ივანე ანდრონიკაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1810]] წელს, როდესაც [[იმერეთის სამეფო]] [[რუსეთი|რუსეთმა]] შეიერთა, ივანე და დედამისი [[ვორონეჟი|ვორონჟეს]] ,,გაგზავნეს", ხოლო [[1812]] წელს პეტროგრადში გადაიყვანეს. აქვე იყო იმერეთის დედოფალი მარიამი, რომელმაც ივანეს აღზრდა იკისრა. 17 წლის ივანე ლაიბ-გვარდიის ცხენოსან ლეგიონში განაწესეს. სამხედრო საქმიტ გატაცებული ახალგაზრდა სწრაფად იწევდა წინ. [[1822]] წელს იგი პოდპორუჩიკია, ხოლო [[1824]] წელს გვარდიის შტაბს-როტმისტრი. ამ დროს ივანეს მამა გარდაეცვალა. გვარდიაში სამსახური დიდ ხარჯებს ითხოვდა, მისი მამულები კი უპატრონობის გამო გაპარტახდა და შემოსავალს აღარ იძლეოდა. იგი იძულებული გახდა დრაგუნთა ლეგიონში გადასულიყო, სადაც შტაბს-როტმისტრობის ნაცვლად მაიორობა უბოძეს. ანდრონიკაშვილის სამხედრო დამსახურება [[1826]]―[[1828]] წლების [[რუსეთ-ირანის ოომი|რუსეთ-ირანის]], [[1828]]―[[1829]] წლების [[რუსეთ-თურქეთისსპარსეთის ომი (1826-1828)|რუსეთ-თურქეთის]] და [[1853]]―[[1856]] წლების [[ყირიმის ომი|ყირიმის ომებთანაა]] დაკავშირებული. [[1816]] წელს [[საქართველო]]ში მთავარმმართველად და კავკასიის კორპუსის მთავარსარდლად ერმოლოვი დაინიშნა. მეფემ მას დაავალა [[ირანი|სპარსეთთან]] ურთიერთობის მოწესრიგება, მაგრამ [[რუსეთი]] დათმობაზე არ წავიდა, რასაც ომი მოჰყვა ირანთან.