თეიმურაზ I: განსხვავება გადახედვებს შორის

1624 წელს ფეიქარ-ხანმა შაჰ-აბასს აცნობა რომ ქართველები ფარულად აჯანყებისთვის ემზადებიანო. შაჰ-აბასმა [[ყარჩიხა-ხანი]]ს სარდლობით დიდი ლაშქარი გამოგზავნა საქართველოში. ყარჩიხა-ხანს თან ახლდა თორმეტი ხანი, მარავალიმრავალი ამირა და სულთანი, შირვანისა და ყარაბაღის ბეგლარბეგები, გიორგი სააკაძე და ზურაბ ერისთავი. შაჰ აბასი ბოლომდე არ ენდობოდა ქართველებს და გიორგი სააკაძის შვილი პაატა და ზურაბ ერისთავის ცოლი ირანში დაიტოვა. გიორგი სააკაძემ მოვლენები სწრაფად შეაფასა და [[1625]] წელს, როდესაც ქართლი და კახეთი ისევ აღდგა ირანელი დამპყრობლების წინააღმდეგ, მას [[გიორგი სააკაძე]] მეთაურობდა, ხოლო თეიმურაზ I ქართლ-კახეთის მეფედ მიიწვიეს. იგი გიორგი სააკაძესთან ერთად სათავეში ჩაუდგა ირანელთა წინააღმდეგ ბრძოლას. ქართლ-კახეთის მრავალწლიანმა ბრძოლამ აიძულა შაჰ-აბას I დათმობაზე წასულიყო. მან მოლაპარაკება გამართა თეიმურაზ I-თან და ფაქტობრივად იგი ქართლ-კახეთის მეფედ ცნო.