'''მზეჭაბუკ ორბელიანი''' (*დ. წელი უცნობია ― †გ. [[1794]]), [[ქართველები|ქართველი]] პოეტი, მწიგნობარი, [[ერეკლე II|ერეკლე II-ის]] [[მდივანბეგი]]. გონებამახვილ და ენამოსწრებულ, მაგრამ გულზვიად და გონჯ ორბელიანს უსიამოვნება ჰქონდა ბევრ თავის თანამედროვესთან. მასზე სატირული ლექსები დაუწერიათ [[საიათნოვა|საიათნოვას]], [[ბესიკი|ბესიკს]], [[დავით რექტორი|დავით რექტორს]] და სხვებს. ცნობილია ბესიკისა და ორბელიანის მწვავე პოეტური პაექრობა. სიცოცხლის ბოლო წლებში ბესიკმა მას მისწერა ვრცელი რიტორიკული ეპისტოლე, რომელშიც სთხოვდა შერიგებას (ხელნაწერი H-1334). ორბელიანმა ხალხური ლექსების გავლენით ქართულ პოეზიაში დაამკვიდრა "იავნანასი" და "ძეობის" ჟანრი.
==ლიტერატურა==
{{ქსე}}
* იხ. ''ბესიკი'', თხზულებათა სრული კრებული, თბ., 1962;
