საფრანგეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ხელნაწერის შეგროვება სინამდვილეში დაიწყო იყო კარლ V ბრძენმა (მართავდა 1364-1380 წლებში), რომელიც დააარსა ბიბლიოთეკა არა მხოლოდ თავისთვის, არამედ მეცნიერებს მისცა მუშაობის შესაძლებლობა; ის არა მხოლოდ ყიდულობდა და ავალებდა გადაეწერათ ხელნაწერები, ასევე ავალებდა ეთარგმნათ "სამეფოს„სამეფოს და მთელი ქრისტიანული სამყაროს სასარგებლოდსასარგებლოდ“." 1367-1368 წლებში ბიბლიოთეკა, მეფის ბრძანებით, გადატანილ იქნა ბაზიერთუხუცესის კოშკში, ლუვრის ციხე დარბაზში. 1373 წელს შეადგინეს მისი კატალოგი, დამატებითი კი 1380 წელს. ბიბლიოთეკა ძალიან დაზარალდა იმის გამო, რომ მეფის ნათესავებს გაჰქონდათ წიგნები და უკან არ აბრუნებდნენ -— შედეგად 1200 ხელნაწერიდან ჩვენამდე მოაღწია ძალიან მცირე ნაწილმა. ლუდვიგ XI იძულებული იყო დაეწყო სასახლის წიგნშესანახის შექმნა სუფთა ფურცლიდან. ლუდოვიკო XII-მ გადაიტანა ლუვრის ბიბლიოთეკა ბულაში და შეუერთა ბიბლიოთეკას; რომელიც შექმნილი იყო მამისა და ბაბუის, ორლეანის ჰერცოგის მიერ, მანვე შეიძინა მდიდარი კრებული წიგნებისა მილანის ჰერცოგების წიგნების ნაწილი პეტრარკის ბიბლიოთეკიდან და წიგნების ნაკრები ლუდვიგ დე ბიურუგის, სენიორ დე ლა გრიტუზის. მეფე ყიდულობდა წიგნებს როგორც საფრანგეთში, საზღვარგარეთ: გააგზავნა იტალიაში რამდენიმე განათლებული კარისკაცი, მან უბრძანა მათ ეყიდათ [[რომი|რომსა]] და [[ვენეცია|ვენეციაში]] ყველა ბერძნული ხელნაწერი ან მათი ასლები რის მოძიემასაც შეძლებდნენ.

[[1537]] წელს მეფის ბრძანებით ყველა ფრანგული გამომცემლობა და წიგნით მოვაჭრე ვალდებული იყო დაედოთ ბულაში ერთი ეგზემპლარი დაბეჭდილი წიგნიდან. [[1544]] წელს სამეფო ბიბლიოთეკა გადაიტანეს ფონტენბლოში. ამ დროისათვის ის ითვლიდა 1500 ტომს, ჩათვლით 41 ბერძნულ, 4 ივრითულ და 2 არაბულ ენაზე და იყო ერთ-ერთი უმდიდრესი ევროპაში. ორი წლის შემდეგ სამეფო ბიბლიოთეკა გაიხსნა დამთვალიერებელთათვის. ფრანცისკას შვილმა [[ჰენრიხ II|ჰენრიხ II-მ]] გაზარდა აუცილებელი ეკზემპლარების რაოდენობა. [[კარლოს IX (საფრანგეთი)|კარლოს IX-ის]] მეფობის ბოლოს ბიბლიოთეკა რომელიც ითვლიდა 1560 წლისათვის 3560 ერთეულს დაბრუნდა [[ფონტენბლოს სასახლე|ფონტენბლოდან]] პარიზში.