ალექსანდრე ეგოროვი: განსხვავება გადახედვებს შორის

1902-05 წლებში სწავლობდა ყაზანის ქვეითთა სასწავლებელში. 1905 წელს პოდპორუჩიკის ჩინით სამხედრო სამსახურს იწყებს ერევნის მე-13 ლეიბ-გრენადერთა პოლკში. იყო [[პირველი მსოფლიო ომი]]ს მონაწილე. 1916 წლიდან სამსახურს აგრძელებს თბილისში. მსახურობს დიდი მთავრის, მიხეილ ნიკოლაევიჩის თბილისის სასწავლებლის მასწავლებლად. 21 აგვისტოს ინიშნება კავკასიის მე-2 საკავალერიო კორპუსის შტაბში, შემდეგ ბატალიონის მეთაურია, 1917 წლის დასაწყისიდან პოლკოვნიკი და 132-ე ქვეითი პოლკის მეთაური. [[თებერვლის რევოლუცია|თებერვლის რევოლუციის]] შემდეგ გახდა[[ ესერები]]ს პარტიის წევრი. 1917 წლის დეკემბრიდან [[წითელი არმია|წითელი არმიის]] შემადგენლობაშია. 1918 წლის აგვისტოდან [[რუსეთის სამოქალაქო ომი|რუსეთის სამოქალაქო ომში]] წითელი არმიის სხვადასხვა შენაერთების, არმიების და ფრონტების სარდალია. 1921 წლის სექტემბრიდან 1922 წლის იანვრამდე დასავლეთის ფრონტის სარდალია, 1922 წლის თებერვლიდან 1924 წლის მაისამდე კავკასიის წითელდროშოვანი არმიის სარდალი. სამოქალაქო ომის შემდეგ ინიშნება კიევისა და პეტროგრაფიის სამხედრო ოლქების სარდლად. 1931-35 წლებში წითელი არმიის შტაბის უფროსია. 1935 წლის სექტემბრიდან 1937 წლის მაისამდე წითელი არმიის გენერალური შტაბის უფროსია. 1935 წელს ენიჭება საბჭოთა კავშირის მარშლის წოდება. 1937 წლის 11 მაისიდან სსრკ-ის სამხედრო საქმეთა სახალხო კომისრის მოადგილეა. 1938 წლის იანვარში დაინიშნა ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის სარდლად. იმავე წლის 27 მარტს დააპატიმრეს. 1939 წლის 22 თებერვალს უმაღლესი სასამართლოს მიერ ჯაშუშობის ბრალდების გამო მიესაჯა დახვრეტა. დახვრიტეს 23 თებერვალს, წითელი არმიის დღეს.