სომხეთის მთიანეთი: განსხვავება გადახედვებს შორის

| ვიკისაწყობი =

}}

რელიეფში ჭარბობს ვრცელი ვულკანური ზეგნები და ნაოჭა-ლოდა ქედებით გაყოფილი ტექტონიკური ღრმულები. ვულკანური მწვერვალებიდან აღსანიშნავია [[დიდი არარატი]] (5165 მ), [[სებელანი]] (4821 მ), [[სიუფჰანი]] (4058 მ). ერთადერთი მოქმედი ვულკანია [[ნემრუთი]]. მთელ ტერიტორიაზე კარგად ჩანს ძველი და თანამედროვე [[ვულკანიზმი]]ს ნიშნები: კონუსისებრი მწვერვალები, მინერალიზებული წყაროები, ლავური ველები. დამახასიათებელია ტექტონიკური ღრმულები, რომელთა ფსკერზე ტბებია ჩამდგარი, აღსანიშნავია [[ვანის ტბა]], [[ურმია]] და სხვა. დიდი ქვაბულებია: ერზურუმის, მუშის, თავრიზისა და სხვა. ზეგნებიდან ყველაზე ვრცელია [[ყარსის ზეგანი|ყარსისა]] და [[არდაჰანის ზეგანი|არდაჰანის]]. ჰავა სუბტროპიკული კონტინენტურია. ნალექები მთაში 300-800 მმ, ქვაბულებში 150-300 მმ წელიწადში. იცის ხანგრძლივი ყინვიანი და თოვლიანი [[ზამთარი]]. სომხეთის მთიანეთზე სათავე აქვს მდინარეებს [[მტკვარი|მტკვარს]], [[არაქსი|არაქსს]], [[ევფრატი|ევფრატსა]] და [[დიდი ზაბი|დიდ ზაბს]]. ბევრია მინერალური, მათ შორის თერმული წყარო. ქვაბულებში გავრცელებულია მშრალი სტეპი და მთის ნახევარუდაბნო, ხეობების გასწვრივ — ჭალის მდელო და ბუჩქნარი. სარწყავ ადგილებში მჭიდროდ დასახლებული ოაზისებია.