ალექსანდრე ჟორჟოლიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

| დაბთარიღი = [[8 თებერვალი]], [[ {{დაბადების თარიღი|1888]]|2|8}}

| გარდთარიღი = [[24 ივნისი]],{{გარდაცვალების [[თარიღი და ასაკი|1969]]|06|24|1888|2|8}}

[[1911]] წელს დაამთავრა ოდესის უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტი. პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა [[ბაქო]]სა (1913—19181913–1918) და თბილისში (1918—19201918–1920). ამავე დროს აქტიურად მონაწილეობდა ქართველ სცენისმოყვარეთა დასის სპექტაკლებში. 1921 წლიდან [[რუსთაველის თეატრი|რუსთაველის სახელობის თეატრში]]. იყო მდიდარი შემოქმედებითი ბუნების მსახიობი. ამ პერიოდის საუკეთესო როლებია: ყარამანი (ნ. ნაკაშიძის „ვინ არის დამნაშავე“), დიტო (ვ. შალიკაშვილის „უნიადაგონი“), კოწია (შ. დადიანის „გუშინდელნი“, მინისტრის მდივანი (ნ. აზიანის „დეზერტირკა“) და სხვა. [[1928]] წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე მოღვაწეობდა [[მარჯანიშვილის თეატრი|კ.კოტე მარჯანიშვილის სახელობის თეატრში]]. [[კონსტანტინე მარჯანიშვილი|კ.კოტე მარჯანიშვილთან]] მუშაობის დროს გაიარა შესანიშნავი აქტიორული სკოლა, ჩამოყალიბდა როგორც ბრწყინვალე კომიკოსი. ჟორჟოლიანის აქტიორული ხელოვნება გამოირჩეოდა ფსიქოლოგიური სიღრმით, გრძნობისა და განცდის უშუალობით, უბრალოებით, დიდი სცენური მომხიბვლელობით, მხატვრული ტაქტით, გულწრფელობით.

[[1925]] წლიდან იღებდნენ კინოში. როლები: იმერელი თავადი („[[სამანიშვილის დედინაცვალი (1926 წლის ფილმი)|სამანიშვილის დედინაცვალი]]“, 1927), გენერალი ([[ელისო (ფილმი)|„ელისო“]], [[1928]]), მოსე მწერალი ([[დარიკო (ფილმი)|„დარიკო“]], 1936), კოსტაია („[[ნარინჯის ველი]]“, 1937), მაჭანკალი არისტო („[[დაკარგული სამოთხე (ფილმი)|დაკარგული სამოთხე]]“, 1938), ფოსტალიონი კირილე ([[ჭრიჭინა (ფილმი)|„ჭრიჭინა“]], 1954), სანდრო ([[აბეზარა|„აბეზარა“]], 1956), პაპა („[[მანანა (ფილმი)|მანანა]]“, 1956), ილიკო („[[მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი (ფილმი)|მე, ბებია, ილიკო და ილარიონი]]“, 1963), ედემიკა („[[მე ვხედავ მზეს (ფილმი)|მე ვხედავ მზეს]]“, 1963) და სხვა. ფართო პოპულარობით სარგებლობდა როგორც ესტრადის მსახიობი. დაჯილდოებულია 2 [[შრომის წითელი დროშის ორდენი]]თა და მედლებით.

*{{ქსე|8|256—257256–257|ცუცქირიძე შ.}}