სომხეთ-საქართველოს ომი: განსხვავება გადახედვებს შორის

1918 წლის 5 დეკემბერს ბორჩალოს მაზრის ლორეს უბნის სოფელ [[ოძუნი|უზუნლარში]] (დღევანდელი [[ოძუნი]]) განხორციელდა თავდასხმა ქართველ სამხედროებზე, რაც საქართველოსა და სომხეთს შორის ომის დაწყების მაუწყებლად იქცა. თუმცა საწყის ეტაპზე სომხეთის სამხედრო-პოლიტიკურმა ხელმძღვანელობამ ომში ღიად ჩართვას, ლორეში მცხოვრები სომხების სახელს უკან ამოფარება არჩია. სომხეთის ხელისუფლების უშუალო ხელშეწყობით ლორელი სომხებისაგან ჩამოყალიბდა შეიარაღებული რაზმები. აღსანიშნავია რომ ამ შენაერთების შემადგენლობაში შევიდნენ არამხოლოდ ადგილობრივები, არამედ სომხეთის რეგულარული არმიის სამხედრო მოსამსახურეები და ოფიცრები, რომლებიც უშუალოდ მეთაურობდნენ საბრძოლო მოქმედებებს. ამავდროულად გაწეულ იქნა სამზადისი სრულმასშტაბიანი საომარი მოქმედებების დასაწყებად, საქართველო-სომხეთის დე-ფაქტო საზღვართან გადასროლილ იქნა სომხეთის არმიის I მსროლელი დივიზიის I პოლკის ბატალიონები, II მსროლელი დივიზიის IV, V და VI პოლკები, 26 ზარბაზანი და 7 სამთო ქვემეხი, ასევე საკავალერიო ბრიგადის ოთხი4 ესკადრონი. ჯამში ლორეს მიმართულებით სომხეთის არმიის სარდლობამ თავი მოუყარა 6 500-7 000 სამხედრო მოსამსახურეს, მათ გარდა როგორც აღინიშნა საქართველოს წინააღმდეგ დაწყებულ ომში ჩაერთვნენ [[ბორჩალოს მაზრა|ბორჩალოს მაზრაში]] მოქმედი შეიარაღებული სომხური რაზმები. საქართველოსთან ომში სომხეთის არმიის მეთაურობა დაეკისრა გენერალ [[დრასტამატ კანაიანი|დრასტამატ კანაიანს]].