'''ქართლის საერისმთავრო''' — ფეოდალური სახელმწიფო ადრეული შუა საუკუნეების საქართველოში. არსებობდა [[588]] - [[888]] წლებში. ამ პერიოდში ქართლში ხელისუფლებას ახორციელებდნენ [[ერისმთავარი|ერისმთავრები]], ეს სტატუსი კი მემკვიდრეობით გადადიოდა. [[იბერიის სამეფო|იბერიის სამეფოში]] მეფობის გაუქმებიდან ცოტამცირე ხანში, [[588]] წელს, ადგილობრივმა არისტოკრატიამ მოახერხა [[სასანიანები|სასანიდური]] უღლისაგან ქვეყნის დახსნა და აქ ახალი სახელმწიფოებრივი ერთეულის, [[სამთავრო|საერისმთავროს]] შექმნა. ქვეყანამ ამ პოლიტიკური სისტემის სახით იარსება მეფობის აღდგენის და [[ქართველთა სამეფო|ქართველთა სამეფოს]] შექმნის დრომდე, ანუ [[888]] წლამდე. სახელმწიფოს ცენტრალური ნაწილი იყო დღევანდელი აღმოსავლეთ საქართველოს ტერიტორია, [[ქართლი|ქართლის]] ისტორიულ-გეოგრაფიული რეგიონი ანუ ყოფილი იბერიის სამფოს ძირითადი ნაწილი. ქართლის საერისმთავროს ტერიტორია ხშირად იცვლებოდა, ამის მიზეზი კი ძირითადად ის იყო რომ [[მთავარი|მთავრები]], სახელმწიფოს არსებობის მთელს მანძილზე, უპირისპირდებოდნენ უცხოელ დამპყრობლებს, მათ შორის სპარსელებს, [[ბიზანტიის იმპერია|ბიზანტიელებს]], [[ხაზართა სახაკანო|ხაზარებს]], [[არაბთა სახალიფო|არაბებს]] და სხვა მეზობელ კავკასიელ მმართველებს.
ქართლის სამთავროსაერისმთავრო მისი არსებობის მანძილზე მოესწრო მრავალ ისტორიული მნიშვნელობის მქონე მოვლენას. მათში აღნიშვნის ღირსია [[საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესია|საქართველოს ავტოკეფალური ქრისტიანული ეკლესიის]] საბოლოო ფორმაცია, ქართული სალიტერატურო ენის ჩამოყალიბება, [[ბაგრატიონებიბაგრატიონთა დინასტია|ბაგრატიონთა დინასტიის]] აღზევება მთელი საქართველოს მასშტაბით და ფეოდალური გაერთიანების დასაწყისი, რომელმაც საფუძველი დაუდო საქართველოს გაერთიანებას, ეს უკანასკნელი კი საბოლოოდდაგვირგვინებული [[1008|1008 წელს]]<nowiki/>ში განხორციელდა. <span class="cx-segment" data-segmentid="391"></span>
