ჩოხატაური: განსხვავება გადახედვებს შორის

მდებარეობს [[გურიის ქედი|გურიის ქედის]] სამხრეთ კალთის ძირას, მდინარე [[სუფსა (მდინარე)|სუფსის]] მარჯვნივ, ზღვის დონიდან 150 მ., თბილისიდან 310 კმ., რკინიგზის სადგურ [[საჯავახო (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)|საჯავახო]]დან 20 კმ-ის მანძილზე. დაბაში, [[საჯავახო (სამტრედიის მუნიციპალიტეტი)|საჯავახო]]-ოზურგეთი-[[ქობულეთი]]ს საავტომობილო გზაგზაზე.

სახელწოდება „ჩოხატაურის“ ადრინდელი ფორმაა „ჩახატაური“, რომელიც ნაწარმოებია საგვარეულო სახელიდან — ჩახატარაშვილი, ჩხატარაშვილი. XIX საუკუნის 70-იან წლებამდე ჩახატაურად იწოდებოდა ამჟამინდელი ჩოხატაურის სამხრეთ-აღმოსავლეთით მდებარე დასახლება მდინარე სუფსის მარჯვნივ, თეთრიღელის ხერთვისში. 1820 წლის აპრილიდან აგვისტომდე [[იმერეთის აჯანყება (1819-1820)|იმერეთის აჯანყების]] დროს ჩოხატაურიჩახატაური წარმოადგენდა რუსეთის იმპერიის ჯარებისა და აჯანყებულ გურულებს შორის ბრძოლების ერთ-ერთ ადგილს. აჯანყების დამარცხების შემდეგ ჩოხატაურშიჩახატაურში დარჩა რუსული საგუშაგო. 1884 წელს სოფელში გაიხსნა ორკლასიანი სასწავლებელი, ხოლო 1901 წელს — ბიბლიოთეკა. XIX საუკუნის ბოლოსთვის ჩოხატაური წარმოადგენდა ქუთაისი-ოზურგეთის გზისპირა სოფელს, სადაც მდებარეობდა კანცელარია, ფოსტა, სასამართლო, ამბულატორია, დუქნები და სხვ, იყო მოსახლეობის აქტიური მისვლა-მოსვლის ადგილი, შედიოდა [[ფარცხმა|ფარცხმის]] საზოგადოებაში. 1896 წლიდან ჩოხატაურის სოფლის ექიმი იყო გრიგოლ ქუთათელაძე, 1900 წლიდან — გალაკტიონ ნადირაძე. 1930 წელს გახდა [[ჩოხატაურის რაიონი]]ს ადმინისტრაციული ცენტრი. დაბის სტატუსი მიენიჭა [[1947]] წელს. 1958 წელს გაიხსნა აკადემიკოს [[ნიკოლოზ ბერძენიშვილი]]ს სახელობის [[ჩოხატაურის მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი|მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი]]. პირველი ექსპოზიცია მოეწყო 1961 წელს.