ბერლინის კედელი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
|||
ხაზი 55:
მდინარეებისა და რეზერვუარების გასწვრივ ღობეები არ იყო. თავდაპირველად მოქმედებდა 13 სასაზღვრო-გამშვები პუნქტი, მაგრამ [[1989]] წლისათვის მათი რიცხვი სამამდე შემცირდა<ref name="bre7_2">Большая Российская энциклопедия. Том 3. стр. 382—383. Москва. Научное издательство «Большая Российская энциклопедия». 2005 г. ISBN 5-85270-331-1 Дополнительный ISBN 5-85270-320-6</ref>.
[[1989]] წლის 9 ნოემბერს მასობრივი სახალხო გამოსვლების შედეგად [[გდრ]]-ის მთავრობამ მოხსნა შეზღუდვები ვასავლეთ ბერლინთან, ხოლო 1 ივნისიდან სრულიად მოხსნა სასაზღვრო კონტროლი. იანვარ-ნოემბრის განმავლობაში ყველა სასაზღვრო ნაგებობა დაანგრიეს, გარდა 1,3 კილომეტრიანი მონაკვეთისა, რომელიც დატოვეს როგორც ძეგლი და [[ცივი ომი]]ს ყველაზე ცნობილი სიმბოლო<ref name="bre7" />.
კედლის მშენებლობამდე [[დასავლეთი ბერლინი|დასავლეთ]] და [[აღმოსავლეთი ბერლინი|აღმოსავლეთ]] ბერლინს შორის საზღვარი შედარებით გახსნილი იყო. გამყოფი ხაზი 44,75 კმ-ის სიგრძისა იყო და გადიოდა პირდაპირ ქუჩებზე, არხებზე და წყლის გზებზე. ოფიციალურად მოქმედებდა 81 ქუჩის გამშვები პუნქტი, 13 გადასასვლელი მეტროში და რკინიგზაზე. გარდა ამისა მოქმედებდა ასობით არალეგალური გადასასვლელი. დღის განმავლობაში სხვადასხვა მიზეზებით ორ ნაწილს შორის საზღვარს კვეთდა 300-500 ათასი ადამიანი.
საზღვრების პირობითობამ გამოიწვია დასავლეთ ბერლინში კადრების გადინება. ბევრი აღმოსავლეთ ბერლინელი მუშაობდა დასავლეთში, რადგან ხელფასი იქ უფრო მაღალი იყო.
== იხილეთ აგრეთვე ==
| |||