მინანქარი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 12:
*'''[[ტვიფრული მინანქარი]]''' — მხატვრული მინანქრის სახე, როდესაც მინანქრის ისეთი თხელი ფენით ხდება ლითონის დაფარვა, რომ მის სიღრმეში კარგად ჩანს გრავირებული ლითონის ზედაპირი. ტვიფრული მინანქრის ტექნიკა აღმოცენდა იტალიაში XIV საუკუნეში, შემდეგ გავრცელდა ესპანეთში, საფრანგეთში, სკანდინავიის ქვეყნებში, რუსეთში (ნოვგოროდი, მოსკოვი, XIV-XVII საუკუნეები).
*'''[[ფერწერული მინანქარი]]''' — მხატვრული მინანქრის სახე, როდესაც ლითონის ნაკეთობა იფარება მინანქრის ფონით, რომელზედაც მინანქრიანი სღებავებით იხატება გამოსახულებები (XVII საუკუნიდან — ცეცხლგამძლე საღებავებით თეთრი მინანქრის ფონზე, ოქროზე, ვერცხლზე, სპილენძზე). XV-XVII საუკუნეებში ფერწერული მინანქარი უმთავრესად ლიმოჟში მზადდებოდა (მთავარი ოსტატი ნარდონ პენიკო). XVI საუკუნეში მოხატულობას გრიზაილის წესით ასრულებდნენ (ერთტონიანი მოხატულობა — ღია ტონი მუქ ფონზე, რომელიც რელიეფის შთაბეჭდილებას ქმნის). მთავარი ოსტატები იყვნენ ლეონარ ლიმოზენი, პიერ რეიმონი. რუსეთში ფერწერული მინანქარი XVII საუკუნის ბოლოდან განვითარდა, განსაკუთრებით სოლვიჩეგოდსკში (სტროგანოვების საოსტატოს ნაკეთობანი).
==იხილეთ აგრეთვე==
| |||