თეატრალური სახელოსნო: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ახალი გვერდი: '''თეატრალური სახელოსნო''' ({{lang-ru|Театральная мастерская}}) — თეატრი დონ... |
|||
ხაზი 2:
== ისტორია ==
თეატრი შექმნა ახალგაზრდა რეჟისორმა პაველ ვეისბრიომმა [[1917]] წელს. როსტოვიდან თეთრების წასვლის შემდეგ ვეისბრიიომმა ოჯახთან ერთად რუსეთი დატოვა და გადასახლდა [[პარიზი|პარიზში]]<ref name="Евгений Шварц и театр Комедии">[[Янковский, Моисей Осипович|''Янковский М.'']] [http://rostov50.ru/1950_shvarc_yankovsky.html Евгений Шварц и театр Комедии] // Мы знали Евгения Шварца / Под ред. ''Н.К. Войцеховской''. — Л.-М.: Искусство, 1966. — 230 с.</ref>.
ახალგაზრდა კოლექტივის რეპერტუარში წარმოდგენლი იყო მხოლოდ პოეტური ნაწარმოებები: „დღესასწაული ჭირიანობის დროს“, „მასკარადი“, [[ალექსანდრე ბლოკი]]ს, [[ალექსი რემიზოვი]]ს, [[კარლო გოცი]]სა და სხვათა პიესები<ref name="a">Санкин Л. Гумилев в Ростове-на-Дону [http://www.proza.ru/2006/06/27-135]</ref>.
[[1920]] წელს დონის როსტოვის კაფე „პოეტების სარდაფის“ მცირე სცენაზე შედგა ველემირ ხლებნიკოვის პიესის „სიკვდილის შეცდომის“ (რეჟისორი არკადი ნადეჟდოვი) პრემიერა<ref name="Березарк И.">''[[Березарк, Илья Борисович|Березарк И.]]'' [http://www.ka2.ru/hadisy/berezark.html Встречи с Хлебниковым] // [[Звезда (журнал XX—XXI веков)|Звезда]]. [[1965]]. — № 12. — С. 173—176.</ref>. თავად ველემირ ხლებნიკოვი თავად დაესწრო რეპეტიციას „თეატრალურ სახელოსნოში“ და ასევე პრემიერას. ილია ბერეზარკი მიიჩნევდა, რომ ეს იყო პირველი თეატრალური წარმოდგენა ხლებნიკოვის შემოქმედებით ბიოგრაფიაში.
[[1920]] წლიდან „თეატრალური სახელოსნო“ მუშაობდა ხელოვნების დონის საოლქო სახალხო განათლების დაქვემდებარებაში, როგორც დრამის მოძრავი თეატრი<ref name="Зайчикова Л.Г.">''Зайчикова Л.Г.'' [http://community.livejournal.com/rostov_80_90/258370.html#cutid1 История «Театральной мастерской» по материалам из фонда Ростовского областного музея краеведения] // Известия Ростовского областного музея краеведения. — 2001. — № 9.</ref>. თეატრი განთავსებული იყო დიდი სადოვაიის ქუჩაზე № 25-ში<ref name="Зайчикова Л.Г."></ref>. თეატრი მართავდა ლიტერატურულ საღამოებს სხვადასხვა ორგანიზაციებში მთელი [[1920]]-იანი წლების განმავლობაში. კერძოდ: ლელის ქარხანაში, ურიცკის სახელობის კლუბში, ავტოსარემონტო ქარხანაში, კოლბერგის ქარხანაში, ტაგანროგის ქარხანა „წითელი მექვაბის“ კლუბში, პანჩენკოს ფაბრიკაში და სხვა<ref name="Зайчикова Л.Г."></ref>.
ყველა სერიოზული საორგანიზაციო საკითხი, მათ შორის მსახიობების ჯგუფში დაშვების ჩათვლით, წყდებოდა სპეციალურად შექმნილი საბჭოს მიერ<ref name="Зайчикова Л.Г."></ref>.
[[1921]] წელს „თეატრალურ სახელოსნოში“ დადგეს ნიკოლაი გუმილიევის დრამატული პოემა „გონდლა“<ref>''Борзенко В.'' [http://don.aif.ru/issues/641/11_03?print Мастерская талантов] // АиФ на Дону. — 2006. — 16 авг.</ref><ref name="b">[[Анненков, Юрий Павлович|''Анненков Ю. П.'']] [http://teatr-lib.ru/Library/Annenkov/daybook_1#_Toc247540327 Дневник моих встреч: Цикл трагедий]. — Л.: Искусство, [[1991]]. Т. 1. — ISBN 5-210-02156-4.</ref>. ავტორი მატარებლით ეწვია როსტოვს, გაეცნო ჯგუფს და დაპირდა კოლექტივს, რომ წაიყვანდა პეტროგრადში.
[[1921]] წლის სექტემბერში თეატრი გაემგზავრა პეტროგრადში. პეტროგრადის გუბერნიის პოლიტიკურ*-აგანმანათლებლო განყოფილებამ თეატრი აიყვანა თავისი მფარველობის ქვეშ<ref name="a" />.
[[1922]] წლის 8 იანვარს [[სანქტ-პეტერბურგი|ლენინგრადში]], ვლადიმირის კლუბში, ვლადიმირის პროსპექტ № 12-ში დაიწყო „თეატრალური სხელოსნოს“ სპექტაკლები. სპექტაკლები გაიხსნა გუმილიოვის პიესით, პუბლიკა შეძახილებით ითხოვდა ავტორს, მაგრამ ამ დროს უკვე გუმილიოვი დახვრეტილი იყო საბჭოთა ხელისუფლების მიერ.
პეტროგრადში თეატრი მოქმედებდა მცირე ხნის განმავლობაში, მშვიდად და შეუმნევლად.
==რესურსები ინტერნეტში==
| |||