გურამ გრიგოლია (ისტორიკოსი): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''გურამ კონსტანტინეს ძე გრიგოლია''' (დ. [[13 მარტი]], [[1932]], [[თბილისი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] ისტორიკოსი, არქეოლოგი; ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი ([[1992]]), პროფესორი ([[1994]]).

 

დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს (თსუ) ისტორიის ფაკულტეტი [[1955]] წელს. [[1956]]-[[1977]] წლებში მუშაობდა იქვე, [[1977]]-[[1982]] წლებში — [[საქართველოს მეცნიერებათა აკადემი|საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის]] არქეოლოგიურო კვლევის ცენტრში, [[1984]] წლიდან თსუ-ს ლექტორი, ამავე უნივერსიტეტის არქეოლოგიის კათედრის პროფესორი ([[1992]]-[[2006]]), ჰუმანიტარული მეცნიერების ფაკულტეტის არქეოლოგიის მიმართულების სრული პროფესორი ([[2007]] წლიდან). მისი გამოკვლევები ძირითადად ეძღვნება პირველყოფილი საზოგადოების ისტორიისა და ანტიკური ხანის საისტორიო გეოგრაფიულ პრობლემებს; სადაზვერვო მუშაობის შედეგად გამოავლინა მრავალი სხვადასხვა ხასიათისა და პერიოდის არქეოლოგიური ძეგლი; მისი მონაწილეობით გაითხარა — [[ბრილის სამაროვანი]] ([[1952]]-[[1953]]), [[ხოვლეგორა]] ([[1955]]-[[1957]]), [[წოფი I]] (1957-[[1958]]), [[წონის მღვიმე|წონისა]] და [[ჯრუჭულის მღვიმე|ჯრუჭულის]] (1958-[[1963]]), ქვაჭარისა და [[სვანთა სავანე|სვანთა სავანის]] (1958-[[1965]]) მღვიმეები; [[ენგური]]ს ხეობის ძეგლები (1963-[[1971]]); ხორშის ნეოლითური ნამოსახლარი ([[1966]]-[[1981]]).

 

{{DEFAULTSORT:გრიგოლია, გურამ}}