ნიკეის მეორე საეკლესიო კრება: განსხვავება გადახედვებს შორის

კრებას ესწრებოდა 368 ეპისკოპოსი. ხატმბრძოლთა მწვალებლობა, რომელიც VIII საუკუნის დასაწყისში აღმოცენდა, [[ლეონ III (ბიზანტია)|ლეონ ისავრიელის]] ძის, იმპერატორ [[კონსტანტინე V (ბიზანტია)|კონსტანტინე კოპრონიმის]] (741-775) ზეობისას განსაკუთრებით მომძლავრდა. 754 წელს მოწვეულ იქნა ცრუ მსოფლიო კრება, რომელმაც თავისი ცრუ სარწმუნოებრივი განსაზღვრება შეიმუშავა და მართლმადიდებლობის წინამძღვრები და ხატთაყვანისცემის დამცველები, მათ შორის კონსტანტინოპოლის წმიდა პატრიარქი [[გერმანე I]] და წმიდა [[იოანე დამასკელი]], შეაჩვენა. ამის შემდეგ წმიდა ხატები გადაყარეს, ნაწილი დაწვეს, ტაძრების კედლის მხატვრობა და მოზაიკური გამოსახულებები ჩამოფხიკეს და კირით შელესეს. კონსტანტინე კოპრონიმის მემკვიდრის, [[ლეონ IV (ბიზანტია)|ლეონ IV]]-ის ([[775]]-[[780]]) მეფობაში ხატთაყვანისმცემელთა დევნა შეწყდა, მისი მეუღლის, ირინეს და ძის, [[კონსტანტინე VI (ბიზანტია)|კონსტანტინეს]] ტახტზე ასვლის შემდეგ კი ([[780]] წ.) მდგომარეობა მკვეთრად შეიცვალა მართლმორწმუნეთამართლმადიდებელთა სასარგებლოდ.

მსოფლიო კრების ორი უკანასკნელი სხდომა წმიდა ხატების შესახებ მართლმადიდებლური სარწმუნოებრივი განსაზღვრების გამოცხადებასა და დამტკიცებას მიეძღვნა.