ვლადიმერ ლენინი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ვლადიმერ ილილიას ძე ლენინი'''ლანდელი (ნამდვილი გვარი ''ულიანოვი''; {{lang-ru|Владимир Ильич Ульянов, „Ленин“}}; დ. [[22 აპრილი]] <small>[ძვ. სტ. 10 აპრილი]</small>, [[1870]], [[სიმბირსკი]], ახლანდელი [[ულიანოვსკი]] ― გ. [[21 იანვარი]], [[1924]], დაბა [[გორკი]], ახლანდელი [[ლენინსკიე გორკი]], [[მოსკოვის ოლქი]]) — პოლიტიკოსი, მარქსიზმის თეორეტიკოსი, საბჭოთა კავშირის კომუნისტური (ბოლშევიკური) პარტიის დამაარსებელი, 1917 წელს რუსეყლრთირუსეთში ოქტომბრის გადატრიალების ერთ-ერთი ლიდერი.

[[1879]]—[[1887]] წიმერწლებში ვლადიმერ ილია ძე სიმბირსკის გიმნაზიაში სწავლობდა. იგი ჭაბუკობიდანვე გაიტაცა რუსეთის მოწინავე მხატვრულმა რევოლუციურ-დემოკრატიულმა ლიტერატურამ. მან შეისისხლხორცა [[ბელინსკი, ბესარიონ|ბ. ბელინსკის]], [[გერცენი, ალექსანდრე|ა. გერცენის]], [[დობროლიუბოვი, ნიკოლოზ|ნ. დობროლიუბოვის]], [[პისარევი, დიმიტრი|დ. პისარევის]] და განსაკუთრებით [[ჩერნიშევსკი, ნიკოლოზ|ნ. ჩერნიშევსკის]] ნაწარმოებთა დემოკრატიული სულისკვეთება. ამ ნიადაგზე ჩამოყალიბდა ახალგაზრდა ლენინის ხასიათი და რევოლუციური შეხედულებანი. უფროსი ძმის — ა. ულიანოვის გავლენით ლენინი პირველად ეზიარა მარქსისტულ ლიტერატურას. გიმნაზიის ოქროს მედლით დამთავრების შემდეგ ლენინი [[1887]] წლის აგვისტოში ყაზანის უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე შევიდა და მაშინვე დაუკავშირდა რევოლუციურად განწყობილ სტუდენტებს. [[1887]] წლის დეკემბერში სტუდენტთა შეკრებაში აქტიური მონაწილეობისათვის უნივერსიტეტიდან გარიცხეს და დააპატიმრეს, ხოლო შემდეგ სოფ.[[კოკუშკინო]]ში (ყაზანის გუბერნია) გაასახლეს. ასე მიიღო 17 წლის ლენინმა პირველი რევოლუციური ნათლობა. ამის შემდეგ მან მთელი თავისი ცხოვრება მოახმარა [[ცარიზმი]]ს წინაარმდეგ ბრძოლას, მშრომელთა განთავისუფლების საქმეს. [[1888]] წლის ოქტომბერში ლენინი ყაზანში დაბრუნდა. აქ იგი შევიდა [[ფედოსეევი, ნიკოლოზ|ნ. ფედოსეევის]] მიერ დაარსებულ [[მარქსიზმი|მარქსისტულ]] წრეში, სადაც სწავლობდნენ კ. მარქსისა და ფ. ენგელსის ნაწარმოებებს, კამათობდნენ [[პლეხანოვი, გიორგი|გ. პლეხანოვის]] ნაშრომებზე. ლენინი მტკიცე მარქსისტი გახდა.