1832 წლის შეთქმულება: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მომხმარებლის 188.169.39.157 ცვლილებების გაუქმება (№3479240) იარლიყი: გაუქმება |
იარლიყები: რედაქტირება მობილურით საიტის რედაქტირება მობილურით |
||
ხაზი 3:
== ისტორია ==
მას შემდეგ, რაც [[1801]] წელს რუსეთმა [[ქართლ-კახეთის სამეფო]] გააუქმა და საქართველოს დანარჩენი კუთხეების დაპყრობას შეუდგა, ქართველმა ხალხმა წართმეული სახელმწიფოებრიობის დაბრუნების მიზნით არაერთხელ წამოიწყო აჯანყება. ერთ-ერთი ასეთი მცდელობა იყო '''1832 წლის შეთქმულების''' სახელით ცნობილი, რომელიც mdzgneeri
რუსეთში გადასახლებულ ბატონიშვილთა წრეში ჩაისახა. კერძოდ, [[1825]] წელს [[სანკტ-პეტერბურგი|პეტერბურგში]] მცხოვრებმა დიმიტრი იულონის ძემ, ხოლო [[1826]] წელს [[მოსკოვი|მოსკოვში]] იძულებით მყოფმა ოქროპირ გიორგი მეთორმეტის ძემ (ბაგრატიონებმა) გარს შემოიკრიბეს რუსეთში სასწავლებლად ჩასული ქართველი ახალგაზრდები და შეუდგნენ მომზადებას მომავალი შეიარაღებული აჯანყებისათვის. შეთქმულების ერთ-ერთ ორგანიზატორად და ხელმძღვანელად ელიზბარ ერისთავი დაინიშნა. [[1827]] წელს კი, პეტერბურგიდან სამშობლოში დაბრუნდა დიდი ქართველი განმანათლებელი, საზოგადო და პოლიტიკური მოღვაწე [[სოლომონ დოდაშვილი]] და შეთქმულების ცენტრმაც [[თბილისი|თბილისში]] გადმოინაცვლა. სოლომონ დოდაშვილი განათლებული პიროვნება იყო, რომელსაც პეტერბურგის უნივერსიტეტი ჰქონდა დამთავრებული. აჯანყების წარმატებით განვითარების შემთხვევაში, იგი მთელ კავკასიას უნდა მოსდებოდა იმისათვის, რომ საბოლოოდ ალაგმულიყო ამიერ და იმიერკავკასიაში რუსთა თარეში. მაგრამ, შეთქმულებს რუსეთთან პოლიტიკური კავშირის სრულად გაწყვეტა არ ჰქონდათ განზრახული, არამედ სურდათ, რუსეთ-საქართველოს შორის დამყარებულიყო საერთო ინტერესებზე დაფუძნებული ურთიერთობა. სწორედ ამას ითვალისწინებდა [[1783]] წელს რუსეთთან დადებული [[გეორგიევსკის ტრაქტატი]]ც, რომელიც [[1801]] წელს რუსეთის თვითმპყრობელურმა ხელისუფლებამ მზაკვრულად დაარღვია და შეუდგა საქართველოს ფაქტობრივ ოკუპაციას.
| |||