გიორგი V ბრწყინვალე: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
94.137.161.178-ის რედაქტირებები გაუქმდა; აღდგა გიო ოქრო-ის მიერ რედაქტირებული ვერსია
იარლიყი: სწრაფი გაუქმება
ჩააბა ეწერა და ჩავასწორე (ჩაება)
ხაზი 36:
'''გიორგი V ბრწყინვალე''' (დ. [[1286]] — გ. [[1346]]) — [[საქართველოს სამეფო|საქართველოს]] [[საქართველოს მმართველთა სია#ერთიანი საქართველოს მეფეები|მეფე]] [[1299]]-[[1302]] და [[1318]]-[[1346|1346 წლებში]],<ref group="კ">სამეცნიერო ლიტერატურაში მიუთითებენ გიორგი ბრწყინვალის გამეფების ორ თარიღზე — 1314 და 1318 წწ. [[ივანე ჯავახიშვილი]] თვლის, რომ გიორგის მეფობა 1318 წელზე გაცილებით ადრე უნდა დაეწყო. ამ თარიღის დაზუსტებაზე მსჯელობენ: ჯ. ოდიშელი წერილში — აღმოსავლეთ საქართველოს პოლიტიკური ისტორიისათვის XIV-XVII სს. და ვ. კიკნაძე — გიორგი V-ის გამეფების თარიღის საკითხისათვის.</ref> [[დემეტრე II თავდადებული]]სა და მისი მესამე ცოლის, ნათელა ჯაყელის ძე.
 
აღიზარდა [[სამცხე]]ში, მისი პაპის (დედის მამის) [[ბექა I|ბექა I ჯაყელის]] ([[მანდატურთუხუცესი]]) კარზე. [[1299]] წელს ყაზან-ყაენმა მცირეწლოვანი გიორგი საკუთარი ძმის [[დავით VIII]]-ის წინააღმდეგ ბრძოლაში ჩააბაჩაება — მეფედ დანიშნა, მაგრამ მისი უფლებები [[თბილისი|თბილისს]] არ სცილდებოდა და ამიტომ „თბილისის მეფეს“ უწოდებდნენ. ამავე მიზნით გამოიყენა ყაენმა დავით VIII-ის მეორე ძმა [[ვახტანგ III]] (მეფობდა [[1302]]-[[1308]] წლებში). [[1318]] წელს, დავით VIII-ისა და ვახტანგ III-ის გარდაცვალების შემდეგ, გიორგი V-მ მიიღო მეფობა. მას სამემკვიდროდ ეკონომიკურად დასუსტებული და პოლიტიკურად დაშლილი ქვეყანა ერგო.
 
იგი ჭკვიანი პოლიტიკოსი იყო და თავდაპირველად [[მონღოლები|მონღოლებთან]] ბრძოლას ფრთხილი და მშვიდობიანი ურთიერთობა ამჯობინა. მიუხედავად ამისა, მან ბექას კარზე ყოფნისას მოიპოვა მონღოლების ნდობა. იგი მეგობრობდა ილხანის მთავარ ვაზირთან — [[ჩობან ნოინი|ჩობან ნოინთან]]. ამან საშუალება მისცა საშინაო მდგომარეობა გამოესწორებინა. იგი ენერგიულად შეუდგა ქვეყნის შიდა პრობლემების მოგვარებას: შიდა ქართლიდან განდევნა მონღოლთა ხელშეწყობით დამკვიდრებული ოსები, რომელთა მეკობრული თავდასხმები დიდ ზიანს აყენებდა მოსახლეობას; ალაგმა სამეფო ხელისუფლების ურჩი ფეოდალები, რისთვისაც არც უკიდურეს ღონისძიებებს მოერიდა; მოახერხა რეალურად სამ ნაწილად დაყოფილი საქართველოს გაერთიანება და მონღოლთა ბატონობისას შერყეული სახელმწიფოს მართვა-გამგეობისა და სამართლებრივ-საკანონმდებლო სისტემების მოწესრიგება.