ლაზები: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ლაზები ქართველები არიან და არა ქართველთა "მონათესავე" ხალხი. ბოლობოლო ინგლისურ სტატიას მაინც გადახედეთ -_- |
No edit summary |
||
ხაზი 12:
|რელიგიები = უმთავრესად [[მაჰმადიანობა|მუსლიმი]] (სუნი); მცირე რაოდ. მართლმადიდებელი და კათოლიკე [[ქრისტიანობა|ქრისტიანი]].
}}
'''ლაზები''' ან '''ჭანები''' — [[ქართველები|ქართველთა]] ეთნოგრაფიული ჯგუფი. ლაზები, სამხრეთ-აღმოსავლეთ შავიზღვისპირეთისა და მდინარე [[ჭოროხი|ჭოროხის]] აუზის, ისტორიული [[ჭანეთი|ლაზეთი]]ს, მკვიდრი მოსახლეობაა. ძირითადად ცხოვრობენ თანამედროვე [[თურქეთი|თურქეთის]] ტერიტორიაზე, აგრეთვე [[აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა|აჭარაში]], მდინარე ჭოროხის აუზში და [[სამეგრელო]]ში [[ენგური]]ს შესართავთან ([[ანაკლია]]). ლაზები საუბრობენ ქართველური ჯგუფის ზანური (მეგრულ-ჭანური) ენის [[ლაზური ენა|ლაზურ]] (ჭანურ) დიალექტზე. თურქეთში მცხოვრები ლაზები მუსლიმები არიან, მაგრამ გათურქების იძულებითი პოლიტიკის მიუხედავად მათ შეინარჩუნეს თავისი ენა და კულტურა. ლაზების ერთ ნაწილს საერთო ქართული ენობრივი და კულტურული გარემოსგან იზოლაციის გამო ლაზური თვითშეგნება ჩამოუყალიბდა.{{ფაქტი}}▼
▲ლაზები, სამხრეთ-აღმოსავლეთ შავიზღვისპირეთისა და მდინარე [[ჭოროხი|ჭოროხის]] აუზის, ისტორიული [[ჭანეთი|ლაზეთი]]ს, მკვიდრი მოსახლეობაა. ძირითადად ცხოვრობენ თანამედროვე [[თურქეთი|თურქეთის]] ტერიტორიაზე, აგრეთვე [[აჭარის ავტონომიური რესპუბლიკა|აჭარაში]], მდინარე ჭოროხის აუზში და [[სამეგრელო]]ში [[ენგური]]ს შესართავთან ([[ანაკლია]]). ლაზები საუბრობენ ქართველური ჯგუფის ზანური (მეგრულ-ჭანური) ენის [[ლაზური ენა|ლაზურ]] (ჭანურ) დიალექტზე. თურქეთში მცხოვრები ლაზები მუსლიმები არიან, მაგრამ გათურქების იძულებითი პოლიტიკის მიუხედავად მათ შეინარჩუნეს თავისი ენა და კულტურა. ლაზების ერთ ნაწილს საერთო ქართული ენობრივი და კულტურული გარემოსგან იზოლაციის გამო ლაზური თვითშეგნება ჩამოუყალიბდა.{{ფაქტი}}
ცნობილია, რომ ძველი კოლხები ანუ ლაზები ოდესღაც „თავისთავადნი“, დამოუკიდებელნი და ძლიერნი იყვნენ. შემდეგ კი ისინი დაიქსაქსნენ და დასუსტდნენ. ამის შესახებ ცნობა ანტიკურ მწერლობაშიც შენახულა<ref>Страбон, XI, глава II, § 18.</ref>. და ამის საფუძველზე ახალ საისტორიო ლიტერატურაშიც განმტკიცებულა<ref>Reinach. Mithridates Eupator Konig von Pontos, Leipzig, 1895, 69</ref>.
|