'''აბას-მირზა''' ({{lang-fa|عباس میرزا}}; დ. [[26 აგვისტო|20 აგვისტო]], [[1789]] — გ. [[25 ოქტომბერი]], [[1833]]) — ირანის სახელმწიფო მოღვაწე, [[ფათალი-შაჰი]]ს ძე და მემკვიდრე. აზერბაიჯანის ბეგლარბეგი. ირანის სახელმწიფო საქმებისა და საგარეო პოლიტიკის ფაქტობრივი გამგებელი. ძირითად ამოცანად მიაჩნდა ამიერკავკასიიდან რუსეთის განდევნა. სარდლობდა ირანის ლაშქარს [[რუსეთ-ირანის ომი (1804-1813)|რუსეთ-ირანის პირველი]] (1804-1813) და [[რუსეთ-ირანის ომი (1826-1828)|მეორე]] (1826-1828) ომების დროს. სცადა ირანის სამხედრო ძალების ევროპულ წესზე რეორგანიზაცია. აბას-მირზამ მჭიდრო კავშირი დაამყარა საქართველოს რუსეთთან შეერთებით უკმაყოფილო ქართველ ფეოდალებთან, რომელთა ერთი ნაწილი თავრიზში მის კარზე იმყოფებოდა. 1828 იძულებული გახდა ხელი მოეწერა რუსეთთან [[თურქმანჩაის საზავო ხელშეკრულება|თურქმანჩაის ზავზ]]ე და ეცნო [[ამიერკავკასია]]ში ირანის სამფლობელოების დაკარგვა.
