ადარნასე (ერისმთავარი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 29:
'''ადარნასე I''', ''ადრნერსე'' — [[საქართველოს მმართველთა სია|ქართლის ერისმთავარი]] ([[619]] – [[639]]), უფლისწულობაში „ვიპატოსი“.
ადარნასეს საგარეო და სარწმუნოებრივი პოლიტიკა ბიზანტიური ორიენტაციისა იყო. მის დროს მოხდა საეკლესიო განხეთქილება ქართლისა და [[სომხეთი|სომხეთს]] შორის ([[607]]-[[608]]). ადარნასეს პრობიზანტიური პოლიტიკური გეზი ქართლში [[ირანელები|ირანელთა]] ბატონობის დროსაც არ შეუცვლია, რის გამოც ერისმთავრობა დაკარგა. [[ჰერაკლე (ბიზანტია)|ჰერაკლე]] კეისრის ლაშქრობათა შემდეგ ერისმთავრად აღადგინეს. ადარნასე [[მცხეთის ჯვარი|მცხეთის ჯვრის]] ერთ-ერთი აღმშენებელია. მისი რელიეფური გამოსახულება წარწერით დღემდეა შემონახული ტაძრის აღმოსავლეთ კედელზე.
ხოლო მთავრობდა ესე ადარნასე ივერიასა ზედა; არამედ ერისთავნი იყვნენ თჳსთ-თჳსთა საერისთოთა შეუცვალებელად და მორჩილებდნენ ადარნასეს. ამის-ზე მოკუდა კათალიკოსი ბართლომე და ამან დასუა იოვანე. ამ ადარნასეს მთავრობის მესამის წლის შემდგომად გამოჩნდა მაჰმად მოძღუარი სარკინოზთა. კუალად მოკუდა კათალიკოზი იოვანეცა და დასუა ბაბილა; ხოლო კეისარმან მოსტყუევნა სპარსეთი, მოკლა ქასრე და წარმოიღო ჯუარიპატიოსანი და მოვიდა კუალად ქართლს და განავლინნა ქადაგნი, რათა შევიდნენ ყოველნი ქრისტიანენი ეკლესიათა შინა და სხუანი ურწმუნონი გარე მოისრნენ; არამედ ურწმუნონიცა შეერივნენ ქრისტიანეთა თანა და არა ინებეს ქრისტიანე-ყოფად. მაშინ მიავლინა კეისარმან მახჳლი და მოსრნა, რამეთუ მდინარენი სისხლისანი სდიოდნენ ეკლესიით-გამო და განსწმიდა სჯული ურწმუნოთაგან; შევლო და წარიღო მანგლისიდამ ფერჴის ფიცარი უფლისა და ერუშეთიდამ სამსჭუალი. ამათთჳს ევედრა ადარნასე მთავარი, რათა არა მიუხუნას ნიჭნი ესე, არამედ არა უსმინა და წარუხუნა. შემდგომად მოკუდა კათალიკოზი ბაბილა; ამანვე დასუა თაბორ. შემდგომად მოკუდა ადარნასე ქრისტესა 639, ქართულსა 391.▼
<ref>[http://dspace.nplg.gov.ge/handle/1234/68532/ ვახუშტის „საქართველოს ისტორია“]</ref>▼
▲{{ციტატა|ხოლო მთავრობდა ესე ადარნასე ივერიასა ზედა; არამედ ერისთავნი იყვნენ თჳსთ-თჳსთა საერისთოთა შეუცვალებელად და მორჩილებდნენ ადარნასეს. ამის-ზე მოკუდა კათალიკოსი ბართლომე და ამან დასუა იოვანე. ამ ადარნასეს მთავრობის მესამის წლის შემდგომად გამოჩნდა მაჰმად მოძღუარი სარკინოზთა. კუალად მოკუდა კათალიკოზი იოვანეცა და დასუა ბაბილა; ხოლო კეისარმან მოსტყუევნა სპარსეთი, მოკლა ქასრე და წარმოიღო ჯუარიპატიოსანი და მოვიდა კუალად ქართლს და განავლინნა ქადაგნი, რათა შევიდნენ ყოველნი ქრისტიანენი ეკლესიათა შინა და სხუანი ურწმუნონი გარე მოისრნენ; არამედ ურწმუნონიცა შეერივნენ ქრისტიანეთა თანა და არა ინებეს ქრისტიანე-ყოფად. მაშინ მიავლინა კეისარმან მახჳლი და მოსრნა, რამეთუ მდინარენი სისხლისანი სდიოდნენ ეკლესიით-გამო და განსწმიდა სჯული ურწმუნოთაგან; შევლო და წარიღო მანგლისიდამ ფერჴის ფიცარი უფლისა და ერუშეთიდამ სამსჭუალი. ამათთჳს ევედრა ადარნასე მთავარი, რათა არა მიუხუნას ნიჭნი ესე, არამედ არა უსმინა და წარუხუნა. შემდგომად მოკუდა კათალიკოზი ბაბილა; ამანვე დასუა თაბორ. შემდგომად მოკუდა ადარნასე ქრისტესა 639, ქართულსა 391.|
== იხილეთ აგრეთვე ==
| |||