ნადირ-შაჰი: განსხვავება გადახედვებს შორის

|ხელმოწერა =

}}

 

[[1726]] წელს სამსახური დაიწყო შაჰ-[[თამაზ II]]-თან. ნადირ-შაჰ წარმატებით ხელმძღვანელობდა ირანელი ხალხის ბრძოლას [[ავღანელები]]სა და [[ოსმალები]]ს წინააღმდეგ, რამაც ძალზე გაზარდა მისი ავტორიტეტი. მან 1732 წელს ტახტიდან ჩამოაგდო თამაზ II, შაჰად გამოაცხადა მისი მცირეწლოვანი შვილი აბას III, თვითონ ჯერ რეგენტი გახდა, [[1736]] წელს კი — ირანის შაჰი. ნადირ-შაჰმა [[1737]]—[[1738]] წლებში დალაშქრა ჩრდილოეთი ინდოეთი, [[1739]] წელს აიღო და გაძარცვა [[დელი]]. მან დამპყობლური ომების შედეგად შექმნა უზარმაზარი სახელმწიფო, რომელშიც ირანის გარდა (პროვინციების ან ვასალური ტერიტორიების სახით) შევიდა [[სომხეთი]], [[აზერბაიჯანი]], აღმოსავლეთ საქართველო, [[დაღესტანი]], [[ავღანეთი]], [[ბელუჯისტანი]], [[ხივის სახანო|ხივისა]] და [[ბუხარის საამირო|ბუხარის]] სახანოები. [[1735]]—[[1747]] წლებში ნადირ-შაჰმა მძიმე ხარკი დაადო [[ქართლის სამეფო|ქართლს]] ([[ყიზილბაშობა]]). სახალხო აჯანყებებმა შეარყია ნადირ-შაჰის სახელმწიფოს საფუძვლები. ნადირ-შაჰი მოკლეს [[ხორასანი|ხორასანში]] შეთქმულებმა.