პინკ ფლოიდი: განსხვავება გადახედვებს შორის

პინკ ფლოიდი (იხილე წყარო)

09:20, 10 ივლისი 2018-ის ვერსია

96 ბაიტი დაემატა ,  2 წლის წინ
არ არის რედაქტირების რეზიუმე
მ (clean up, replaced: ჰემპსტედ → ჰამფსტედ (3) using AWB)
|სურათი = Floyds.jpg
|ლანდშაფტი =
|სათაური = ჯგუფის ხანმოკლე, ხუთკაციანი შემადგენლობის ერთადერთი ფოტოსესია, [[1968]] წელი. (მარცხნიდან - მარჯვნივ): [[ნიკ მეისონი]], [[სიდ ბარეტი]], [[დევიდდეივიდ გილმორი]] (ცენტრში), [[როჯერ უოტერსი]], [[რიჩარდ რაიტი]]
|სურათისზომა =
|ფონი = group_or_band
* [[რიჩარდ რაიტი]]
* [[სიდ ბარეტი]]
* [[დევიდდეივიდ გილმორი]]
|საიტი = {{URL|pinkfloyd.com}}
}}
'''პინკ ფლოიდი''' ({{lang-en|Pink Floyd}}) — [[ინგლისი|ინგლისური]] [[როკ-მუსიკა|როკ-ჯგუფი]], რომელმაც მსოფლიო წარმატებას მიაღწია [[ფსიქოდელიური როკი|ფსიქოდელიურ]] და [[პროგრესული როკი|პროგრესულ]] მუსიკაში. მათი ნამუშევრები გამორჩეულია ფილოსოფიური ლირიკით, [[ბგერა|ბგერითი ექსპერიმენტებით]], [[ალბომის გარეკანი|ალბომების ინოვაციური ყდებითა]] და საკონცერტო გამოსვლების თანმხლები ფერადი შოუებით, სადაც თვითონ შემსრულებლები, ძირითადად, მეორეხარისხოვანნი იყვნენ.
 
თავდაპირველად ჯგუფში შედიოდნენ უნივერსიტეტის სტუდენტები: [[როჯერ უოტერსი]], [[ნიკ მეისონი]], [[რიჩარდ რაიტი]] და [[სიდ ბარეტი]]. დაარსდა [[1965]] წელს, ხოლო გვიან [[1960-იანი წლები|1960-იანებში]] პოპულარული გახდა [[ლონდონი]]ს ანდერგრაუნდში გამოსვლებით. ბარეტის ლიდერობით, მათ გამოუშვეს პირველი ორი სინგლი – „[[Arnold Layne]]“, „[[See Emily Play]]“ და წარმატებული სადებიუტო ალბომი ''[[The Piper at the Gates of Dawn]]'' (1967). გიტარისტი და ვოკალისტი [[დევიდდეივიდ გილმორი]] პინკ ფლოიდს სიდ ბარეტის წასვლამდე რამდენიმე თვით ადრე შეუერთდა. ბარეტის წასვლის მიზეზი მისი გაუარესებული გონებრივი მდგომარეობა იყო. სიმღერების მთავარი ავტორის წასვლის შემდეგ, ძირითადი და კონცეფციების ავტორი როჯერ უოტერსი გახდა, ხოლო [[გიტარა|გიტარისტი]] და მეორე [[ვოკალი]]სტი - დევიდდეივიდ გილმორი. ამ შემადგენლობით პინკ ფლოიდმა მსოფლიო წარმატებას მიაღწია, ძირითადად ალბომებით ''[[The Dark Side of the Moon]]'', ''[[Wish You Were Here (ალბომი)|Wish You Were Here]]'', ''[[Animals (ალბომი)|Animals]]'' და როკ-ოპერის მსგავსი ''[[The Wall]]''-ით.
 
რაიტმა ჯგუფი [[1979]], ხოლო უოტერსმა − [[1985]] წლებში დატოვა, მაგრამ გილმორმა და მეისონმა (მოგვიანებით რაიტის დაბრუნების შემდეგ) გააგრძელეს ალბომების ჩაწერა და საკონცერტო ტურნეები. ისინი პინკ ფლოიდის სახელით გამოდიოდნენ, რის გამოც უოტერსმა ყოფილი კოლეგების მისამართით სასამართლოში სარჩელი შეიტანა, მაგრამ განაჩენი მის საწინააღმდეგოდ იქნა გამოტანილი – დამტკიცდა, რომ მათ ჰქონდათ ჯგუფის სახელის გამოყენების უფლება. ამის შემდეგ, პინკ ფლოიდმა კიდევ ორი ალბომი გამოუშვა – ''[[A Momentary Lapse of Reason]]'' და ''[[The Division Bell]]''. 24 წლის შემდეგ, [[2005]] წელს ჯგუფის ოთხკაციანი შემადგენლობა აღდგა მხოლოდ ერთი კონცერტისთვის, „[[Live 8]]“. რაიტის გარდაცვალების შემდეგ, ჯგუფის დარჩენილი წევრები, უოტერსი, გილმორი და მეისონი ერთმანეთს შეხვდნენ როჯერის ტურნეს [[The Wall Live (ტურნე)|The Wall Live]] ფარგლებში, 2011 წლის 12 მაისს [[ლონდონი]]ს დარბაზში O2 გამართულ კონცერტზე, სადაც გილმორმა შეასრულა სიმღერა „[[Comfortably Numb]]“, ხოლო მეისონი სხვებს შეუერთდა სიმღერის „[[Outside the Wall]]“ შესრულებისას.
 
2014 წლის 5 ივლისს სხვადასხვა პიროვნებამ (მათ შორის, დევიდდეივიდ გილმორის მეუღლემ) გაავრცელა ინფორმაცია, რომ ახალი სტუდიური ალბომი, დაფუძნებული 1994 წელს შექმნილ ჩანაწერებზე, იქნება „[[რიჩარდ რაიტი]]ს გედის სიმღერა“ და გამოიცემოდა 2014 წლის ოქტომბერში სახელწოდებით ''[[The Endless River]]''.
 
პინკ ფლოიდი მუსიკის ისტორიაში ერთ-ერთი [[ყველაზე გაყიდვადი მუსიკალური შემსრულებლების სია|ყველაზე წარმატებული]] როკ-ჯგუფია. მთელ მსოფლიოში მას გაყიდული აქვს 250 მილიონზე მეტი დისკი, აქედან 74.5 მილიონი – მხოლოდ [[აშშ]]-ში. 1996 წელს ჯგუფი შეყვანილი იქნა [[როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზი|როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზში]].
ჯგუფისთვის თავზარდამცემი იყო [[ჯაზისა და ბლუზის ეროვნული ფესტივალი]]ს ფარგლებში გამოსვლის გაუქმება. პრესა ინფორმირებული იქნა, რომ ბარეტს ნერვული დაუძლურება აწუხებდა. ჯენერმა და უოტერსმა სიდს ფსიქიატრთან შეხვედრაც ურჩიეს, მაგრამ სიდმა უარი თქვა მასთან მისვლაზე. იგი დროებით დასახლდა კუნძულ [[ფორმენტერა]]ზე, სადაც მას სემ ჰანტი, მუსიკალურ ანდერგრაუნდულ წრეებში ცნობილი ექიმი უვლიდა, მაგრამ მკურნალობამ შედეგი არ გამოიღო. სექტემბერში ჯგუფის პირველი [[აშშ]] ტურნე იყო დაგეგმილი.<ref name=Masonpp95105>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=95–105}}</ref> მუშაობის უფლების შესახებ კომპანიის Blackhill მიერ დაგვიანებით შეტანილმა განაცხადმა ჯგუფს რამდენიმე დანიშნული კონცერტი გააუქმებინა<ref>{{Harvnb|პოუი|2007|p=69}}; {{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=94}}</ref>, ხოლო ბარეტის მდგომარეობა უფრო დამძიმდა.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=88–90}}</ref> დარბაზში [[Winterland]] გამოსვლისას მან განგებ მოშალა გიტარა, რომელსაც სიმები მოწყდა. [[პეტ ბუნის შოუ]]ს ჩაწერისას მან გააოგნა რეჟისორი იმით, რომ რეპეტიციის დროს იდეალურად აყოლებდა პირს ფონოგრამას, მაგრამ ჩაწერისას უბრალოდ გაშეშებული იდგა. კინგმა სასწრაფოდ შეკვეცა აშშ ტურნეს თარიღები და პირველივე რეისით ჯგუფი შინ გაუშვა.<ref name=Schaffnerpp9192>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=91–92}}</ref>
 
[[აშშ]]-დან დაბრუნებისთანავე პინკ ფლოიდი შეუერთდა [[ჯიმი ჰენდრიქსი]]ს [[პინკ ფლოიდის კონცერტები#ადრეული გამოსვლები|ტურნეს ინგლისის ტერიტორიაზე]].<ref name=Schaffnerpp9192/> მაგრამ ბარეტის დეპრესია მატულობდა ტურნეს მსვლელობასთან ერთად.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=94}}</ref> ერთ-ერთ კონცერტზე იგი საერთოდ არ მივიდა და მისი ადგილი დაიკავა [[დევიდდეივიდ ო’ლისტმა]], ჯგუფიდან [[The Nice]] (რომელიც ჰენდრიქსთან ამ ტურნეს ფარგლებში მოგზაურობდა ).<ref name=Masonpp95105/> მსმენელებმა ერთგვარი გაყალბება ვერ შეამჩნიეს.
 
ბარეტის, როგორც პინკ ფლოიდის ლიდერის არსებობა ჯგუფის არსებობას სულ უფრო მეტი საფრთხის ქვეშ აყენებდა. უინ უილსონმა დატოვა განათების მენეჯერის პოზიცია და გიტარისტთან ერთად საკუთარი მუსიკალური პროექტი წამოიწყო.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=102}}</ref> პინკ ფლოიდმა [[1967]] წლის ნოემბერში ბრიტანეთში გამოსცა სინგლი [[Apples and Oranges (სიმღერა)|Apples and Oranges]] ([[აშშ]]-ში იგი არ გამოსულა)<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=97}}</ref>. ჯგუფის სამი წევრისთვის ბარეტის მდგომარეობამ კრიტიკულ ზღვარამდე მიაღწია, რომელსაც მათ უპასუხეს ახალი წევრის დამატებით.<ref name=Masonpp95105/>
=== გილმორი ენაცვლება ბარეტს ===
 
[[1967]] წლის დეკემბერში ჯგუფმა [[დევიდდეივიდ გილმორი|დევიდდეივიდ გილმორს]] შესთავაზა პინკ ფლოიდის მეხუთე წევრის სახით შემოერთება. გილმორი დათანხმდა. ბარეტი ასეთი არჩევანის თანახმა იყო. მას საკუთარი შემოთავაზებაც ჰქონდა: უოტერსის თქმით, ეს იყო ორი მახინჯი, რომელიც სადღაც ნახა. ერთი ბანჯოზე უკრავდა, მეორე - საქსოფონზე. და ორი მომღერალი გოგონაც უნდოდა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=110}}</ref> გილმორი უკვე კარგად იცნობდა ბარეტს. ისინი 1960-იანების დასაწყისში ერთად სწავლობდნენ კემბრიჯის ტექნიკურ უნივერსიტეტში<ref name=Schaffnerpp2223/>, ხოლმე უკრავდნენ [[ჰარმონიკა]]სა და გიტარებზე და მოგვიანებით [[ავტოსტოპი]]თ [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]] იმგზავრეს, სადაც ქუჩებში უკრავდნენ.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=28}}</ref> 1965 წელს, ჯერ კიდევ [[Joker's Wild (ჯგუფი)|Joker's Wild]]-ის წევრობისას, გილმორმა თავად იხილა ''The Tea Set''.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=34}}</ref> [[სტივ ო’რურკი|სტივ ო’რურკმა]] (ბრაიან მორისონის ასისტენტმა) პინკ ფლოიდში მოსვლისთანავე მას საკუთარ სახლში ოთახი და კვირაში 30 ფუნტი გამოუყო.<ref name=Masonpp109111>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=109–111}}</ref> გილმორმა პირდაპირ მიაკითხა მუსიკალურ მაღაზიას კემბრიჯში და იყიდა სპეციალურად აწყობილი ყვითელი [[Fender Stratocaster]]. [[1968]] წლის იანვარში მისი ჯგუფში მოსვლის შესახებ ოფიციალურ განცხადებაში იქნა ნახსენები.<ref name=Schaffnerp104>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=104}}</ref> ძირითადად ყველას იგი გააცნეს, როგორც პინკ ფლოიდის მეორე გიტარისტი და მეხუთე წევრი. ჯგუფი გეგმავდა ბარეტის როგორც სიმღერების ავტორის დატოვებას.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=110–111}};{{Harvnb|მენინგი|2006|p=45}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|pp=97, 102}}; {{Harvnb|პოუი|2008|pp=47, 78}}; {{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=105–107}}</ref> ჯენერი იხსენებდა: ჩანაფიქრი იმაში მდგომარეობდა, რომ დეივი უნდა ყოფილიყო სიდის შემცვლელი და მისი უცნაურობები უნდა დაეჩრდილა. როდესაც ამ ჩანაფიქრმა არ იმოქმედა, ბარეტს მხოლოდ სიმღერების ავტორობა შესთავაზეს. ანუ ტოვებდნენ საქმეში ჩართულს, მაგრამ ისე, რომ სხვებსაც ემუშავათ.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=105}}</ref> გილმორის ერთ-ერთი პირველი მოვალეობა იყო სინგლის Apples and Oranges პრომო-ფილმში გიტარაზე დაკვრის განსახიერება.<ref name=Schaffnerp104/> სიდს სურდა, ეჩვენებინა, რომ იმედგაცრუება მისგან შორს იყო და სცადა, ჯგუფის წევრებისთვის ახალი სიმღერა ესწავლებინა, [[Have You Got It, Yet?|Have You Got It Yet?]]. მაგრამ სტუდიაში რეპეტიციისას იგი მუდმივად ცვლიდა კომპოზიციის სტრუქტურას, რის გამოც მისი დაზეპირება შეუძლებელი იყო.
 
ბარეტთან მუშაობა რთული აღმოჩნდა. [[საუთჰემპტონი|საუთჰემპტონში]] დაგეგმილი კონცერტის წინ, როდესაც ყველა სამგზავრო ავტობუსში მოთავსდა, ვიღაცამ იკითხა, გაიყოლებდნენ თუ არა სიდს, მაგრამ პასუხი იყო ჯანდაბას, რად გვინდა.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=111}}</ref> მოგვიანებით უოტერსი აღნიშნავდა: იგი ჩვენი მეგობარი იყო, მაგრამ ახლა უკვე ძირითადად მის გაჩერებას ვცდილობდით.<ref name=Blakep112>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=112}}</ref> [[1968]] წლის [[მარტი]]ს დასაწყისში პინკ ფლოიდი შეხვდა პიტერ ჯენერსა და ენდრიუ კინგს, [[Blackhill Enterprises]]-ის ბიზნეს-პარტნიორებს, რათა განეხილათ ჯგუფის მომავალი. ბარეტი დათანხმდა, დაეტოვებინა პინკ ფლოიდი. გამომდინარე შექმნილი რეალობიდან, გადაწყდა, რომ [[Blackhill Enterprises]], როგორც ექვსმხრიანი გაერთიანება, დაიშლებოდა, რაც საბოლოოდ მოხდა იმავე თვეში.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=113–114}}; {{Harvnb|მენინგი|2006|p=45}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|p=105}}; {{Harvnb|პოუი|2008|p=78}}; {{Harvnb|შეფნერი|1991|p=107}}</ref> ჯენერისა და კინგის აზრით, ბარეტი იყო პინკ ფლოიდის შემოქმედებითი ძალა. მათ არჩიეს მასთან დარჩენა და პინკ ფლოიდთან ურთიერთობის დასრულება. ბრაიან მორისონმა ახალი მენეჯერის სახით სტივ ო’რურკის არჩევა მოიწონა.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=112–113}}</ref> ბარეტის წასვლის შესახებ ფორმალური განცხადება გამოქვეყნდა [[1968]] წლის [[6 აპრილი|6 აპრილს]] <ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=113–114}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|p=106}}; {{Harvnb|პოუი|2008|p=78}}; {{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=107–108}}</ref>, თუმცა სინამდვილეში ეს მისი ''დე ფაქტო'' წასვლიდან გარკვეულ პერიოდში მოხდა. ბარეტი დრო და დრო ჩნდებოდა მათ ადგილობრივ კონცერტებზე.<ref name=Blakep112/> ვინაიდან იგი ჯგუფის სიმბოლოს წარმოადგენდა, გილმორი იძულებული იყო, სატელევიზიო გამოსვლების დროს იგი განესახიერებინა ფონოგრამაზე პირის აყოლებით. მაგრამ პინკ ფლოიდს უკვე ახალი მასალაც უჩნდებოდა, როგორიც იყო [[It Would Be So Nice]] და [[Careful With That Axe, Eugene]]. [[1968]] წელს, ევროპულ კონცერტებამდე, მათ ტურ-მენეჯერი [[პიტერ უოტსი]] შეუერთდა.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=115–119}}</ref>
[[File:Pink Floyd (1971).png|thumb|300px|პინკ ფლოიდი 1971 წელს; ეს სურათი გამოყენებულია ''Meddle''-ის გასაშლელი კონვერტის შიდა მხარეზე.]]
 
''Meddle'' თავდაპირველად, [[1971]] წლის 30 ოქტომბერს აშშ-ში გამოვიდა, ხოლო 13 ნოემბერს - გაერთიანებულ სამეფოში {{#tag:ref|პოუის (2007) მიხედვით, ბრიტანული თარიღი იყო 5 ნოემბერი.<ref>{{Harvnb|პოუი|2007|p=150}}</ref> მაგრამ ენდი მებეტისა (1995) და პინკ ფლოიდის ოფიციალური საიტის მიხედვით ეს არის 13&nbsp;ნოემბერი. აშშ თარიღის შესახებ ყველა რესურსი ერთმანეთს ეთანხმება.<ref name=Mabbettp39>{{Harvnb|მებეტი|1995|p=39}}</ref><ref>{{Citation | title = Pink Floyd – Echoes | url = http://www.pinkfloyd.co.uk | publisher = pinkfloyd.co.uk | accessdate = 22 აგვისტო 2009}}</ref>|group=nb}} ჯგუფი ამ დროს აშშ-ს ტურს მართავდა.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=157}}</ref> [[როლინგ სტოუნი]]ს მიმომხილველმა ჟან-შარლ კოსტამ აღნიშნა: ''Meddle'' არის არა მხოლოდ დევიდდეივიდ გილმორის, როგორც ჯგუფში შემოქმედი ძალის განმტკიცება, არამედ ამტკიცებს, რომ ჯგუფი კვლავ ვითარდება,<ref>{{Citation | last = კოსტა | first = ჟან-შარლ | title = Pink Floyd: Meddle | url = http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/235970/review/6067420/meddle | archiveurl = http://web.archive.org/web/20080104170149/http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/235970/review/6067420/meddle | archivedate = 2008-01-04 | publisher = rollingstone.com | date = 6 იანვარი 1972 | accessdate = 19 აგვისტო 2009}}</ref> ხოლო ''[[NME]]''-ს აზრით, ეს იყო განსაკუთრებით კარგი ალბომი. ჟურნალის ''[[Melody Maker]]'' მიმომხილველი მაიკლ უოტსი გაოცებული იყო და წერდა, რომ დისკი წარმოადგენს არარსებული ფილმის საუნდტრეკს და აღნიშნავდა, რომ ''აქ არის ჟღერადობისა და სიცოფის დიდი რაოდენობა, რომელიც არაფერს გვიქადის''.<ref>{{Citation |url=http://www.pinkfloyd-co.com/disco/meddle/meddle_trivia.html|title=Pink Floyd & Co Discography - Meddle Trivia and Quotes|accessdate=10 თებერვალი 2011}}</ref><ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=166}}</ref> ''[[Meddle]]'' ხოლმე ითვლება ბარეტის გავლენის მყოფ ჯგუფსა და თანამედროვე პინკ ფლოიდს შორის გარდამავალ ფაზად.<ref>{{Citation |url=http://www.bbc.co.uk/music/reviews/wnbd |title=BBC – Music – Review of Pink Floyd – Meddle |publisher=bbc.co.uk |accessdate=29 ოქტომბერი 2009 |postscript=<!--none--> }}</ref><ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=163}}</ref> ჯგუფის სხვა გამოცემები უკანასკნელ პერიოდში საუნდტრეკებს წარმოადგენდა, როგორიც იყო ''More'' და ''[[Zabriskie Point]]''. ''Atom Heart Mother'' რონ გისინისა და სესიური მუსიკოსების გავლენის ქვეშ იყო დაწერილი ისე, თითქოს მას მთელი ჯგუფი <ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=152–153}}</ref> ქმნიდა. [[1972]] წელს პინკ ფლოიდმა კვლავ იმუშავა ფილმის მუსიკაზე, ამჯერად - კვლავ რეჟისორ ბარბეტ შროდერთან. ეს იყო ალბომი ''[[Obscured by Clouds]]'', ფილმის [[ველი (ფილმი)|ველი]] საუნდტრეკი. ჩაწერა მიმდინარეობდა [[პარიზი|პარიზთან]], [[Château d'Hérouville]]-ის ცნობილ სტუდიაში. ალბომმა, გამოცემისთანავე შეაღწია [[აშშ]]-ს ბილბორდის ჩარტის 50-ეულში.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=156–157}}</ref> იმავე პერიოდში გამოვიდა ჯგუფის სიმღერების კომპილაციური ალბომი ''[[Relics (პინკ ფლოიდის ალბომი)|Relics]]''.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=158}}</ref>
 
=== ''The Dark Side of the Moon'' ===
{{მთავარი|The Dark Side of the Moon}}
[[ფაილი:DarkSideOfTheMoon1973.jpg|მარჯვნივ|მინი|ალბომის ''[[The Dark Side of the Moon]]'' საკონცერტო შესრულება ერლს კორტში, [[1973]] წელს. (მარცხნიდან მარჯვნივ) [[დევიდდეივიდ გილმორი]], [[ნიკ მეისონი]], [[დიკ პერი]], [[როჯერ უოტერსი]]]] ჯგუფის შემდეგი ალბომი, ''The Dark Side of the Moon'' (რომლის სახელწოდება უფრო შეშლილობას, ვიდრე ასტრონომიას ეხება)<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=159}}</ref> [[ალან პარსონსი]]ს, EMI-ს ხმის ტექნიკოსის დახმარებით, [[1972]] წლის მაისში - [[1973]] წლის იანვარში, ები-როუდზე იწერებოდა.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=171}}</ref><ref name=anotherphase>{{Citation | title = Another Phase of the Moon page 1 | url = http://www.soundandvisionmag.com/features/444/another-phase-of-the-moon.html | last = რიჩარდსონი | first = კენ | publisher = soundandvisionmag.com | date = 2003-05 | accessdate = 19 მარტი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> [[1972]] წლის დიდი პერიოდი დაიკავა ახალი მასალის საკონცერტო ტურებზე წარდგენამ და ფილმის ''[[Pink Floyd: Live at Pompeii]]'' გადაღებამ<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=158}}</ref>. მოგვიანებით პინკ ფლოიდი კვლავ ეწვია ევროპას.<ref>{{Harvnb|ჰარისი|2006|pp=103–114}}</ref> პარსონსს ეხმარებოდა პროდიუსერი [[კრის თომასი]], რომელმაც დიდი ცვლილებები შეიტანა საერთო მიქსში და დაამატა სხვადასხვა ეფექტები, როგორიც იყო [[ექო]] სიმღერაში Us and Them.<ref name=Masonp177>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=177}}</ref><ref>{{Harvnb|ჰარისი|2006|pp=134–140}}</ref> ალბომის გარეკანის დიზაინი შექმნა სტორმ თორგერსონისა და მისი მეგობრების სტუდიამ [[Hipgnosis]], ხოლო ძირითად სურათს გარეკანზე წარმოადგენდა მხატვარ [[ჯორჯ ჰარდი]]ს მიერ გადმოცემული [[პრიზმა]], შუქის დისპერსიით.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=165–166}}</ref> ბარეტის წასვლის შემდეგ ტექსტების ავტორი ძირითადად უოტერსი იყო<ref name=Masonp167>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=167}}</ref> და იგი მითითებულია ამ ალბომის ტექსტების ძირითად ავტორადაც.<ref name="sleeve notes">{{Citation | title = Pink Floyd&nbsp;—Dark Side of the Moon&nbsp;—sleeve notes | publisher = TRO Hampshire House Publishing Corp. | year = 1973 | postscript = <!--none-->}}</ref>
 
''The Dark Side of the Moon'', [[1973]] წლის მარტში გამოსვლისთანავე ბრიტანეთისა და დასავლეთ ევროპის ჩარტებში მოხვდა. ძირითადად, კრიტიკოსთა რეაქცია დადებითი იყო. ''[[Melody Maker]]''-ში როი ჰოლინგუორთი ფირფიტის პირველ გვერდს აღწერდა, როგორც ...საკუთარ თავში უკიდურესად არეულს და რთულად აღსაქმელს, მაგრამ მეორე გვერდზე ამბობდა, რომ სიმღერები, ხმები, რითმები იყო მტკიცე და ჟღერადი. გაისმა საქსოფონი, ჯგუფი უკრავდა, შემდეგ კი ამოხეთქა და ღამეში გაიფანტა.<ref>{{Citation | title = Historical info – 1973 review, Melody Maker | url = http://www.pinkfloyd.com/dsotm/content/setup.html | last = Hollingworth | first = Roy | publisher = pinkfloyd.com | year = 1973 | accessdate = 30 მარტი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> 1973 წლის მიმოხილვაში, რომელიც ''[[როლინგ სტოუნი]]''-ს ფურცლებზე დაიბეჭდა, ლოიდ გროსმენი წერდა: ეს არის შესანიშნავი ალბომი, მდიდარი ტექსტუალურად და კონცეპტუალურად, რაც არა მხოლოდ გიზიდავს, არამედ შენს მონაწილეობასაც ითხოვს.<ref name=RSReview>{{Citation|last=გროსმენი|first=ლოიდი|title=Dark Side Of The Moon Review|publisher=როლინგ სტოუნი|date=24 მაისი 1973|url=http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/270102/review/6212432/dark_side_of_the_moon|archiveurl=http://web.archive.org/web/20080618145828/http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/270102/review/6212432/dark_side_of_the_moon|archivedate=2008-06-18|accessdate=7 აგვისტო 2009|postscript=<!--none-->}}</ref> [[1973]] წლის მარტში ალბომი სრულდებოდა ჯგუფის აშშ ტურნეზე, მათ შორის, შუაღამის ნიუ იორკში, Radio City Music Hall-ის ცნობილ დარბაზში, 17 მარტს.<ref>{{Harvnb|ჰარისი|2006|p=157}}</ref><ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=166–167}}</ref>
ახალი ალბომის გაფორმება კვლავ თორგერსონსა და სტუდიას [[Hipgnosis]] ეკუთვნოდა, მაგრამ საბოლოო დიზაინის შემუშავება როჯერ უოტერსის კომპეტენციაში შედიოდა. მან აირჩია [[ბეტერსის ელექტროსადგური]]ს მოძველებული შენობა. 9.1 მეტრის სიგრძის გასაბერი ღორი გაშვებული იქნა ინგლისის ცაში 2 დეკემბერს. გადაწყვეტილი იყო, რომ იგი უნდა მოქცეულიყო სადგურის მილებს შორის, მაგრამ ქარის გამო ეს შეუძლებელი იყო. ღორი გაქრა, დაეშვა კენტის საგრაფოში, სადაც იგი აღმოაჩინა ადგილობრივმა ფერმერმა (იგი ამბობდა, რომ ღორმა მისი ძროხები შეაშინა).<ref name=Blakep246>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=246}}</ref> გადაღებები განახლდა მეორე დღეს, მაგრამ საბოლოოდ მოხდა ღორის გამოსახულების ელექტროსადგურის სურათზე მონტაჟი.<ref name=Blakep246/><ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=223–225}}</ref>
 
ალბომზე მუშაობისას საავტორო წვლილი განხილვის საგნად იქცა. ჰონორარები ნაწილდებოდა სიმღერების მიხედვით. მიუხედავად იმისა, რომ [[დევიდდეივიდ გილმორი]]ს წვლილი [[Dogs (პინკ ფლოიდის სიმღერა)|Dogs]]-ის ჩაწერაში (რომელიც ალბომის ერთ გვერდს თითქმის მთლიანად იკავებდა), მან უოტერსთან შედარებით, რომელიც ორნაწილიანი [[Pigs on the Wing]]-ის ავტორი იყო, უფრო მცირე ჰონორარი მიიღო (უკანასკნელ სიმღერაში საუბარია უოტერსისა და კეროლაინ ანა კრისტის ურთიერთობაზე.{{#tag:ref|კეროლაინ ანა კრისტი იყო [[როკ სკალი]]ს, ჯგუფის [[Grateful Dead]] მენეჯერის მეუღლე. უოტერსს ჯუდისთან ქორწინებისას შვილები არ შესძენია, მაგრამ კეროლაინთან ქორწინებისას, [[1976]] წლის ნოემბერში მამა გახდა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=244–245}}</ref>|group=nb}}
 
გილმორი დაკავებული იყო მესამე შვილის დაბადებასთან დაკავშირებული საკითხებით და ამის გამო, მისი წვლილი ალბომზე მინიმალური იყო. არც მეისონს, არც რაიტს ''Animals''-ის ჩაწერისას საავტორო წვლილი არ ჰქონიათ (ეს იყო პინკ ფლოიდის პირველი ალბომი, რომელზეც რაიტი არ იყო სიმღერების თანაავტორი). რიჩარდს ჰქონდა პრობლემები მეუღლესთან და არც მისი უოტერსთან ურთიერთობა იყო სირთულეების გარეშე.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=242–243}}</ref> რაიტი მოგვიანებით ასე იხსენებდა ''Animals''-ის ჩაწერას:
=== ''The Final Cut'' ===
{{მთავარი|The Final Cut}}
ფილმის [[პინკ ფლოიდი: კედელი]] ერთგვარ საუნდტრეკად ჩაფიქრებული იყო პროექტი სამუშაო სახელწოდებით ''Spare Bricks'' ({{lang-ka|სათადარიგო აგურები}}). მასზე მუშაობას დაემთხვა [[ფოლკლენდის ომი]]ს მოვლენები. უოტერსმა შეცვალა მიმართულება და მუშაობა სრულიად ახალ მასალაზე დაიწყო. მისი აზრით, [[მარგარეტ ტეტჩერი]]ს პასუხი კუნძულებზე შემოჭრაზე შოვინისტური და უადგილო იყო, და ახალი ალბომი, რომელზეც გამოკვეთილად ეწერა ''Requiem for a Post-War Dream'' ({{lang-ka|[პოსტ-საომარი ოცნების რეკვიემი}}), საკუთარი მამის ხსოვნას მიუძღვნა. როჯერსა და დევიდსდეივიდს შორის ჰქონდა ადგილი კამათს ალბომში შესატანი მასალის გამო. გილმორი თვლიდა, რომ მასში თავმოყრილი უნდა ყოფილიყო მთლიანი ახალი მასალა და არა მხოლოდ ''სათადარიგო აგურები''. ბანაკში დაძაბულობის მოხსნას ცდილობდა კომპოზიტორი [[მაიკლ კემენი]], რომელიც ''The Wall''-ის ორკესტრულ ნაწილზე იყო პასუხისმგებელი. მანვე აიღო საკუთარ თავზე [[რიჩარდ რაიტი]]ს როლის შესრულება და დაუკრა ყველა კლავიშიან ინსტრუმენტზე. ჯეიმზ გათრი კვლავ მუშაობდა ხმის ინჟინერის სახით, ხოლო ნიკ მეისონს ორი სესიური მუსიკოსი დაეხმარა. ჩაწერა მიმდინარეობდა რვა სტუდიაში (რომელთა შორის იყო გილმორის შინაური სტუდია [[ჰუკენდი]]ს მამულში და უოტერსის სტუდია [[აღმოსავლეთ შინი|აღმოსავლეთ შინში]]. დაძაბულობა ჯგუფში კვლავ მატულობდა. უოტერსიც და გილმორიც ცალ-ცალკე მუშაობდნენ, მაგრამ გილმორი დაძაბული იყო და ხოლმე კომპოზიციურ წყობაზეც ვერ ფიქრობდა. უოტერსმა მოთმინება დაკარგა, უყვიროდა კემენს, რომელიც იმდენად დაიღალა, რომ ერთ-ერთი სესიის დროს ქაღალდზე დაიწყო ფრაზის I Must Not Fuck Sheep წერა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=296–298}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|p=268}}</ref> საბოლოო დაპირისპირების შემდეგ გილმორის, როგორც ალბომის თანაპროდიუსერის სახელი, ამოღებული იქნა ალბომის ანოტაციიდან, რაც კიდევ ერთხელ უსვამდა ხაზს იმას, რომ უოტერსს მისი წვლილი არ აკმაყოფილებდა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=296–298}}</ref> მეისონიც წვლილიც მინიმალური იყო, ვინაიდან იგი უფრო მეტ დროს უთმობდა ალბომზე გამოყენებული სტერეო სისტემის [[Holophonic]] შესწავლას. პირად ცხოვრებაში მას პრობლემები ჰქონდა და ჩაწერისგან თავს შორს იჭერდა.<ref name=Masonp273>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=273}}</ref>
 
დიზაინ სტუდია Hipgnosis ამ დროისთვის დაშლილი იყო, მაგრამ სტორმ თორგერსონი, მიუხედავად იმისა, რომ იგი მაინც ქმნიდა ყდების დიზაინს, არავინ იხმო. უოტერსმა ალბომის გარეკანზე თავად იზრუნა, იხმო რა ქვისლი, უილი კრისტი, რომელიც ალბომისთვის ფოტოსურათებს იღებდა (მის მიერ ასევე გადაღებული იქნა [[The Final Cut EP|ფილმი]] ალბომის მიხედვით.<ref name=Masonp273/> ''[[The Final Cut]]'' გამოვიდა [[1983]] წლის მარტში და მოხვდა ბრიტანეთის ჩარტის #1 და აშშ ჩარტის #6 პოზიციაზე. ალბომზე უოტერსი მითითებულია, როგორც ყველა ტექსტისა და მთლიანად მუსიკის ავტორი.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=294}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|p=265}}</ref> გილმორს იმ პერიოდში ალბომისთვის ახალი მასალა არ ჰქონდა, ამიტომ მან უოტერსს სთხოვა, დროებით გადაედო ხმისჩამწერი სესიები, სანამ ის საკუთარ სიმღერებს მოიტანა, რაზეც როჯერმა უარი უთხრა. {{Sfn|ბლეიკი|2008|p=295}} მოგვიანებით დევიდიდეივიდი იხსენებდა: რა თქმა უნდა, მეც ვარ დამნაშავე, რადგან ხოლმე ზარმაცი ვიყავი...მაგრამ არც ის იყო მართალი ამ ალბომში რამდენიმე სულელური სიმღერის დამატებით. მეისონის თანახმად, კამათის შედეგად გილმორის სახელი გაქრა ალბომის ანოტაციიდან, მიუხედავად იმისა, რომ ჰონორარი მაინც ერგო.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=294–300}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|pp=269–270}}; {{Harvnb|შეფნერი|1992|p=257}}</ref> ალბომიდან სინგლის სახით გამოვიდა [[Not Now John]] (ერთადერთი სიმღერა ამ დისკზე, რომელშიც გილმორის ვოკალი ჟღერდა), სადაც ფრაზა Fuck all that შეცვალეს Stuff all that-ზე, გამოცემამ ''Melody Maker'' ალბომს უწოდა ...&nbsp;დიდი ეტაპი საშინელების ისტორიაში&nbsp;..., ''როლინგ სტოუნმა'' მას მიანიჭა ხუთი ვარსკვლავი, ხოლო მისმა მიმომხილველმა კურტ ლოდერმა აღნიშნა, რომ ეს არის სხვადასხვა კრიტერიუმით უმაღლესი დონის მიღწევა და [[არტ როკი]]ს დამარგვირგვინებელი შედევრი.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=300}}; {{Harvnb|შეფნერი|1991|p=262}}</ref> ამავე დროს იგი მას განიხილავდა, როგორც როჯერ უოტერსის სოლო-ალბომს.<ref>{{Citation| last = ლოდერი | first = კურტ | title = Pink Floyd—The Final Cut | url = http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/107472/review/5943392/the_final_cut | archiveurl = http://web.archive.org/web/20080622041133/http://www.rollingstone.com/artists/pinkfloyd/albums/album/107472/review/5943392/the_final_cut | archivedate = 2008-06-22 | publisher = როლინგ სტოუნი| date = 14 აპრილი 1983 | accessdate = 4 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}; {{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=299–300}}</ref>
 
=== „ამოწურული ძალა“ ===
 
[[ფაილი:David gilmour brussels 1984.jpg|მარჯვნივ|მინი|დევიდისდეივიდის გამოსვლა ბრიუსელში [[1984]] წელს, ტურნეს ''[[About Face (ალბომი)|About Face]]'' ფარგლებში.]]
[[1984]] წელს გილმორმა მეორე სოლო ალბომი, ''[[About Face (ალბომი)|About Face]]'' ჩაწერა და მასში იმ პერიოდში მისთვის მტკივნეული რამდენიმე საკითხიც მიმოიხილა, როგორიც იყო [[ჯონ ლენონი]]ს მკვლელობა და ურთიერთობა უოტერსთან. მოგვიანებით იგი აღნიშნავდა, რომ ალბომით სცადა პინკ ფლოიდთან დაშორება. უოტერსმა ამასობაში ჩაწერა სოლო-ალბომი ''[[The Pros and Cons of Hitch Hiking]]'' (რომლის მასალა სტუდიაში ჯერ კიდევ [[1984]] წელს მოიტანა, თუმცა კოლეგების მხრიდან მოწონება არ დაიმსახურა).<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=302–309}}</ref> [[1984]] წელს როჯერმა [[The Pros and Cons of Hitch Hiking (ტურნე)|სოლო ტურნეც]] წამოიწყო, სადაც ასრულებდა პინკ ფლოიდის ცნობილ სიმღერებს და ''[[The Pros and Cons of Hitch Hiking]]''-ს, სრული სახით. რიჩარდ რაიტმა ამასობაში [[დეივ ჰარისი|დეივ ჰარისთან]] ერთად ჩამოაყალიბა პროექტი Zee და ჩაწერა ალბომი ''[[Identity (ალბომი)|Identity]]'', რომელიც თითქმის შეუმჩნეველი დარჩა. ამ პერიოდში რიჩარდი მეუღლესთან განქორწინებაზე ზრუნავდა და მოგვიანებით აღნიშნავდა: ...&nbsp;ალბომი ჩაიწერა ჩემი ცხოვრების ისეთ ეტაპზე, როდესაც დაკარგული ვიყავი.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=309–311}}</ref> მეისონმა [[1985]] წლის აგვისტოში გამოსცა კიდევ ერთი სოლო ალბომი ''[[Profiles]]'', სადაც ვოკალისტის სახით გილმორიც მონაწილეობდა, სიმღერაში [[Lie for a Lie]].<ref name=Blakepp311313>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=311–313}}</ref>
 
{{მთავარი|A Momentary Lapse of Reason}}
[[ფაილი:Astoria (Péniche).jpg|მარჯვნივ|მინი|ხმისჩამწერი სტუდია ''[[ასტორია (ხმისჩამწერი სტუდია)|ასტორია]]'']]
უოტერსის ალბომის ''Radio K.A.O.S.'' [[1987]] წლის ივნისში გამოცემის პარალელურად, გილმორის ბანაკში მიმდინარეობდა ახალი მუსიკოსების მოზიდვა. [[1986]] წლიდან დევიდიდეივიდი გეგმავდა როჯერის გარეშე პინკ ფლოიდის პირველი დისკის (მომავალში - ''[[A Momentary Lapse of Reason]]'') ჩაწერას. მასალაზე მუშაობდნენ ცნობილი მუსიკოსები, როგორებიც იყვნენ [[ჯონ კერინი]] და [[ფილ მანზანერა]]. სტუდიაში მათ [[ბობ ეზრინი]]ც შეუერთდა.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=267–268}}</ref> გილმორს ასევე დაუკავშირდა რიჩარდ რაიტის ახალი მეუღლე. მან შეიტყო ალბომზე მუშაობის შესახებ და იკითხა, შეიძლებოდა თუ არა ამ სესიებში მისი მეუღლის მონაწილეობა. გილმორმა გაითვალისწინა მისი თხოვნა, მაგრამ რაიტის ჯგუფში დაბრუნებას სხვადასხვა იურიდიული საკითხი ეწინააღმდეგებოდა. [[ჰამფსტედი|ჰამფსტედში]] რიჩარდთან შეხვედრის შემდეგ მოხდა მისი აღდგენა, თუმცა - არა სრულუფლებიანი წევრის სახით.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=316–317}}</ref> მოგვიანებით, კარლ დალასთან საუბრისას დევიდიდეივიდი აღნიშნავდა, რომ რიჩარდის დაბრუნება პინკ ფლოიდს უფრო მეტ იურიდიულ და მუსიკალურ ენერგიას ანიჭებდა. იგი კვლავ იქნა აყვანილი სესიური მუსიკოსის სახით, რომელსაც კვირაში 11.000 აშშ დოლარს უხდიდნენ.<ref name=Schaffnerp269>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=269}}</ref><ref name="მენინგიp134">{{Harvnb|მენინგი|2006|p=134}}</ref> ალბომის დიდი ნაწილი ჩაიწერა მდინარე [[თემზა]]ზე მოცურავე სტუდია „[[ასტორია (ხმისჩამწერი სტუდია)|ასტორიაში“]]. ჯეიმზ გათრის კოლეგა, ენდრიუ ჯექსონი, მასზე ხმის ინჟინერის სახით მუშაობდა. სიმღერების ტექსტებისთვის გილმორმა [[ერიკ სტიუარტი]]სა და [[როჯერ მაკ-გაუ]]ს მსგავს პიროვნებებს მიმართა, მაგრამ საბოლოოდ მოიწონა [[ენტონი მური]].<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=284–285}}</ref> დევიდიდეივიდი აღიარებდა, რომ უოტერსის გარეშე ამ პროექტის დასრულება რთული იყო.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=320}}</ref> ნიკ მეისონს აწუხებდა, რომ პრაქტიკის არქონის გამო, მას სულ დაავიწყდა დაკვრა და ალბომის ხმოვანი ეფექტებით დაკავდა. დრო და დრო დასარტყამ ინსტრუმენტებზე მას სხვა მუსიკოსები ცვლიდნენ. წინა ალბომისგან განსხვავებით, ''A Momentary Lapse of Reason'' ჩაიწერა ფირმის Mitsubishi 32 არხიან ციფრულ ჩამწერზე, [[Apple]]-ის კომპიუტერზე [[MIDI]] სინქრონიზაციით.<ref name=Schaffnerpp268269>{{Harvnb|შეფნერი|1991|pp=268–269}}</ref><ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=287}}</ref> უოტერსი ერთხელ, მეუღლესთან ერთად თავად ეწვია სტუდიას, რათა შეხვედროდა ეზრინს. ვინაიდან იგი ჯერ კიდევ პინკ ფლოიდის მუსიკისთვის ჰონორარებს იღებდა, მას შეეძლო ყოფილი კოლეგების მხრიდან მიღებული ნებისმიერი გადაწყვეტილების შეჩერება. ამიტომ დევიდმადეივიდმა გადაწყვიტა ხმისჩამწერი სესიების სტუდიაში მაისიfair და შემდეგ - ლოს ანჯელესში გადატანა: შესანიშნავი იყო. ადვოკატები არ გვაწუხებდნენ ჩაწერისას, ვინაიდან ჩვენი დროით ღამით გვირეკავდნენ.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=321}}</ref>
 
''A Momentary Lapse of Reason'' ალბომი გამოვიდა [[1987]] წლის სექტემბერში. სტორმ თორგერსონი დააბრუნეს ყდების დიზაინერად.<ref>{{Harvnb|შეფნერი|1991|p=273}}</ref> პირველად, ალბომის ''Meddle'' პერიოდიდან, ფირფიტის კონვერტის შიდა მხარეზე წარმოდგენილი იყო მეისონისა და გილმორის სურათები. {{#tag:ref|რიჩარდ რაიტი მხოლოდ პერსონალის სიაშია მითითებული.|group=nb}} გამოსვლისთანავე დისკი მოხვდა ბრიტანეთის ჩარტის #3 ადგილზე, ხოლო აშშ-ში პირველი ადგილებიდან ჩამოაგდო [[მაიკლ ჯექსონი]]ს ''[[Bad (ალბომი)|Bad]]'' და [[უაიტსნეიკი]]ს [[Whitesnake (ალბომი)|ეპონიმური ალბომი]]. მიუხედავად იმისა, რომ გილმორი ალბომს თვლიდა ჯგუფის საუკეთესო ფორმაში დაბრუნებად, რაიტი მის პოზიციას არ ემხრობოდა, ამბობდა რა, რომ როჯერის მხრიდან კრიტიკა სამართლიანია. ეს საერთოდ არ არის ჯგუფური ალბომი.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=327}}</ref> ჟურნალის [[Q (ჟურნალი)|Q]] აზრით, ალბომი ძირითადად გილმორის სოლო-მცდელობას წარმოადგენდა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=326–327}}</ref> უოტერსი ამბობდა: მე მგონია, იგი საკმაოდ სუსტია, მაგრამ კარგი გაყალბებაა. ძირითადად სიმღერები ღარიბია, ტექსტები არადამაჯერებელია. გილმორის ტექსტები მესამეხარისხოვანია.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=328}}</ref>
=== ''The Division Bell'' ===
{{მთავარი|The Division Bell}}
რამდენიმე წელი გავიდა ჯგუფის სამივე წევრის პირადი საკითხების გარკვევაში. მეისონმა და გილმორმა მონაწილეობა მიიღეს [[მექსიკა]]ში გამართულ ავტორალიში [[Carrera Panamericana]] და თანმხლები ფილმისთვის, ''[[La Carrera Panamericana]]'' მუსიკის შექმნაში.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=311–313}}</ref> გილმორი დაშორდა მეუღლე ჯინჯერს, მეისონმა იქორწინა მსახიობ ანეტ ლინტონთან.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=352}}</ref> [[1993]] წლის იანვარში ჯგუფმა სტუდიის Britannia Row განახლებულ შენობაში მუშაობა დაიწყო ახალ ალბომზე. რამდენიმე დღის განმავლობაში გილმორი, მეისონი და რაიტი ერთად უკრავდნენ და ახალ მასალას ამზადებდნენ. ორი კვირის შემდეგ იმდენი იდეა დაგროვდა, რომ სიმღერების შექმნა თავისუფლად შეიძლებოდა. {{#tag:ref|მეისონი (2005) წერს, რომ იმდენი მასალა ჰქონდათ, რომ იგი საკმარისი იქნებოდა კიდევ ერთი ალბომის ჩასაწერად.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=316}}</ref>|group=nb}} ჯგუფს შეუერთდა [[ბობ ეზრინი]] და დისკის ჩაწერა გაგრძელდა ასტორიაში. [[1993]] წლის თებერვლიდან მაისამდე ჯგუფმა დაახლოებით 25 სიმღერა განიხილა.<ref name=Mason314321>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=314–321}}</ref> რაიტს კვლავ არ ჰქონდა ოფიციალური კონტრაქტი, როგორც ჯგუფის სრულყოფილ წევრს. ყველაფერი იქამდე მივიდა, რომ ალბომის ჩაწერაც არ მინდოდა,<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=355}}</ref> იხსენებდა რიჩარდი და ამბობდა, რომ ეს ძალიან აწუხებდა. მიუხედავად ამისა, იგი პირველად, [[1975]] წლიდან, მითითებული იქნა, როგორც სიმღერების თანაავტორი. კიდევ ერთი თანაავტორი იყო გილმორის შეყვარებული, [[პოლი სემსონი]]. მას ეკუთვნოდა სიმღერის [[High Hopes (პინკ ფლოიდის სიმღერა)|High Hopes]] და რამდენიმე სხვა კომპოზიციის ტექსტები. ეზრინის თქმით, მიუხედავად იმისა, რომ სიტუაცია ალბომზე მუშაობისას დაძაბული იყო, სწორედ ამ თანამშრომლობამ იქონია გავლენა ალბომის საბოლოო დასრულებაზე.<ref name=Blakep356>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=356}}</ref> სემსონმა დიდი გავლენა იქონია თავად დევიდზეცდეივიდზეც, რომელიც ცოლთან გაყრის შემდეგ მიეჩვია კოკაინს.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=365}}</ref> ალბომის არანჟირებაზე სხვებთან ერთად მაიკლ კემენიც მუშაობდა.<ref name=Mason314321/> [[დიკ პერი]] დაბრუნდა საქსოფონისტის სახით. ხმის მიქსზე კიდევ ერთი ძველი ნაცნობი, [[კრის თომასი]] მუშაობდა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=356–357}}</ref> რათა ალბომის გამოცემა იმ წლის სხვა მნიშვნელოვანი დისკების გამოცემას არ დამთხვეოდა, ჯგუფმა დანიშნა უკიდურესი თარიღი - [[1994]] წლის მიწურული. ამავე პერიოდისთვის იგეგმებოდა ახალი საკონცერტო ტურნეს დაწყება. ალბომის სათაური მომდინარეობს სიმღერის [[High Hopes (პინკ ფლოიდის სიმღერა)|High Hopes]] სტრიქონიდან. იგი არჩეული იქნა მწერალ [[დაგლას ადამსი]]ს მიერ. [[სტორმ თორგერსონი]]ს მიერ შეიქმნა როგორც გარეკანის დიზაინი<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=359}}</ref>, ასევე ექვსი ახალი ვიდეოსიუჟეტი, რომელიც საკონცერტო ტურნეზე პროექციების სახით გამოიყენებოდა.{{Harvnb|მეისონი|2005|p=322}}</ref>
 
[[კალიფორნია]]ში, ქალაქ სან-ბერნარდინოში, ჯგუფი ექვსი კვირის მანძილზე მუშაობდა ახალ შოუზე.<ref>ვარგა, ჯორჯ. Pink Floyd's Hush-Hush Rehearsals Heard Loudly in San Bernardino ''The San Diego Union-Tribune'' 30 მარტი 1994: E6</ref> 29 მარტს, [[მაიამი]]ში, დაიწყო კონცერტების სერია, რომელზეც მუშაობდა თითქმის იგივე პერსონალი, რაც წინა ტურნეში, ''Momentary Lapse of Reason''. განსხვავება იყო იმ მხრივ, რომ შესრულებული სიმღერების სიას დაემატა თითქმის ყველა კომპოზიცია ალბომიდან ''The Dark Side of the Moon'', უკანასკნელ კონცერტებზე კი იგი მთლიანი სახით სრულდებოდა, კონცერტის მეორე განყოფილებაში.<ref name=Blakepp363367>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=363–367}}</ref> ჯგუფმა განაახლა ურთიერთობები პიტერ უინ უილსონთან <ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|p=324}}</ref> როდესაც ჯგუფის ტურნემ ევროპამდე მიაღწია, როჯერ უოტერსს შესთავაზეს ჯგუფთან ერთად კონცერტებზე გამოსვლა, მაგრამ მან მოიმიზეზა ის, რომ პინკ ფლოიდის სიმღერები კვლავ სრულდებოდა დიდ მოედნებზე და უარი განაცხადა. საგულისხმოა, რომ [[ერლს კორტი]]ს კონცერტების სერიის დაწყებისას, პირველივე საღამოს დარბაზში დაინგრა 1200 ადგილიანი დასაჯდომი იარუსი. მიუხედავად იმისა, რომ სერიოზულად არავინ დაშავებულა, კონცერტი შემდეგი დღისთვის გადადეს.
[[ფაილი:Pink floyd live 8 london.jpg|მინი|მარჯვნივ|ჯგუფის გამოსვლა კონცერტის [[Live 8]] ფარგლებში]]
 
[[ფაილი:David Gilmour - live 8 - edited.jpg|მინი|მარჯვნივ|დევიდდეივიდ გილმორი [[Live 8]]-ზე]]
 
[[2005]] წლის 2 ივლისს საქველმოქმედო კონცერტზე [[Live 8]] შედგა პინკ ფლოიდის კლასიკური შემადგენლობის პირველი გაერთიანება უკანასკნელი 24 წლის მანძილზე.<ref>{{Harvnb|პოუი|1997|p=237}}; {{Harvnb|მეისონი|2005|p=342}}</ref> ასეთ შეხვედრაზე იზრუნა [[ბობ გელდოფი|ბობ გელდოფმა]], მარათონის ორგანიზატორმა, რომელმაც უფრო ადრე დაურეკა ნიკ მეისონს და შესთავაზა ჯგუფის შეკრება. მანამდე გელდოფს გილმორისთვის ასეთი შემოთავაზება უკვე ჰქონდა, მაგრამ დევიდმადეივიდმა უარი უთხრა. ამიტომ ბობმა შუამდგომლობა ნიკს სთხოვა. ამის მაგივრად, მეისონმა თავად დაურეკა როჯერ უოტერსს, რომელიც იმ წამსვე ენთუზიაზმით შეხვდა ასეთ მოვლენას. პრესაში გამოქვეყნდა განცხადებები, რომ ჯგუფის წევრებს შორის პრობლემების მიუხედავად, კოლექტივი შეიკრიბებოდა ერთადერთი კონცერტისთვის. შესასრულებელი სიმღერების სია დაგეგმეს სასტუმროში [[The Connaught (სასტუმრო)|The Connaught]] ([[ლონდონი]]), რასაც მოჰყვა სტუდიაში Black Island სამდღიანი რეპეტიციები. სარეპეტიციო სესიების მსვლელობისას მუსიკოსებს შორის ურთიერთობა უპრობლემოდ მიმდინარეობდა, უმნიშვნელო უთანხმოებებით სიმღერების ტემპისა და სტილისტიკის შესახებ. თუკი უოტერსი ყურადღებას აქცევდა საკუთარი კონცეფციების უფრო ფართოდ გადმოცემას, გილმორი ფიქრობდა, რომ სიმღერები უნდა შეესრულებინათ ზუსტად ისე, როგორც ამას მსმენელი მოელოდა. საბოლოო [[სეტლისტი]] და სიმღერების თანმიმდევრობა დადგინდა კონცერტის წინა დღეს.<ref>{{Harvnb|მეისონი|2005|pp=335–339}}; {{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=380–384}}</ref> ვოკალურ ნაწილებს სცენაზე გილმორიც და უოტერსიც ასრულებდნენ. სიმღერის Wish You Were Here შესრულების წინ უოტერსმა მიმართა მსმენელებს: ეს მართლაც ემოციურია, იდგე აქ ამ სამ პიროვნებასთან ამდენი წლის შემდეგ, თქვენთან ერთად. ეს სიმღერა ყველას ეძღვნება, ვინც ჩვენთან არ არის და განსაკუთრებით - სიდს. გამოსვლის ბოლოს გილმორი დაემშვიდობა მსმენელებს და ტოვებდა სცენას, მაგრამ უოტერსმა უკან უხმო და ჯგუფის ოთხივე წევრი, გადახვეული, სცენაზე რამდენიმე წამით შეჩერდა. Live 8-ის შემდეგ სწორედ ამ კადრებით იყო აჭრელებული საკვირაო გაზეთები.<ref>{{Citation | title = Live 8: London | publisher = live8live.com | date = 2 ივლისი 2005 | postscript = <!--none-->}}</ref><ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=386}}</ref> ამ ერთადერთი გაერთიანებიდან ორი წლის შემდეგ უოტერსი აღნიშნავდა: არ მგონია, რომ რომელიმე ჩვენგანს [[1985]] წლის შემდეგ არ გამოუტანია დასკვნები. ეს იყო ცუდი, უარყოფითი პერიოდი. და ვწუხვარ, რომ ამ ნეგატიურ მოვლენებში მეც ვმონაწილეობდი.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=395}}</ref> მათი გამოსვლიდან შემდეგ კვირაში ინტერესმა პინკ ფლოიდის მიმართ კვლავ იმატა. [[HMV]]-ს მიხედვით, კრებულის ''[[Echoes: The Best of Pink Floyd]]'' გაყიდვამ 1343 პროცენტით იმატა, ხოლო [[Amazon.com]]-ზე გაიზარდა მოთხოვნა ალბომზე ''[[The Wall]]''. გილმორმა მოგვიანებით განაცხადა, რომ გაყიდვებიდან შემოსული თანხა გადაირიცხებოდა საქველმოქმედო ფონდში და იგივე ნაბიჯის გადადგმა შესთავაზა შოუს სხვა მონაწილეებსაც.<ref>{{Citation | title = Donate Live 8 profit says Gilmour | date = 5 ივლისი 2005 | publisher = news.bbc.co.uk | url = http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4651309.stm | accessdate=15 ნოემბერი 2008 | postscript = <!--none-->}}</ref>
 
დევიდიდეივიდი აღნიშნავდა, რომ [[Live 8]]-ის შემდგომ პერიოდში მასსა და უოტერსს საკმაოდ მეგობრული ურთიერთობები ჰქონდათ.<ref>{{Citation | title = David Gilmour talks of reunion and the future | url = http://www.brain-damage.co.uk/archive/david-gilmour-talks-of-reunion-and-the-future.html | publisher = brain-damage.co.uk | date = 13 ივლისი 2005 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> ჯგუფმა უარი განაცხადა გაერთიანების შესახებ შემოთავაზებაზე, რაშიც მათ 136 მილიონი ფუნტი შესთავაზეს. უოტერსი არ გამორიცხავდა ჯგუფის მსგავსი, განსაკუთრებული მიზეზით კვლავ შეკრებას.<ref>{{Citation | title = We don't need no £136m | url = http://infoweb.newsbank.com/iw-search/we/InfoWeb?p_product=AWNB&p_theme=aggregated5&p_action=doc&p_docid=10C7614FEE68F370&p_docnum=9&p_queryname=9 | publisher = The Daily Records|work=infoweb.newsbank.com | format = აუცილებელი რეგისტრაცია | date = 5 სექტემბერი 2005 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref><ref>{{Citation | first=ოსტინი | last=სკეგზი | title=Q&A: Roger Waters |date=28 ივლისი 2005| publisher= rollingstone.com| url =http://www.rollingstone.com/artists/rogerwaters/articles/story/7504168/roger_waters| archiveurl =http://web.archive.org/web/20080304084317/http://www.rollingstone.com/artists/rogerwaters/articles/story/7504168/roger_waters| archivedate =2008-03-04 |accessdate=15 ნოემბერი 2008 | postscript=<!--none-->}}</ref><ref>''[[Guitar World]]'', აპრილი 2006</ref> 2006 წლის ინტერვიუში გამოცემასთან ''[[La Repubblica]]'' დევიდმადეივიდმა განაცხადა, რომ იგი იმუშავებდა სოლო პროექტებზე, იზრუნებდა ოჯახზე და ხაზი გაუსვა იმას, რომ მისი გამოჩენა [[Live 8]]-ზე შედგა უოტერსთან უთანხმოებების მოწესრიგების მიზნით.<ref>{{Citation | title = David Gilmour: Pink Floyd? It's over | url = http://www.brain-damage.co.uk/archive/david-gilmour-pink-floyd-its-over.html | publisher = brain-damage.co.uk | date = 5 თებერვალი 2006 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> [[2006]] წელს თავის ინტერვიუში მეისონმა აღნიშნა, რომ პინკ ფლოიდი გამოვიდოდა კონცერტზე, რომელიც ისრაელსა და პალესტინას შორის მშვიდობის დამყარებას დაუჭერდა მხარს.<ref>{{Citation | title = 5 თებერვალი 2006 – Die Welt, Germany | url = http://www.brain-damage.co.uk/nick-mason-interviews/თებერვალი-5th-2006-die-welt-germany-2.html | publisher = brain-damage.co.uk | date = 5 თებერვალი 2006 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> ჯგუფის მომავალზე საუბრისას, [[2006]] წელს, გილმორმა უბრალოდ ახსენა: ვინ იცის.<ref>{{Citation | last = ლეგრანი | first = ემანუელი | title = 21 თებერვალი 2006 – Reuters/Billboard | url = http://www.brain-damage.co.uk/david-gilmour-interviews/თებერვალი-21st-2006-reuters-billboard-2.html | publisher = brain-damage.co.uk | date = 21 თებერვალი 2006 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref>
 
დევიდმადეივიდმა [[2006]] წლის 6 მარტს, საკუთარ იუბილეზე, გამოსცა მესამე სოლო ალბომი ''[[On an Island]]''. ევროპის, კანადისა და აშშ-ს მცირე საკონცერტო დარბაზებში მან გამართა ტურნე, რომელშიც მონაწილეობდნენ რიჩარდ რაიტი და რამდენიმე სხვა მუსიკოსი პოსტ-უოტერსისეული პინკ ფლოიდის ტურებიდან. უკანასკნელ კონცერტზე მათთან ერთად ნიკ მეისონიც გამოვიდა, ისევე როგორც როჯერ უოტერსის [[The Dark Side of the Moon Live|2006 წლის ევროპული ტურნეს]] რამდენიმე კონცერტზე.
 
60 წლის ასაკში, [[2006]] წლის 7 ივლისს კემბრიჯში [[სიდ ბარეტი]] გარდაიცვალა.<ref name=Pareles>{{Citation | last = პერლესი | first = ჯონ | title = Syd Barrett, a Founder of Pink Floyd And Psychedelic Rock Pioneer, Dies at 60 | url = http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F06E0D91130F931A25754C0A9609C8B63 | publisher = nytimes.com | date = 12 ივლისი 2006 | accessdate = 7 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> 2006 წლის 18 ივლისს იგი დაკრძალული იქნა კემბრიჯის კრემატორიუმში. დაკრძალვას პინკ ფლოიდის არც ერთი წევრი არ დასწრებია. რაიტი აღნიშნავდა: ჯგუფი გულნატკენი და დამწუხრებულია სიდ ბარეტის გარდაცვალებით. სიდი იყო ჯგუფის პირველი შემადგენლობის მმართველი ძალა და კვლავაც აქვს ჩვენზე გავლენა.<ref name=Pareles/> მიუხედავად იმისა, რომ მანამდე 35 წლის მანძილზე ბარეტი გამქრალი იყო, ბრიტანეთის პრესამ მას მუსიკაში შეტანილი წვლილისთვის ხოტბა შეასხა.<ref>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=390–391}}</ref> ანდერძის მიხედვით, მისმა ოჯახმა მიიღო 1.25 მილიონი ფუნტი. მოგვიანებით საქველმოქმედო მიზნებით აუქციონზე იყიდებოდა მისი პირადი ნივთები და ნახატები.<ref name=Blakep394>{{Harvnb|ბლეიკი|2008|p=394}}</ref>
=== სხვა გამოსვლები და გამოცემები ===
 
[[2010]] წლის 10 ივლისს ფონდის [[Hoping (ფონდი)|Hoping]] მიერ [[კიდლინგტონი|კიდლინგტონში]] ([[ინგლისი]]) გამართულ დახურულ საქველმოქმედო საღამოზე ერთად გამოჩნდნენ უოტერსი და გილმორი. მათ დაახლოებით 200 დამსწრე პიროვნების წინაშე შეასრულეს რამდენიმე სიმღერა. შემოსული თანხა გადარიცხული იქნა [[პალესტინელები|პალესტინელ]] ბავშვთა დახმარების ფონდში. მანამდე, [[2009]] წელს დევიდიდეივიდი უკვე გამოჩნდა ფონდის მიერ მოწყობილ მსგავს საღამოზე, სადაც მასთან ერთად [[კეიტ მოსი|კეიტ მოსმა]] იმღერა.<ref>{{Citation | url = http://www.neptunepinkfloyd.co.uk/index.php/news/611-david-gilmour-and-roger-waters-perform-together | title = David Gilmour and Roger Waters Perform Together for Hoping Fundraiser | publisher = Neptune Pink Floyd | date = 11 ივლისი 2010 | accessdate = 11 ივლისი 2010}}</ref> პასუხად უოტერსის მიერ გადადგმულ ნაბიჯზე, გილმორი დათანხმდა, გამოსულიყო როჯერის მომავალი ტურნეს [[The Wall Live (ტურნე)|The Wall Live]] ფარგლებში გამართულ რომელიმე კონცერტზე.<ref>{{Citation | first = Chris | last = Barth | title = Roger Waters Reunites With David Gilmour for 'Wall' Tour | date = 15 ივლისი 2010 | url = http://www.rollingstone.com/music/news/17386/181370 | work = Rolling Stone | accessdate = 1 აგვისტო 2010}}</ref>
 
[[2011]] წლის 4 იანვარს ჯგუფმა კომპანიასთან [[EMI]] გააფორმა ხუთწლიანი კონტრაქტი.<ref>{{Citation | title =
Pink Floyd end EMI legal dispute | date = 4 იანვარი 2011 | url = http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-12112630 | accessdate = 5 იანვარი 2011}}</ref>
 
2011 წლის 12 მაისს, დაპირებისამებრ, [[დევიდდეივიდ გილმორი]] გამოჩნდა [[როჯერ უოტერსი]]ს მიერ [[ლონდონი]]ს დარბაზში O2, ტურნეს [[The Wall Live (2010–2011 წლების ტურნე)|The Wall]] ფარგლებში გამართულ კონცერტზე. სიმღერაში [[Comfortably Numb]] მან შეასრულა საკუთარი სტროფები და სოლო გიტარაზე. შოუს დასასრულს უოტერსმა სცენაზე იხმო როგორც დევიდიდეივიდი, ასევე დარბაზში მყოფი [[ნიკ მეისონი]]ც. მათ ერთად შეასრულეს ფინალური [[Outside The Wall]].<ref>http://pinkfloydz.com/roger2011/მაისი12london/მაისი12london.htm</ref>.
 
2011 წლის 26 სექტემბრიდან ლეიბლის [[EMI]]-ს ინიციატივით და ჯგუფის წევრების მხარდაჭერით დაიწყო ახალი კამპანია ''[[Why Pink Floyd...?]]'', რომელიც მიზნად ისახავს ჯგუფის სტუდიური კატალოგის მრავალდისკიანი [[მასტერინგი|რემასტერინგების]] სახით გამოცემას. ამას თან დაერთვება ალბომის სპეციალური გამოცემები, დამატებითი დისკებით (იშვიათი მასალით) და ვიდეომასალებით. რემასტერინგებზე მუშაობდა [[ჯეიმზ გათრი]], ალბომის [[The Wall]] თანაპროდიუსერი.<ref>{{cite web|url=http://www.whypinkfloyd.com/ |title=Why Pink Floyd?, Pink Floyd & EMI 2011 remastered campaign |publisher=Whypinkfloyd.com |year=2011 |accessdate=27 მაისი 2011}}</ref>
{{მთავარი|The Endless River}}
 
2014 წლის 5 ივლისს [[პოლი სემსონი|პოლი სემსონმა]], დევიდდეივიდ გილმორის მეუღლემ, თავის ოფიციალურ Twitter-ზე გამოაქვეყნა ინფორმაცია, რომ პინკ ფლოიდის ახალი ალბომი, ''[[The Endless River]]'', გამოვიდოდა 2014 წლის ოქტომბერში. ალბომში დაგეგმილია 1993-1994 წელს, ალბომზე ''[[The Division Bell]]'' მუშაობისას ჩაწერილი გადამუშავებული სიმღერების შეტანა. მან ხაზი გაუსვა, რომ ეს არის „რიჩარდ რაიტის გედის სიმღერა და ძალიან ლამაზი მუსიკა“. მოგვიანებით პინკ ფლოიდის ბეკ-ვოკალისტ [[დურგა მაკბრუმი]]ს მიერ Facebook-ზე დაიწერა, რომ ალბომი ეფუძნება პროექტს, რომელზეც ბევრი საუბრობდა, ე.წ. ''The Big Spliff''-ს, რომელიც არ იქნა გამოცემული, მაგრამ უკანასკნელ პერიოდში დამუშავებული იქნა გილმორისა და მეისონის მიერ.<ref>http://www.pinkfloyd.com/news/index.php</ref> ხაზი გაესვა იმ ფაქტს, რომ როჯერ უოტერსი ალბომის ჩაწერაში არ მონაწილეობდა.<ref>{{cite news|url=http://www.billboard.com/articles/news/6150283/new-pink-floyd-album-endless-river-out-in-ოქტომბერი|title=New Pink Floyd Album 'The Endless River' Out in ოქტომბერი|first=Devon|last=Maloney|work=Billboard|date=5 ივლისი 2014|accessdate=18 სექტემბერი 2014}}</ref>
გილმორმა განაცხადა, რომ ეს იქნებოდა ჯგუფის უკანასკნელი ალბომი: „ვფიქრობ, წარმატებით შევარჩიეთ საუკეთესო, რაც იყო. ვფიქრობ, დასრულდა. სამწუხაროა, მაგრამ ეს დასასრულია. “ <ref name="bbcend">{{Cite web |url=http://www.bbc.co.uk/programmes/p0288yhn |title=Shaun Keaveny, with a Pink Floyd Exclusive, Pink Floyd Talk to 6 Music's Matt Everitt |publisher=[[BBC]] |date=9 ოქტომბერი 2014 |last=Everitt |first=Matt}}</ref> ალბომის მხარდასაჭერად ტურნე არ გამართულა, ვინაიდან, როგორც გილმორმა ხაზი გაუსვა, რაიტის გარეშე ეს შეუძლებელი იქნებოდა.<ref>{{cite web |url=http://www.rollingstone.com/music/features/david-gilmour-theres-no-room-in-my-life-for-pink-floyd-20141029 |title=David Gilmour: There's No Room in My Life for Pink Floyd |date=29 ოქტომბერი 2014 |website=[[Rolling Stone]] |accessdate=9 ნოემბერი 2014}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.neptunepinkfloyd.co.uk/david-gilmours-new-album-coming-along-very-well-in-2015 |title=David Gilmour’s New Album "Coming Along Very Well..." in 2015 |date=29 ოქტომბერი 2014 |website=Neptune Pink Floyd |accessdate=9 ნოემბერი 2014}}</ref> 2015 წლის აგვისტოში გილმორმა განაცხადა, რომ პინკ ფლოიდი დასრულდა და რაიტის გარეშე გაერთიანება შეცდომა იქნებოდა.<ref>{{Cite web|url = http://www.theguardian.com/music/2015/aug/14/pink-floyd-are-done-says-dave-gilmour|title = Pink Floyd are 'done', says Dave Gilmour|date = 14 აგვისტო 2015|accessdate = |website = |publisher = Guardian|last = |first = }}</ref>
 
 
== მემკვიდრეობა და მნიშვნელობა ==
[[ფაილი:Pinkfloyd.png|მინი|პინკ ფლოიდის კლასიკური ოთხეული. საათის ისრის მიმართულებით (ზედა მარცხენა მხრიდან): როჯერ უოტერსი, დევიდდეივიდ გოლმორი, რიჩარდ რაიტი, ნიკ მეისონი]]
=== გავლენა და ჯილდოები ===
ჯგუფს გაყიდული აქვს ალბომების 200 მილიონზე მეტი ასლი.<ref>{{cite web |url=http://abcnews.go.com/US/wireStory?id=12536269 |title=Pink Floyd Re-Signs to EMI, Sides End Legal Row |author= |date=4 იანვარი 2011 |work= |publisher=ABC News |accessdate=20 თებერვალი 2011}}</ref> მათ შორის, 74.5 მილიონი - აშშ-ში <ref name=RIAA>{{Citation | title=Top Selling Artists | date= | publisher= riaa.com | url =http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=tblTopArt |accessdate=15 ნოემბერი 2008 | postscript=<!--none-->}}</ref>. [[1991]] წლიდან გაიყიდა პინკ ფლოიდის 35.8 მილიონი დისკი.<ref name=Soundscan>{{Citation| title=2009 U.S. MUSIC PURCHASES| date= აპრილი 2010 | publisher= Soundscan| url = http://blog.nielsen.com/nielsenwire/wp-content/uploads/2010/01/Nielsen-Music-2009-Year-End-Press-Release.pdf|accessdate=25 დეკემბერი 2010 | postscript=<!--none-->}}</ref>
 
გამოცემის [[Sunday Times]] მიერ გამოქვეყნებული [[2009]] წლის უმდიდრეს პიროვნებათა სიაში [[როჯერ უოტერსი]] 657-ე ადგილს იკავებდა (85 მილიონი ფუნტით), დევიდდეივიდ გილმორი - 742-ს (79 მილიონი ფუნტით), ხოლო ნიკ მეისონი - 1077-ს (50 მილიონი ფუნტით).<ref>{{Citation | title = 2009 Rich List search | url = http://business.timesonline.co.uk/tol/business/specials/rich_list/rich_list_search/ | publisher = business.timesonline.co.uk | year = 2009 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none--> | location=ლონდონი}}</ref>
 
მრავალი მუსიკოსი მოექცა ჯგუფის გავლენის ქვეშ. [[დევიდდეივიდ ბოუი]]სთვის სიდ ბარეტი ძირითად შთაგონებად იქცა.<ref>{{Citation | title = David Bowie pays tribute to Syd Barrett | url = http://www.nme.com/news/pink-floyd/23574 | publisher = nme.com | date = 11 ივლისი 2006 | accessdate = 13 ოქტომბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> მოზარდობისას გიტარისტ [[ეჯი (მუსიკოსი)|ეჯის]] მიერ პირველი პედალი შეძენილი იქნა ალბომ ''Animals''-ის პირველი ჰანგების მოსმენის შემდეგ<ref name=U2byU2_102>McCormick (2006), page 102</ref>. ჯგუფ [[მარილიონი]] გიტარისტ [[სტივ როზერი]]ს აღიარებით, ''Wish You Were Here'' მისთვის ძირითადი შთაგონების წყარო იყო.<ref>{{Citation| url= http://www.marillion.com/band/top10.htm | title= Marillion website}}</ref> სხვა ჯგუფებს შორის, რომლებიც პინკ ფლოიდის გავლენის ქვეშ მოექცნენ, იყვნენ: [[Foo Fighters]], [[Dream Theater]], [[Porcupine Tree]], [[მარს ვოლტა]], [[Tool]], [[Queensryche]], [[Scissor Sisters]], [[Rush]], [[Radiohead]], [[Gorillaz]], [[Nine Inch Nails]], [[Primus]] და [[სმეშინგ პამპკინსი]]. ზოგიერთი მათგანის მიერ სხვადასხვა დროს შესრულებული იქნა ჯგუფის სიმღერების ქავერ ვერსიებიც.
 
პინკ ფლოიდი ნომინირებული და გამარჯვებული იქნა სხვადასხვა დაჯილდოებაზე.<ref>{{Citation |url=http://www.metrolyrics.com/pink-floyd-awards-featured.html |title=PINK FLOYD AWARDS & FEATURES |publisher=www.metrolyrics.com |accessdate=24 ნოემბერი 2009 |postscript=<!--none--> }}</ref> ტექნიკურ ჯილდოებს შორის არის საუკეთესო ხმის ინჟინერი (''[[The Wall]]'', 1980)<ref>{{Harvnb|პოუი|2007|p=348}}</ref>, [[BAFTA]]-ს ჯილდო საუკეთესო ორიგინალური სიმღერისთვის (გადაეცა უოტერსს) და საუკეთესო ჟღერადობისთვის (გადაეცა [[ჯეიმზ გათრი]]ს, ედი ჯოზეფს, კლაივ ვინტერს, გრემ ჰარტსტოუნს და ნიკოლას ლე მესურიეს, ფილმისთვის [[პინკ ფლოიდი: კედელი]] (1982)<ref>{{Citation | title = BAFTA Past Winners and Nominees | url = http://www.bafta.org/awards/film/nominations/?year=1982 | year = 1982 | publisher = bafta.org | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref>. [[1995]] წელს ჯგუფს გადაეცა [[გრემის ჯილდო]] საუკეთესო ინსტრუმენტული როკ-კომპოზიციისთვის ([[Marooned (პინკ ფლოიდის კომპოზიცია)|Marooned]]).<ref>{{Citation | title = And the Winners Are.... | url = http://www.nytimes.com/1995/03/02/arts/and-the-winners-are.html | publisher = nytimes.com | date = 2 მარტი 1995 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}</ref> 2008 წელს პინკ ფლოიდს გადაეცა პრესტიჟული ჯილდო [[Polar Music Prize]], მათ მიერ თანამედროვე მუსიკაში შეტანილი წვლილისთვის. ეს ჯილდო როჯერ უოტერსმა და ნიკ მეისონმა მიიღეს შვედეთის მეფე [[კარლ XVI გუსტავი]]სგან.<ref>{{Citation| url= http://www.usatoday.com/life/music/news/2008-05-21-polar-music-prize_N.htm| title = Pink Floyd wins Polar Music Prize | publisher= USA Today| date = 21 მაისი 2008 | accessdate = 7 ოქტომბერი 2010| postscript = <!--none--> | first=ლუისი | last=ნორდსტრომი}}; {{Citation| url= http://www.nme.com/news/pink-floyd/39301 |title= Pink Floyd receive 2008 Polar Prize |publisher= NME News|date= 28 აგვისტო 2008|accessdate= 7 ოქტომბერი 2010}}</ref> [[1996]] წლის 17 იანვარს ჯგუფი შეყვანილი იქნა [[როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზი|როკ-ენ-როლის დიდების დარბაზში]]<ref>{{Harvnb|პოუი|2007|p=286}}</ref>, ხოლო [[2005]] წლის 16 ნოემბერს - გაერთიანებული სამეფოს მუსიკის დიდების დარბაზში.<ref>{{Citation | title = Pink Floyd – 2005 UK Music Hall Of Fame report | url = http://www.brain-damage.co.uk/archive/pink-floyd-2005-uk-music-hall-of-fame-report-2.html | publisher = brain-damage.co.uk | date = 19 ნოემბერი 2005 | accessdate = 8 სექტემბერი 2009 | postscript = <!--none-->}}; {{Harvnb|ბლეიკი|2008|pp=386–387}}</ref>. [[2010]] წელს შედგა მათი შეყვანა ჰიტ აღლუმების დიდების დარბაზში.
 
*[[როჯერ უოტერსი]]&nbsp;– ვოკალი, ბას-გიტარა, რიტმული გიტარა (1965–1985, 2005)
*[[დევიდდეივიდ გილმორი]]&nbsp;– ვოკალი, წამყვანი და რიტმული გიტარა, ბას-გიტარა, კლავიშებიანები (1967–1995, 2005, 2012–2014)
*[[ნიკ მეისონი]]&nbsp;– დასარტყმელი საკრავები, პერკუსია (1965–1995, 2005, 2012–2014)
*[[რიჩარდ რაიტი]]&nbsp;– ვოკალი, ფორტეპიანო, კლავიშებიანები, სინთეზატორები (1965–1979, 1987–1995, 2005; გარდაიცვალა 2008 წელს)
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/სპეციალური:MobileDiff/3517033“-დან