ნიკო დადიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
 
No edit summary
ხაზი 1:
'''ნიკო დავითის ძე დადიანი''' (*[[ 4 იანვარი]], [[1847]], [[ზუგდიდი]] ― † [[23 იანვარი]], [[1903]], [[სანქტ-პეტერგურგი]]), [[სამეგრელო|სამეგრელოს]] უკანასკნელი მთავარი (* [[1853]]-იდან), რუსეთის არმიის გენერალ-მაიორი ([[1878]]).
 
განათლება მიიღო [[პარიზი|პარიზში]]. მისი მცირეწლოვნების გამო სამთავროს განაგებდა დედამისი [[ჭავჭავაძე, ეკატერინე| ეკატერინე ჭავჭავაძე]], რომლის დროსაც ([[1857]]) ფაქტობრივად სამეგრელოში მთავრობა გაუქმდა. [[1868]] დადიანმა უარი თქვა(დე-იურე) სამეგრელოს მთავრის ტიტულზე. [[1875]]-იდან მსახურობდა კავალერგარდის პოლკში. მონაწილეობდა [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი 1877-1878|რუსეთ-ოსმალეთის ომში]] (1877-1878). [[1877]]-დან პოლკოვნიკი. ბულგარეთის ტახტიდან [[ბატენბერგი|ბატენბერგის]] ჩამოგდების ([[1886]] წლის [[21 აგვისტო]]) შემდეგ რუსეთის მთავრობამ დადიანი ბულგარეთის მთავრის კანდიდატად წამოაყენა. დადიანმა თავისი ბიბლიოთეკა (169 ხელნაწერი და წიგნები) უსასყიდლოდ გადასცა [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელგამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას]].
 
[[კატეგორია:ქართველები]]
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ნიკო_დადიანი“-დან