ნატალია აზიანი დონდაროვა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
'''ნატალია აზიანი დონდაროვა''' (დ. [[4 იანვარი]], [[1878]], [[გორი]] — გ. [[31 იანვარი]], [[1943]]) — [[ქართველი]] [[დრამატურგი]], [[მწერალი]] და პუბლიცისტი. ნატალია გაქართველებული სომხების ოჯახში იზრდებოდა. დონდაროვების ოჯახი ერთ-ერთ გამორჩეულ და საუკეთესო ოჯახად ითვლებოდა იმდროინდელ [[გორი|გორში]].
==ბიოგრაფია==
ნატალია აზიანმა პირველდაწყებითი განათლება მიიღო გორის კერძო პანსიონში, სწორედ ამის შემდეგ სწავლა განაგრძო ქალთა გიმნაზიაში და თბილისის წმინდა ნინოს სასწავლებელში.
[[1900-იანები|1900-იანი]] წლებიდან ჩაება რევოლუციურ მოძრაობაში, სწორედ ამ პერიოდში აქტიურად თანამშრომლობდა ჟურნალ–გაზეთებში: „მოგზაური“, „ჩვენი ცხოვრება“, „სიტყვა“, „დრო“, „მნათობი“.▼
▲[[1900-იანები|1900-იანი]] წლებიდან ჩაება რევოლუციურ მოძრაობაში, სწორედ ამ პერიოდში აქტიურად თანამშრომლობდა ჟურნალ–გაზეთებში, მათ შორის: „მოგზაური“, „ჩვენი ცხოვრება“, „სიტყვა“, „დრო“
[[1897]] წელს დაწერა პირველი პიესა „ინჯილერი და დოხტური“, რომელმაც „ივერიის“ რედაქტორის ილია ჭავჭავაძის მოწონება დაიმსახურა. ამის შემდგომ თავის მხრივ, ილიამ ნაწარმოები ქართულ დრამატულ საზოგადოებას გადასცა, რომელმაც იგი სცენაზე 1898 წელს დადგა. აღნიშნული პიესა „ინჯილერი ან დოხტური“ საკმაოდ გამორჩეულად არის დაწერილი, ეს იყო მისი პირველი ნაბიჯი სალიტერატურო ასპარეზზე.▼
▲[[1897]] წელს დაწერა პირველი პიესა „ინჯილერი და დოხტური“, რომელმაც „ივერიის“ რედაქტორის [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]] მოწონება დაიმსახურა. ამის შემდგომ თავის მხრივ, ილიამ ნაწარმოები ქართულ დრამატულ საზოგადოებას გადასცა, რომელმაც იგი სცენაზე [[1898]] წელს დადგა. აღნიშნული პიესა „ინჯილერი ან დოხტური“ საკმაოდ გამორჩეულად არის დაწერილი, ეს იყო მისი პირველი ნაბიჯი სალიტერატურო ასპარეზზე.
„ჩვენ არა ვართ ჩვეულნი და განებივრებულნი ქართულს სცენაზედ ცხოვლად დახასიათებულ ადამიანების ხილვით; უფრო ხშირად ჩვენ ვხედავთ კარიკატურებს... ერთი ადამიანი, კერძო
Line 11 ⟶ 12:
ნატალია აზიანის პიესებიდან გამორჩეულია – „ფული და ხარისხი“, „ცოდვა“. ასევე აღსანიშნავია „დეზერტირკა“, რომელიც [[1925]] წელს [[კოტე მარჯანიშვილი|კოტე მარჯანიშვილმა]] დადგა რუსთაველის სახელმწიფო თეატრში.
ნატალია აზიანი, გარდა პიესებისა აქტიურად წერდა მოთხრობებსა და სატირულ ფელეტონებს მიმდინარე პოლიტიკურ და ყოველდღიურ საჭირბოროტო საკითხებზე. ნატალია აზიანს, გამოუქვეყნებელი დარჩა ხელნაწერი მოგონებანი თეატრსა და ცნობილ საზოგადო მოღვაწეებზე. თავის ნაშრომებს ნატალია ფსევდონიმით „აზიანი“ აქვეყნებდა. ნატალია დონდაროვას, ხშირად სწორედ ნატალია აზიანად მოიხსენიებდნენ.
| |||