ალექსანდრე ბარამიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

ალექსანდრე გიორგის ძე ბარამიძე დაიბადა [[1902]] წლის [[27 მარტი|27 მარტს]], დ. [[ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტი|ლანჩხუთში]]. თავდაპირველად [[ფოთი|ფოთის]] გიმნაზიაში სწავლობდა, ხოლო [[1918]] წლიდან [[ხაშურის პირველი საჯარო სკოლა|ხაშურის გიმნაზიაში]]. [[1920]] წელს დაასრულა [[ხაშურის პირველი საჯარო სკოლა|ხაშურის გიმნაზია]] და შევიდა [[თბილისის უნივერსიტეტი|თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის]] სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტზე. [[1925]] წელს დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი|თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის]] სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტის სიტყვიერების განყოფილება. [[1962]]-[[1970]] წლებში იყო თსუ-ის ძველი ქართული ლიტერატურის ისტორიის კათედრის გამგე, [[1966]] წლიდან - საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის შოთა რუსთაველის სახელობის ქართული ლიტერატურის ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორი. მეცნიერული მოღვაწეობა დაიწყო [[1925]] წლიდან. მისი კვლევის ობიექტი იყო უპირატესად [[XI საუკუნე|XI]]-[[XVIII საუკუნე]]ების ქართული საერო მწერლობა. მნიშვნელოვანი გამოკვლევები მიუძღვნა [[შოთა რუსთაველი|შოთა რუსთაველს]], [[ჩახრუხაძე]]ს, [[იოანე შავთელი|შავთელს]], [[თეიმურაზ I]]-ს, [[ორბელიანი, სულხან-საბა ორბელიანი|სულხან-საბა ორბელიანს]], [[გურამიშვილი, დავით|დავით გურამიშვილს]], [[ბესიკი|ბესიკსა]] და სხვებს. ერთ-ერთმა პირველმა გაარკვია "„[[ამირანდარეჯანიანი]]ს"ს“ ორიგინალურობის საკითხი, "„[[რუსუდანიანი]]ს"ს“ ლიტერატურული წყაროები. იკვლევდა ქართულ-სპარსულ ლიტერატურულ ურთიერთობებს. წვლილი მიუძღვის "„[[ვისრამიანი]]ს"ს“ ქართული თარგმანისა და "„[[შაჰ–ნამეშაჰნამე]]ს"ს“ ქართული ვერსიების თავისებურებათა გარკვევაში. დაწერილი აქვს ფუნდამენტური ნაშრომი "„[[ქილილა და დამანა]]ს"ს“ ქართული ვერსიების შესახებ. მონოგრაფიული სისრულით გამოირჩევა მისი ნაშრომი "შოთა„შოთა რუსთაველირუსთველი და მისი პოემა"პოემა“ ([[1966]]). აკადემიკოს [[კორნელი კეკელიძე, კორნელი|კ. კეკელიძესთან]] ერთად ავტორია ძველი ქართული მწერლობის ისტორიის სრული კურსისა. დაჯილდოებულია [[ლენინის ორდენი]]თ, "„[[საპატიო ნიშანი|საპატიო ნიშნის]]"“ ორდენით და მედლებით. მიღებული აქვს ი. ჯავახიშვილის, კ. კეკელიძისა და ი. ჭავჭავაძის სახელობის პრემიები.