'''„კინტოური“''', '''„შალახო“''' — [[საქართველო|ქართული]][[ცეკვა]], რომელიც გავრცელებული იყო ძველ [[თბილისი|თბილისში]] [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] II ნახევრიდან. სახელწოდება მომდინარეობს სიტყვა [[კინტო]]დან. ცეკვას საფუძვლად დაედო ძველი ქართული გლეხური ცეკვის ილეთები. მისი [[მუსიკალური ზომა]]ა 6/8, სრულდება [[დუდუკი]]ს და [[არღანი|არღნის]] თანხლებით. კინტოურის ერთ-ერთი [[თეატრი|თეატრალიზებული]] დადგმა ეკუთვნის [[ჯანო ბაგრატიონი|ჯანო ბაგრატიონს]]. კინტოურის საუკეთესო შემსრულებლებიდან აღსანიშნავია ა. თათარაძე. ეკრანმა მხოლოდ შემოგვინახა [[ლადო გუდიაშვილიგუდიაშვილის]]ს გაკეთებული რამდენიმე ილეთი. ასევე გამორჩეულია [[გიორგი შავგულიძე]], რომელმაც შესანიშნავი ფაქტურითა და მსახიობური გარდასახვით დაამახსოვრა თავი.
==ლიტერატურა==
*[[ენციკლოპედია თბილისი |ენციკლოპედია თბილისი]], თბ., 2002
