'''აბუ ლ-ფაზლი''' ({{lang-fa|ابو الفضل}}; დ. [[1551]] — გ. [[1602]]) –— [[ინდოელები|ინდოელი]] მემატიანე და ფილოსოფოსი. [[აქბარი]]ს ვეზირი და მეგობარი. განაგებდა [[ფადიშაჰი]]ს მიმოწერას საზღვარგარეთის ქვეყნებთან. სპარსულად დაწერა აქბარის მმართველობის ქრონიკა „აქბარის წიგნი“ („აქბარნამე“), რომლის ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაწილია „აქბარის კანონები“ („აინ-ი აქბარი“, ტ. 1-2, [[კალკუტა]], [[1867]]-[[1877]]). წიგნი შეიცავს მოგოლთა სახელმწიფოს ოლქების აღწერას, საგადასახადო უწყებებს, დადგენილებებსა და ავტობიოგრაფიას. შემორჩენილია აგრეთვე აბუ ლ-ფაზლის დიპლომატიური ეპისტოლეთა კრებული „აბუ ლ-ფაზლის თხზულება“ („ინშა-ი აბუ ლ-ფაზლ“). აბუ ლ-ფაზლი მოაკვლევინა აქბარის შვილმა [[ჯაჰანგირი|ჯაჰანგირმა]].