საფრანგეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ახალი გვერდი: {{subst:L}}'''საფრანგეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა''' ბიბლიოთეკა პარიზი|... |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
{{მუშავდება|1=[[სპეციალური:Contributions/Beqa qajaia|Beqa qajaia]]|2=2018 წლის 27 ოქტომბერი}}'''საფრანგეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა''' ბიბლიოთეკა [[პარიზი|პარიზში]], ფრანგულენოვანი ლიტერატურის ყველაზე მდიდარი ნაკრები [[მსოფლიო|მსოფლიოში]]. [[ევროპა|ევროპის]] ერთერთი ყველაზე უძველესი ბიბლიოთეკა. ყველაზე მსხვილი ბიბლიოთეკა [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]] და ერთი ყველაზე უმსხვილესი ბიბლიოთეკა მსოფლიოში. ბიბლიოთეკაში 2651 თანამშრომელი მუშაობს, აქედან 2500 [[ადამიანი]] - მთელი დღე. ძირითადი წიგნთსაცავი მდებარეობს [[სენა|მდინარე სენას]] მარცხენა მხარეს, პარიზის
საფრანგეთის ეროვნული ბიბლიოთეკა ევროპაში ერთერთი უძველესია; ბიბლიოთეკა სხვადასხვა პერიოდში მეფეების, სამეფოს, ეროვნული, საიმპერატორო და კვლავ ეროვნული ბიბლიოთეკის სახელს ატარებდა.
ჯერ კიდევ მეფე [[პიპინ მოკლე]]ს ჰქონდა ხელნაწერთა კრებული.
ხელნაწერის შეგროვება სინამდვილეში დაიწყო იყო
[[1537]] წელს მეფის ბრძანებით ყველა ფრანგული გამომცემლობა და წიგნით მოვაჭრე ვალდებული იყო დაედოთ ბულაში ერთი ეგზემპლარი დაბეჭდილი წიგნიდან. [[1544]] წელს სამეფო ბიბლიოთეკა გადაიტანეს ფონტენბლოში. ამ დროისათვის ის ითვლიდა 1500 ტომს, ჩათვლით 41 ბერძნულ, 4 ივრითულ და 2 არაბულ ენაზე და იყო ერთ-ერთი უმდიდრესი ევროპაში. ორი წლის შემდეგ სამეფო ბიბლიოთეკა გაიხსნა დამთვალიერებელთათვის.
ფრანცისკას შვილმა [[ჰენრიხ II|ჰენრიხ II-მ]] გაზარდა აუცილებელი ეკზემპლარების რაოდენობა. [[კარლოს IX (საფრანგეთი)|კარლოს IX-ის]] მეფობის ბოლოს ბიბლიოთეკა რომელიც ითვლიდა 1560 წლისათვის 3560 ერთეულს დაბრუნდა [[ფონტენბლოს სასახლე|ფონტენბლოდან]] პარიზში.
[[ლუდოვიკო XIV|ლუდოვიკ XIV]] ისევ აკეთებდა გახსნილ ბიბლიოთეკას მნახველებისთვის. მისი მეფობისას სამეფო ბიბლიოთეკამ მიიღო და შეიძინა საჩუქრად ბევრი წიგნი და ხელნაწერი. იმ პერიოდის მთავარი შენაძენი იყო: 9000 ტომიანი კრებული და 260 ხელნაწერი, საჩუქრად ძმები დიუპირები|ძმები დიუპირებისაგან; ნაბოძები ორლეანის გასტონის, რომელიც შედგებოდა: წიგნებისაგან, ხელნაწერებისაგან, მედლისგან, მინიატურისაგან, ნახატებისაგან და სხვა იშვიათობებისგან.
ბიბლიოთეკის გამგებლობა [[კოლბერგის მორალური განვითარების თეორია|კოლბერის]] ხელთ იყო, როგორც სამეფო შენობის მთავარი ინტენდატი. ის ასევე აგზავნიდა მეცნიერებს საზღვარგარეთ, რომ მოეძიათ და შეეძინათ წიგნები: აქედან გამომდინარე საფრანგეთში შემოიტანეს ფასდაუდებელი წიგნები და ხელნაწერები [[საბერძნეთი|საბერძნეთიდან]], [[ეგვიპტე|ეგვიპტიდან]], [[სპარსეთი|სპარსეთიდან]], [[კონსტანტინოპოლი|კოსტანტინოპოლიდან]], [[იტალია|იტალიიდან]], [[პორტუგალია|პორტუგალიიდან]], [[შვეიცარია|შვეიცარიიდან]] და სხვა ქვეყნებიდან.
[[ლუდოვიკო XV (საფრანგეთი)|ლუდოვიკო XV-ის]] მეფობისას ბიბლიოთეკამ შეიძინა 20 000-მდე წიგნების კრებული და ხელნაწერი. აქედან უმთავრესი იყო კალბერის ბიბლიოთეკა, 6645 უძველესი ხელნაწერით. 1723 წელს ინდურმა კომპანიამ გადაუგზავნა 1800 ჩინური წიგნგზე მეტი.
[[საფრანგეთის რევოლუცია|საფრანგეთის რევოლუციის]] დროს კონვენტის გადაწყვეტილებით ბიბლიოთეკა გახდა ეროვნული, როგორც სხვა ბევრი სამეფო დაწესებულება და იწოდებოდა როგორც "ერიკნული". ამ პერიოდში ბიბლიოთეკა შეივსო აურაცხელი სიმდიდრით. აქ გადმოიტანეს მონასტრებისა და დევნილი არისტოკრატების წიგნები. აქედან უმდიდრესი იყო სენ-ჟერმენ-დე-არე|სენ-ჟერმენ-დე-არეს სააბატოს კოლექცია,
1988 წელს პრეზიდენტმა [[ფრანსუა მიტერანი|ფრანსუა მიტერანმა]] მხარი დაუჭირა ბიბლიოთეკის რეფორმირების პროგრამას, ამის შესაბამისად ძირითადი ფონდები გადავიდა ახალ მაღლივ შენობაში, პარიზის XIII ოლქში. ამ მომენტისათვის დაბეჭდილი წიგნების რიცხვი და კრებული აღემატებოდა 9 მილიონს.
წიგნის სკანირების ტექნოლოგიების განვითარების კვალდაკვალ ეროვნული ბიბლიოთეკა იყო პირველი, რომელმაც გააციფრულა მეტნაკლებად მოთხოვნილი ფონდები და განათავსა ინტერნეტში მისამართზე:
2011 წელს თარიღის მდგომარეობით,
ბიბლიოთეკა მონაწილეობს, აგრეთვე, კვლევის პროექტში
|