ნიკო ლორთქიფანიძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
იარლიყები: რედაქტირება მობილურით საიტის რედაქტირება მობილურით
No edit summary
იარლიყები: რედაქტირება მობილურით საიტის რედაქტირება მობილურით
ხაზი 24:
ნიკო ლორთქიფანიძე გარდაიცვალა [[1944]] წლის [[25 მაისი|25 მაისს]], 64 წლისა, დაკრძალეს ვაკის სასაფლაოზე, საიდანაც [[1954]] წელს [[დიდუბის პანთეონი|დიდუბის პანთეონში]] გადაასვენეს. დიდუბის პანთეონში მის გვერდით ასვენია მისი მეუღლე — '''თამარ გიორგის ასული ჩხეიძე''' (დ. [[1894]], [[ქუთაისი]] — გ. [[27 დეკემბერი]], [[1980]], [[თბილისი]]).
 
აე ყლეო
==შემოქმედება==
[[ფაილი:Niko Lortkipanidze & Tamar Chkheidze.jpg|მინი|ნიკო ლორთქიფანიძე მეუღლესთან ერთად]]
ნიკო ლორთქიფანიძემ ლიტერატურული მოღვაწეობა 1902 წელს დაიწყო. მისი თხზულებები იბეჭდებოდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებში: ”ნიშადური”, ”[[საქართველო (გაზეთი)|საქართველო]]”, ”[[ივერია (გაზეთი)|ივერია]]”, ”თეატრი და ცხოვრება”, ”[[დროება (XX საუკუნე)|დროება]]”, ”სახალხო გაზეთი” და სხვ. მან იმთავითვე მიიქცია ყურადღება, როგორც უაღრესად ჰუმანური იდეების გამომხატველმა შემოქმედმა. მისი ლიტერატურული მემკვიდრეობა თემატური მრავალფეროვნებითა და ჟანრთა ნაირსახეობით (200-მდე მინიატურა, ნოველა, მოთხრობა, 1 რომანი, 2 პიესა) გამოირჩევა. ნ. ლორთქიფანიძის პოეტური პროზის ის მინიატურები, რომლებშიც სამშობლოს ბედით დაკოდილი ადამიანის წუხილი ისმის (”მოლოდინში”, 1908; ”მრცხვენია”, 1909; ”საქართველო იყიდება”, 1910; ”რეკა”, 1911 და სხვ.) ღრმა ლირიზმით არის გამსჭვალული. მწერლის ყურადღების ცენტრში ე. წ. ”პატარა ადამიანია” (”პატარა კაცი”, ”მარად და მარად”, 1912, ”[[ტრაგედია უგმიროდ]]”, 1922; ”[[თავსაფრიანი დედაკაცი]]”, 1926 და სხვ.). ნ. ლორთქიფანიძის შემოქმედებაში მნიშვნელოვანი ადგილი უჭირავს ფეოდალური ხანის ამსახველ თხზულებებს: ”[[მრისხანე ბატონი]]”, 1912; ”[[ჟამთა სიავე]]” (1920); ”[[რაინდები (მოთხრობა)|რაინდები]]” (1924) და სხვ. ნ. ლორთქიფანიძის შემოქმედებაში თანაბარი სიძლიერით არის წარმოჩენილი ლირიზმი და იუმორი: ”რუმბი”, 1911; ”ქაღალდის კაცი”, 1920. მის თხზულებათა ერთ ნაწილს ლეგენდურ-ზღაპრული შინაარსი უდევს საფუძვლად ერთ ნაწილს ლეგენდურ-ზღაპრული შინაარსი უდევს საფუძვლად (”ავადმყოფი დედა”, 1909; ”მოწყენილი ანგელოზი”, ”უკვდავი გველი”, 1910). ნ. ლორთქიფანიძის ერთადერთი რომანი ”[[ბილიკებიდან ლიანდაგზე]]” (1928) ეხმაურება ქართველი ხალხის [[რევოლუცია|რევოლუციურ]] ბრძოლას 1905 – 1907 წლებში. მას ეკუთვნის
 
==ბიბლიოგრაფია==