ჩუქჩები: განსხვავება გადახედვებს შორის

ძირითადად ლაპარაკობენ [[ჩუკოტკური ენა|ჩუკოტკურ ენაზე]], რომელიც ენათა ჩუკოტურ — -კამჩატკურ ოჯახს მიეკუთვნება დამწერლობა აქვთ 1936 წლიდან, იგი შექმნილია [[კირილური დამწერლობა|კირილიური]] გრაფიკის საფუძველზე.<ref name=":0" /> რელიგია – [[შამანიზმი]]. [[XIX საუკუნე]]მდე ფაქტობრივად შეინარჩუნეს დამოუკიდებლობა მეფის ადმინისტრაციისგან. ჩუქჩები ორ ჯგუფად იყოფიან: ზღვისპირა ჩუქჩებად და მეირმე ჩუქჩებად. ზღვისპირა ჩუქჩები თავიანთ თავს უწოდებენ ანკალინს (მრ. რ. ანკალიტ) – „ზღვის მკვიდრი“, ხოლო ტუნდრის მეირმე ჩუქჩები — ჩავჩუ (მრ. რ. ჩავჩუვატ). ამის გარდა, როგორც ზღვისპირა, ისევე მეირმე ჩუქჩები თავს უწოდებენ  ლიგორავეტლიან (მრ. რ. ლიგორავეტლიატ), რუსულში ტრანსფორმირებული როგორც „ლუორავეტლანი“,  რაც „ნამდვილ ადამიანს“ ნიშნავს.<ref name=":0" /> ჩუქჩი–მომთაბარე მეირმეები და ჩუქჩი–ბინადარი ზღვის ცხოველებზე მონადირეები ერთმანეთში აწარმოებდნენ ნატურალურ გაცვლას.

ჩუქჩებს ემეზობლებიან: ბერინგის ზღვის სანაპიროზე — <nowiki/>[[ესკიმოსები]], სამხრეთით — კორიაკები, მდ. კოლიმის დასავლეთით — [[იაკუტები]] და იუკაგირების რამდენიმე ოჯახი. მათ მეზობლად აგრეთვე ცხოვრობენ ჩუვანცები, რომლებიც წარსულში იუკაგირების შტოს მიეკუთვნებიდნენ<ref name=":0" />.

რუსებისა და მათი შედარებით მაღალი კულტურის გამოჩენამ უკიდურეს ჩრდილო — -აღმოავლეთში ხელი შეუწყო  ჩუქჩების სამეურნეო კომპლექსის ძირითადი კომპონენტების დიფერენციაციას. ხდება ძველი მეურნეობის ახალი, უფრო სრულყოფილი ფორსმებით ჩანაცვლება, რაც ეფუძნებდა ჩუქჩების სპეციალიზაციას ორ საქმიანობაზე - მეირმეობასა და ნადრობაზე. ამ ორ სექტორს შორის ხშირი იყო გაცვლა, რითაც ჩუქჩების მოთხოვნილებებში გარკვეული წონასწორობა ნარჩუნდებოდა. ჩუქჩების მნიშვნელოვანი ნაწილი ბუნებაში უკვე მზა პროდუქტების მითვისებითი მეურენობიდან გადადის მწარმოებლურ მერუნეობაზე.