ბასიანის ბრძოლა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[შამქორის ბრძოლა 1195|შამქორის ბრძოლაში]] [[1195]] აღმოსავლეთ თურქ-სელჩუკთა კოალიციაზე გამარჯვების შემდეგ საქართველო წამყვანი პოლიტიკური ძალა გახდა [[დასავლეთი აზია|წინა აზიაში]]. იგი ესრწაფებოდა საზღვრების გაფართოებას და სელჩუკთასeyleeeთა საბოლოო უკუგდებას. [[რუმის სასულთნო|რუმის სულთანმა]] [[რუქნადინი|რუქნადინმა]] მიზნად დაისახა [[შავი ზღვის რეგიონი|შავიზღვისპირეთის]] ხელში ჩაგდება და აღმოსავლეთში გაბატონება. მან [[ერზინჯანის პროვინცია|ერზინკის]], აბულისტანის, ბორიტის, არზრუმისა და [[ლევანტი|შამის]] ([[სირია]]) მფლობელებთან ერთად დაახლოებით 400 ათ. ჯარით საქართველოზე გამოილაშქრა. ბოლისტეკს ([[ჰასანქალა (ხაჩმაზი)|ჰასანყალა]]) მოსულმა რუქნადინმა [[თამარ მეფე]]ს მოციქულის პირით დამორჩილება მოსთხოვა. დროის მოგების მიზნით ქართველებმა სულთნის მოციქულს პასუხი დაუყოვნეს, სასწრაფოდ [[ჯავახეთი|ჯავახეთში]] ლაშქარი შეჰყარეს (დაახლოებით 90 ათასი კაცი). [[დავით სოსლანი|დავით სოსლანის]] რჩევით, გადაწყვიტეს მტერს მოულოდნელად დასხმოდნენ თავს.