თავდგირიძეები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
|||
ხაზი 29:
==მამუკა თავდგირიძე==
გიორგი თავდგირიძის შემდეგ თავდგირიძეთა ფეოდალური სახლის ქრისტიანულ შტროს მეთაურობდა გიორგის ძე, მამუკა. მამუკა თავდგირიძე დაუკავშირდა [[სოლომონ I]]-ს, რომელიც აქტიურად იბრძოდა ოსმალეთის წინააღმდეგ, და ცოლად შეირთო მისი და. [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1768-1774)|1768-74 წლების რუსეთ-ოსმალეთის ომის]] დროს მამუკა თავდგირიძე სოლომონ I-სა და რუსეთის ჯარს ეხმარებოდა ოსმალეთის წინააღმდეგ. მან აცნობა სოლომონს 1770 წელს ოსმალეთის 6000-იანი ჯარის მოძრაობა ბათუმიდან ფოთისკენ. ამ ინფორმაციის ფლობამ გადაარჩინა რუსეთის ჯარი, რომელიც [[ფოთი]]ს ალყას ახორციელებდა.
[[ქუჩუკ-კაინარჯის საზავო ხელშეკრულება 1774|ქუჩუქ-კაინარჯის ზავით]] ოსმალეთი ქვემო გურიას და თავდგირიძეების სათავადოს დაეპატრონა. მამუკა თავდგირიძემ გაქცევა მხოლოდ ცოლ-შვილის, მათ შორის მემკვიდრე მაქსიმეს ოსმალებისთვის მძევლად დატოვების შედეგად შეძლო. თავდგირიძე [[საჯავახო (მხარე)|საჯავახოში]] გადავიდა, მას თან ახლდა 400 ადამიანი, აქედან 60 შეიარაღებული კაცი. მამუკა თავდგირიძეს [[მამია IV გურიელი|მამია IV გურიელმა]] უბოძა სოფელი [[აკეთი]]. მამუკა თავდგირიძემ ცოლად შეირთო მაქსიმელიშვილის ასული და ეყოლა ექვსი ვაჟი: გიორგი, მირზაბეგ, სოლომონ, ალექსანდრე, ფრიდონ, ალმასხან. გიორგი თავდგირიძემ და მისმა შვილებმა, როსტომმა, მამუკამ და მაქსიმემ აკეთში, მდინარე სუფსის მარჯვენა ნაპირას ააშენეს სასახლე, ციხე და აღადგინეს [[აკეთის მაცხოვარი|მაცხოვრის ტაძარი]]. მასვე შესწირეს [[თეთროსანი|თეთროსნის]] ეკლესიიდან გადმოსვენებული ღვთისმშობლის ხატი.
მამუკას ვაჟი, მაქსიმე, რომელსაც ოსმალებთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა, გამაჰმადიანდა, სულეიმანად იწოდა და თურქებმა ქობულეთის სანჯაყის გამგებლად დანიშნეს. 1817 წელს გიორგი თავდგირიძე გარდა ბოქაულთუხუცესობისა, ასევე ფლობდა გურიის სამთავროს სარდლისა და მდივანბეგის სახელოებსაც. 1850 წელს თავდგირიძეებს [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის]] მთავრობამ თავადთა წოდება დაუმტკიცა.
==ალი-ფაშა თავდგირიძე==
| |||