი ნაყოფიერების კანონზე“. ზოგ ქვეყანაში მინერალურმა სასუქებმა [[XX საუკუნე|XX საუკუნის]] დასაწყისისათვის ორჯერ გაზარდა მოსავალი [[1840]] წელთან შედარებით, როცა ლიბიხმა ის იყო წამოაყენა მცენარეთა მინერალური კვების თეორია.
|