მიხეილ თარხნიშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''მიხეილ თარხნიშვილი''' (დ. [[12 იანვარი]], [[1897]], [[ახალციხე]] — გ. [[15 ოქტომბერი]], [[1958]], [[რომი]]) — საქართველოს ეკლესიისა და საეკლესიო ლიტერატურის მკვლევარი. თავის სამეცნიერო სფეროში დღესაც ითვლება [[თამარაშვილი, მიხეილ თამარაშვილი|მიხეილ თამარაშვილის]] შემდეგ საქართველოს ეკლესიისა და საეკლესიო ლიტერატურის ყველაზეერთ-ერთ ცნობილ მკვლევარად.

დაიბადა ახალციხელი კათოლიკეების, სტეფანე თარხნიშვილისა და სალომე სეფიძის ოჯახში. სწავლობდა სკრას სახალხო სკოლაში, რის შემდეგაც [[1913]] წელს ქართველმა კათოლიკე ბერებმა მათი სამონასტრო სკოლაში ([[ფერი-ქოა]]) სასწავლებლად შეარჩიეს, რომელიც მდებარეობდა [[სტამბოლი|სტამბოლში]]. [[1913]]–[[1917]] წლებში ამ ქართულ სამონასტრო სკოლაშია, [[1917]]–[[1919]] წ.წლებში კი -— გერმანელ [[ბენედიქტინელები|ბენედიქტინელთა]] ეტალის (სამხრეთ [[ბაიერნი]], გარმიშ-პარტენკირხენთან) ცნობილ სააბატოში სწავლობს. [[1919]] წელს ხანმოკლე ყოფნა თბილისში, რაც მისი ბოლო ყოფნა იქნება საქართველოში. [[1919]]–[[1924]] - კვლავ სტამბოლშია, [[1924]]–[[1929]] წლებში გადის [[ავსტრია|ავსტრიაში]], წმ. გაბრიელის საღვთო სიტყვის საზოგადოებაში ფილოლოგიისა და ფილოსოფიის კურსს, ხოლო [[1930]]–[[1933]] წლებში [[რომი|რომში]] -— პაპის აღმოსავლეთის ინსტიტუტში, რომელსაც ასრულებს თეოლოგიის დოქტორის ხარისხით. მღვდლად ეკურთხა [[1931]] წლის 6 აგვისტოს რომის მახლობლად, გროტაფერატაში. [[1934]]–[[1936]] წლებში მიხეილ თარხნიშვილი სასულიერი მოძღვარია ქართველი კათოლიკებისა ემიგრანტთა შორის [[ბელგია|ბელგიაში]], [[გერმანია|გერმანიასა]] და [[საფრანგეთი|საფრანგეთში]]. [[1936]]–[[1942]] წლებში იმყოფება ბენედიქტინელ ბერებთან ბაიერნში (ჯერ დეგენდორფში, შემდეგ მეტენში). [[1942]] წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე რჩება რომში.