იაკობ პოლონსკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

{{ინფოდაფა მწერალი}}

 

==ბიოგრაფია==

თბილისში გამოსცა პოეტური კრებულები „საზანდარი“ (1849) და „რამდენიმე ლექსი“ (1851). პოლონსკის ეკუთვნის რუსულ ლიტერატურაში რუსთაველისადმი მიძღვნილი პირველი ლექსი და პირველი გამოკვლევები საიათნოვასა და გ. ერისთავვის შესახებ. პოლონსკის პოეზიაში, ისევე როგორც მის პროზაულ („თბილისის ქოხები“, „ორი უცნობი — ცოცხალი და მკვდარი“) და დრამატულ („იმერთა დარეჯაბი“) თხზულებებში აღბეჭდილია არა პირობით-ეგზოტიკური, არამედ თვითმყოფი, თავისთავადი საქართველო. 1851 წლიდან პეტერბურგში ცხოვრობდა, თანამშრომლობდა ჟურნალ „სოვრემენნიკსა“ და „ოტეჩესტვენნიე ზაპისკიში“, რედაქტორობდა ჟურნალ „[[რუსკოე სლოვო]]ს“ (1859-1860). 60-70-იან წლებში სალტიკოვ-შჩედრინი, კუროჩკინი, მინაევი აკრიტიკებდნენ პოლონსკის ეკლექტიზმისა და „წმინდა ხელოვნების“ მიმდევრობისათვის.

 

 

==ლიტერატურა==