ვლადიმერ ალექსი-მესხიშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ვლადიმერ შალვას ძე ალექსი-მესხიშვილი''' (დ. 15 სექტემბერი/[[28 სექტემბერი]] <small>[ ძვ. სტ. 15 სექტემბერი]</small>, [[1915]], [[თბილისი]] — გ. [[21 ივნისი]], [[1978]], იქვე) — [[ქართველები|ქართველი]] არქიტექტორი, საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე (1961).

1939 წელს დაამთავრა [[საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი]]. 1955 წლიდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. მისი შემოქმედებისათვის დამახასიათებელია სისადავე, თანამედროვე ეროვნული ფორმების ძიება. ძირითადი ნამუშევრებია: სანატორიუმი "იმერეთი"„იმერეთი“ წყალტუბოში[[წყალტუბო]]ში (არქიტექტორ ლ. ჯანელიძესთან ერთად, 1948-19571948–1957), სააგარაკო სახლები [[წყნეთი|წყნეთში]] (1956-1962), [[თბილისის სპორტის სასახლე|სპორტის სასახლე]] თბილისში (არქიტექტორ ი. კასრაძესთან და ინჟინერ დ. ქაჯაიასთან ერთად, 1961), რესტორანი "იორი"„იორი“ [[თბილისის ზღვაზეზღვა]]ზე (1962), დასასვენებელი სახლი ბიჭვინთაში[[ბიჭვინთა]]ში (1962), გარაჟი თბილისში (1970), [[საქართველოს სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტი]] (არქიტექტორ გ. გაბაშვილთან ერთად) და მეტროპოლიტენის[[მეტროპოლიტენი]]ს ქვედა სადგური "ლენინის მოედანი" (ახლანდელი „ [[თავისუფლების მოედანი (მეტროსადგური)|თავისუფლების მოედანი]]“ (ყოფილი „ ლენინის მოედანი “ ) (ორივე თბილისში -— 1967; [[რუსთაველის სახელობის საქართველოს სახელმწიფო პრემია |რუსთაველის სახელობის საქართველოს სახელმწიფო პრემია]], 1969), თბილისის ჭადრაკისა და ალპური კლუბის შენობა (არქიტექტორი გ. ღუდუშაურთან ერთად; [[საქართველოს კომკავშირის პრემია]]; 1974). დაჯილდოებულია [[საპატიო ნიშანი|"საპატიო ნიშნის"]] ორდენით.

* {{ქსე, ტ. |1, გვ. |302, თბ., 1975}}