სონატა: განსხვავება გადახედვებს შორის

XVI-XVIII საუკუნეებში სონატა ერქვა ყველა ინსტრუმენტალურ ნაწარმოებს. სონატებს თხზავდნენ [[ანტონიო ვივალდი|ა.ვივალდი]], [[გეორგ ფრიდრიხ ჰენდელი|გ. ფ. ჰენდელი]], [[იოჰან სებასტიან ბახი|ი. ს. ბახი]]. მას შემდეგ კი, როდესაც ძველებურ საკრავებს ([[კლავესინი]], [[კლავიკორდი]]) პირველობა ფორტეპიანომ[[ფორტეპიანო]]მ ჩამოართვა, განსაკუთრებით პოპულარული საფორტეპიანო სონატა გახდა. ამ ჟანრის განვითარებაში განსაკუთრებული ღვაწლი [[ვენის კლასიკური სკოლა|ვენის კლასიკოსებს:]] [[იოზეფ ჰაიდნი|ი. ჰაიდნს]], [[ვოლფგანგ ამადეუს მოცარტი|ვ. ა. მოცარტს]], [[ლუდვიგ ვან ბეთჰოვენი|ლ. ვ. ბეთჰოვენს]] მიუძღვით. დიდი ადგილი უკავია სონატებს აგრეთვე შემდგომი პერიოდის კომპოზიტორების — [[ფრანც შუბერტი|ფ. შუბერტის,]], [[რობერტ შუმანი|რ. შუმანის,]], [[ფრედერიკ შოპენი|ფ. შოპენის]] და სხვათა შემოქმედებაში.