ბერიძეები: განსხვავება გადახედვებს შორის

ვახუშტი წერს, რომ საქართველოს სამეფოს დაშლის შემდეგ ერისთავები აღარ იცვლებოდნენ, „მთავარნიცა არღარა იწოდებოდნენ მთავრად არამედ თავადად“, ვახუშტი ჩამოთვლის თავადების ცნობილ სახელებს ქართლში: „პირველი მუხრანის ბატონი, არაგვის ერისთავი, ქსნის ერისთავი, ამილახორი და ყაფლანისშვილი, ზემოციცისშვილი… და სომხეთის მელიქი. ხოლო აზნაურნი მრავალნი არიან…“, კახეთში – „ჩოლოყაშვილი და მაყასშვილი იტყვიან ირუფაქიძეობას, ენდრონიკასშვილი… ჯორჯაძე, ჭავჭავაძე, ვაჩნაძე, ვახვახისშვილი, რუსისშვილი, ჯანდიერისშვილი, ავალისშვილი და ჩერქეზი… გურამისშვილი და ტუსისშვილი“, იმერეთში – „აბაშიძე, მხეიძე, წერეთელი და ჩხეიძე (ამავე ჩხეიძეს გვარი არს აწინდელი რაჭის ერისთავი და სპასპეტი რაჭისა), ლორთქიფანიძე, ნიჟარაძე და ღოღობერიძე… ხოლო რაჭის – წულუკიძე, იაშვილი, ჯაფარიძე, ინასარიძე და ლასხიშვილი, ხოლო სვანეთს – გელოვანი… კვალად ვაკესა შინა ჭილაძე, და მიქელაძე და ჩიჯავაძე…“ სამეგრელოში ანუ ოდიშში – „…არს ჩიქოვანი, რომელმან მოწყვიდნა დადიანნი და მთავარნი ოდიშისანი… და იქმნა დადიანად… კვალადცა არიან მთავარნი ესენი: გოშაძე, ფაღავა, ჯაიანი, ჩიჩუა…“, აფხაზეთში – შარვაშიძეაფხაზეთშიშარვაშიძე და ანჩაბაძე, გურიაში – გურიელი, თადგირიძე, ამილახორი, შარვაშიძე, ბერიძე, კვერღელისძე, ბერეჟიანი, ნაკაშიძე.