ძველი ქართული წარმართული კალენდარი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ძველ ირანში გადაწყვეტილი იყო, რომ ყოველი 120 წლის შემდეგ ჩაემატებინათ ერთი 30 დღიანი თვე, ასე რომ ასეთ წელიწადში იქნებოდა არა 12 არამედ 13 თვე. აღნიშნული ჩამატებას პრაქტილუად ადგილი არ ჰქონია და ის თეორიის დონეზე დარჩა<ref>Ginzel, Hendbuch I, 297</ref>.

 

 

{{ციტირება|რათა არ მოხდეს ის, რომ დღესასწაული, რომელსაც ახლა ზამთარში აქვს ადგილი, შემდეგ ზაფხულში მოვიდეს, ანდა, პირიქით, ზაფხულის დღესასწაული ზამთარში, როგორც ეს ხდებოდა წინათ, ყოველი სამი წლის შემდეგ, მეოთხეში, ხუთს ეპოგომენებს ემატებოდეს ხოლმე კიდევ ერთი დღე, როგორც დღესასწაული ევერგეტ ღმერთებისა<ref>A. Gutschmid, Kleine Schriften I, 378</ref><ref>Ginzel I, 197-198</ref>.}}