ვიკიპედია

ვარამ გაგელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
{|border=0 cellpadding=10 width=100%
'''გაგელი, ვარამ''' (ვაჰრამ) (― † [[1249]] ან [[1251]]), XIII საუკუნის I ნახევრის საქართველოს დიდებული (დიდი ფეოდალი), ძე [[გაგელი, ზაქარია | ზაქარია გაგელისა]], მეფეების [[თამარი | თამარის]], [[გიორგი IV ლაშა | ლაშა გიორგის]] და [[რუსუდანი | რუსუდანის]] მსახურთუხუცესი (1212-იდან); გაგის ციხის და მისი მხარის მემამულე - მემკვიდრეობითი მფლობელი. გაგელი ივანე მხარგრძელთან ერთად ირანში ქართველთა ლაშქრობის ერთ-ერთი ინიციატორი და მონაწილე იყო თამარის ბოლო პერიოდში. [[1220]] საგამის (საგიმის) ველზე მონღოლებთან ბრძოლაში სარდლობდა საქართველოს ლაშქრის მარჯვენა ფრთას და თავდაპირველად გამარჯვებაც მოიპოვა. XIII საუკუნის სომეხი ისტორიკოსის კირაკოს განძაკეცის ცნობით, რუსუდანი სამეფოს განაგებდა ივანე, ავაგ, შანშა მხარგრძელებისა და გაგელის მეშვეობით. მონღოლების მიერ საქართველოს დაპყრობის დროს თავი შეაფარა [[ქუთაისი | ქუთაისს]], ხოლო შემდეგ, ისე როგორც სხვა ქართველი დიდებულები, დაეზავა მათ. მონღოლეთის მმართველობის დროს გაგელი განაგებდა საქართველოს ერთ-ერთ დუმანს - სომხითს. მონაწილეობდა მონღოლთა წინააღმდეგ კოხტასთავის შეთქმულებაში. გაგელმა რუმიდან ჩამოიყვანა ულუ დავითი და დიდი როლი შეასრულა მის გამეფებაში. ულუ დავითმა გაგელს სამამულედ უწყალობა შიდა ქართლში სოფ. ხოვლე. თამარის ისტორიკოსი გაგელს იხსენიებ როგორს "კაცსა საპატიოსა და ლაშქრობათა შინა გამარჯვებულსა".▼
|- bgcolor=whitesmoke
|<small>საკუთარ სახელს "'''გაგელი'''" აქვს სხვა მნიშვნელობებიც. იხილეთ: [[გაგელი]]
|}</small>
 
▲'''გაგელი, ვარამ გაგელი''' (ვაჰრამ) (― † [[1249]] ან [[1251]]), XIII საუკუნის I ნახევრის საქართველოს დიდებული (დიდი ფეოდალი), ძე [[გაგელი, ზაქარია | ზაქარია გაგელისა]], მეფეების [[თამარი | თამარის]], [[გიორგი IV ლაშა | ლაშა გიორგის]] და [[რუსუდანი | რუსუდანის]] მსახურთუხუცესი (1212-იდან); გაგის ციხის და მისი მხარის მემამულე - მემკვიდრეობითი მფლობელი. გაგელი ივანე მხარგრძელთან ერთად ირანში ქართველთა ლაშქრობის ერთ-ერთი ინიციატორი და მონაწილე იყო თამარის ბოლო პერიოდში. [[1220]] საგამის (საგიმის) ველზე მონღოლებთან ბრძოლაში სარდლობდა საქართველოს ლაშქრის მარჯვენა ფრთას და თავდაპირველად გამარჯვებაც მოიპოვა. XIII საუკუნის სომეხი ისტორიკოსის კირაკოს განძაკეცის ცნობით, რუსუდანი სამეფოს განაგებდა ივანე, ავაგ, შანშა მხარგრძელებისა და გაგელის მეშვეობით. მონღოლების მიერ საქართველოს დაპყრობის დროს თავი შეაფარა [[ქუთაისი | ქუთაისს]], ხოლო შემდეგ, ისე როგორც სხვა ქართველი დიდებულები, დაეზავა მათ. მონღოლეთის მმართველობის დროს გაგელი განაგებდა საქართველოს ერთ-ერთ დუმანს - სომხითს. მონაწილეობდა მონღოლთა წინააღმდეგ კოხტასთავის შეთქმულებაში. გაგელმა რუმიდან ჩამოიყვანა ულუ დავითი და დიდი როლი შეასრულა მის გამეფებაში. ულუ დავითმა გაგელს სამამულედ უწყალობა შიდა ქართლში სოფ. ხოვლე. თამარის ისტორიკოსი გაგელს იხსენიებ როგორს "კაცსა საპატიოსა და ლაშქრობათა შინა გამარჯვებულსა".
 
 
 
[[კატეგორია:ქართველები]]
[[კატეგორია:ქართველი დიდი ფეოდალები]]
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ვარამ_გაგელი“-დან