ეკატერინე ჭავჭავაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ეკატერინე ჭავჭავაძე''' (დ. [[19 მარტი]], [[1816]] ― გ. [[13 აგვისტო]], [[1882]]) — [[სამეგრელოს სამთავრო]]ს უკანასკნელი დედოფალი; [[ალექსანდრე ჭავჭავაძე|ალექსანდრე ჭავჭავაძის]] ასული. [[1839]] წელს ცოლად გაჰყვა სამეგრელოს მთავრის მემკვიდრეს [[დავით დადიანი|დავით ლევანის ძე დადიანს]]. აქტიურად მონაწილეობდა სამთავროს მართვა-გამგეობაში. 1853 წელს, მეუღლის გარდაცვალების შემდეგ, მემკვიდრის, [[ნიკო დადიანი|ნიკოს]] სრულწლოვანებამდე, რუსეთის იმპერატორმა ეკატერინე დადიანი რეგენტად დაამტკიცა.

 

 

1857 წელს სამეგრელოში გლეხთა აჯანყებამ იფეთქა. ეკატერინე დადიანმა დახმარებისათვის რუსეთის ხელისუფლებას მიმართა, იგი გლეხთა სასტიკად დასჯას თხოულობდა, მთავრობამ ეს მომენტი სამეგრელოს სამთავროს გაუქმებისათვის გამოიყენა და აჯანყების მიზეზად მმართველობის უვარგისობა ჩათვალა. 1857 წლის 26 სექტემბერს სამეგრელოს „დროებით“ მმართველად გენერალი ნ. კოლუბიაკინი დაინიშნა. ეს ფაქტობრივად სამეგრელოს ავტონომიის გაუქმება იყო. სიცოცხლის უკანასკნელი წლები ეკატერინე დადიანმა სამეგრელოში გაატარა. დაკრძალულია [[მარტვილის საკათედრო ტაძარი|მარტვილის ტაძარში]]. ეკატერინე დადიანმა შემოუნახა შთამომავლობას [[ნიკოლოზ ბარათაშვილი|ნიკოლოზ ბარათაშვილის]] ლექსებისა და პოემა „ბედი ქართლისას“ ხელნაწერი რვეული.