აინ რენდი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ხაზი 94:
მართალია, რენდი არ თვლიდა საკუთარ თავს „კონსერვატორად“ ან „ლიბერტარიანელად“,<ref>{{harvnb|Burns|2009|p=258}}; {{harvnb|Rand|2005|p=73}}.</ref> მას დღემდე დიდი გავლენა აქვს მემარჯვენე პოლიტიკურ სპექტრზე და ლიბერტარიანელებზე.<ref name="politicalinfluence"/> ჯიმ პაუელის აზრით, რენდი არის არის თანამედროვე ამერიკული ლიბერტარიანიზმის სამი საკვანძო ქალი ფიგურადან ერთ-ერთი (როუზ უილდერთან და იზაბელ პატერსონთან ერთად),<ref>{{harvnb|Powell|1996|p=322}}.</ref> ხოლო დეივიდ ნოლანის, ლიბერტარიანული პარტიის დამფუძნებლის თქმით, „აინ რენდის გარეშე, ლიბერტარიანული მოძრაობა არ იარსებებდა“.<ref>{{harvnb|Branden|1986|p=414}}.</ref> ლიბერტარიანული მოძრაობის აღწერისას, ჟურნალისტმა ბრაიან დოერთიმ აღწერა რენდი, როგორც „ყველაზე გავლენიანი ლიბერტარიანელი მეოცე საუკუნეში“,<ref name="Doherty11"/> ხოლო ბიოგრაფის, ჯენიფერ ბარნსი რენდს მოიხსენიებს, როგორც „ნარკოტიკს, რომელიც არის გზა მემარჯვენეობისკენ“.<ref>{{harvnb|Burns|2009|p=4}}.</ref> ეკონომისტი და აინ რენდის სტუდენტი, ჯორჯ რაისმანი წერდა: „აინ რენდს... უნდა ვუმადლოდეთ კაპიტალიზმის ფილოსოფიური საძირკველისთვის; იგი, უფრო მეტად, ვიდრე ნებისმიერი სხვა, პასუხისმგებელია პრო-კაპიტალისტური იდეების გავრცელებაზე“.<ref>{{cite book|title=Capitalism: A complete understanding of the nature and value of human economic life|last=Reisman|first=George|year=1998|isbn=978-0-915463-73-2|publisher=Jameson Books|page=2}}</ref>
ამავე დროს, რენდის წინააღმდეგ გამოდიოდნენ კონსერვატიული ჟურნალის, ''National Review''-ის რედაქტორები, უილიამ ბაკლი, უიტაკერ ჩემბერსი, გერი უილსი და სტენტონ ევანსი. 1950-იან და 1960-იან წლებში მათ გამოაქვეყნეს რენდის მიმართ კრიტიკულად განწყობილი სტატიები, თუმცა, მოგვიანებით მათ მოუწიათ გადაეხედათ დამოკიდებულება რენდისა და მისი იდეების მიმართ კონსერვატორებზე უკანასკნელის დიდი გავლენის გამო.<ref>{{harvnb|Burns|2004}}.</ref>
მიუხედავად იმისა, რომ რენდს ზოგიერთ საკითში კონსერვატორთათვის მიუღებელი პოზიცია ჰქონდა (მათ შორის [[აბორტი]] და მისი შეხედულებები რელიგიაზე),<ref>{{harvnb|Doherty|2009|pp=54}}.</ref><ref name="MJones">{{cite magazine|url=http://motherjones.com/media/2009/07/and-rand-played|title=And the Rand Played On|first=Amy|last=Benfer|magazine=[[Mother Jones (magazine)|Mother Jones]]|date=July–August 2009|accessdate=April 15, 2011|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110503215311/http://motherjones.com/media/2009/07/and-rand-played|archivedate=May 3, 2011|deadurl=no}}</ref><ref>{{harvnb|Burns|2009|p=279}}.</ref> პოლიტიკოსები, რომლებიც რენდის გავლენის ქვეშ მოექცნენ და მის ციტირებას ახდენენ ჩვეულებრივ კონსერვატორები არიან (ხშირად აშშ-ის რესპუბლიკური პარტიის წევრები). არაერთ რესპუბლიკელ კონგრესმენს (მათ შორის წარმომადგენელთა პალატის სპიკერს, [[პოლ რაიანი|პოლ რაიანს]] და სენატორ [[რენდ პოლი|რენდ პოლს]]) უღიარებია, რომ რენდმა მათ ცხოვრებაზე დიდი გავლენა მოახდინა.<ref>{{harvnb|Gladstein|2009|p=124}}; {{harvnb|Heller|2009|p=xi}}; {{harvnb|Doherty|2009|p=51}}; {{harvnb|Burns|2009|p=283}}.</ref>
2007-2008 წლების ფინანსურმა კრიზისმა კვლავ გააღვივა ინტერესი რენდის ნამუშევრების მიმართ, განსაკუთრებით პოპულარული გახდა „ატლანტმა მხრები გაშალა“, რომელშიც, ზოგიერთის აზრით, ნაწინასწარმეტყველები იყო კრიზისი.<ref>{{harvnb|Burns|2009|pp=283–284}}; {{harvnb|Doherty|2009|pp=51–52}}; {{harvnb|Gladstein|2009|p=125}}.</ref> სტატიებში ხშირად ადარებდნენ რეალურ მოვლენებს ნოველაში მომხდარ ამბებს.<ref>{{harvnb|Gladstein|2009|p=125}}; {{harvnb|Doherty|2009|pp=54}}.</ref> ამავე დროს, რენდი და „ატლანტმა მხრები გაშალას“ მთავარი გმირი, ჯონ გალტი ხშირად ჩნდებოდნენ „ჩაის მოძრაობის“ საპროტესტო აქციებზე.<ref>{{harvnb|Doherty|2009|pp=51–52}}.</ref> ამასთან ერთად, გაიზარდა რენდის მიმართ კრიტიკულად განწყობილი ადამიანების რაიოდენობა, განსაკუთრებით კი მემარცხენეების მხრიდან, რომლებიც მას ეგოიზმის და თავისუფალი ბაზრის მხარდაჭერას ედავებოდნენ და თვლიდნენ, რომ [[ალან გრინსპანი|ალან გრინსპანზე]] მას მიერ მოხდენილმა გავლენმა თავისი როლი ითამაშა კრიზისის დაწყებაში.<ref>{{harvnb|Burns|2009|p=283}}.</ref> ჟურნალი ''Mother Jones'' წერდა, რომ „რენდის გენია გამოიხატებოდა იმაში, რომ მას შეეძლო გადმოებრუნებინა ტრადიციული იერარქია და წარმოეჩინა მდიდრები, ნიჭიერები და ძალაუფლების მქონე ადამიანები როგორც დაჩაგრულები“.<ref name="MJones"/> ჟურნალმა აგრეთვე შეადარა რენდის იდეები მესამე რაიხის პროპაგანდის მინისტრის, [[იოზეფ პაულ გებელსი]]სას. ''The Nation''-ის რედაქტორმა, კორი რობინმა თავის სტატიაში აღნიშნა, რომ მისი აზრით, არსებობდა მსგავსებები „რენდიზმის მორალურ სინტექსსა“ და [[ფაშიზმი|ფაშიზმს]] შორის.<ref>{{cite magazine|first=Corey|last=Robin|title=Garbage and Gravitas|url=http://www.thenation.com/article/garbage-and-gravitas|magazine=[[The Nation]]|date=June 7, 2010|accessdate=April 15, 2011|archiveurl=https://web.archive.org/web/20110514200011/http://www.thenation.com/article/garbage-and-gravitas|archivedate=May 14, 2011|deadurl=no}}</ref>
=== საზოგადოების ინტერესი ===
| |||